خطر تشديد جدال داخلي
جلال ميرزايي
روي كار آمدن جو بايدن و به نوعي پيروزي احتمالي دموكراتها در امريكا مي‌تواند فرصتي براي جمهوري اسلامي باشد اما مساله اصلي اين است كه بهره‌گيري از اين فرصت بستگي به نوع مواجهه ما با اين مساله دارد. در اين خصوص جريان‌ها و طيف‌هاي مختلف سياسي با يكديگر اختلاف‌نظر دارند. عدهاي كه با نگاهي منفي به همه مسائل مي‌نگرند، حوادث و اتفاقات دوران اوباما را يادآوري مي‌كنند و يادآور مي‌شوند كه اوباما ابتدا توانست اجماع بين‌المللي عليه جمهوري اسلامي ايجاد كند و درنهايت در شوراي امنيت سازمان ملل عليه ايران تحريم‌هايي به تصويب رسيد. اين گروه در يكي، دو ماه گذشته نيز اين موضوع را تكرار كرده و بر آن تاكيد كردند كه بايد نگران سابقه دموكراتها بود كه در اين مورد تفاوت چنداني با جمهوري‌خواه‌ها ندارد. اين گروه بيش از آنكه به فرصت‌هاي پيش‌رو اشاره كنند، در مقايسه‌اي تاريخي به مسائلي كه در گذشته پيش آمده ارجاع مي‌دهند. عدهاي ديگر مدام تاكيد مي‌كنند كه اساسا چرا بايد نگاه ما به بيرون باشد. اين گروه بدون توجه به تجربه‌هاي منفي و مثبت ارتباطات بين‌المللي مشغول نفي كردن هستند. آنها تنها دولت را علت اصلي ناكارآمدي‌ها مي‌دانند و تمام مسائل داخلي و اقتصاد را به انتخابات سال آينده گره زده‌اند. اين گروه مدام دولت را لعن و نفرين و سرزنش مي‌كنند و معتقدند دولت باعث شده كه مردم ما با اين شور و اشتياق انتخابات امريكا را دنبال كنند و دولت عامل اين وضعيت است. اين طيف معتقدند كه نبايد اقتصاد را به صورت شرطي به روابط خارجي پيوند داد و مي‌خواهند اين رشته‌ها را قطع كنند و احياي اقتصاد را منوط به رابطه با كشورها ندانند. آنها مي‌خواهند ثابت كنند كه بين سياست خارجي و اقتصاد داخلي ارتباطي وجود ندارد. بخش ديگر هم داخل كشور دولت و نزديكان و حاميانش هستند كه خوشحالي‌شان از پيروزي بايدن را كتمان نمي‌كنند. آنها معتقدند كه بايد از اين فرصت استفاده كرد، چراكه پيش از اين بايدن گفته بود در صورت پيروزي به برجام بازخواهد گشت. دولت و اصلاح‌طلبان از ديرباز حامي و طرفدار مذاكره بوده‌اند، مذاكره را معادل و مساوي تسليم نمي‌دانند. همچنين تصورشان بر اين نيست كه مذاكره به معناي تمكين كردن است. كما اينكه انجام مذاكرات در دولت روحاني دو سال به طول انجاميد تا به توافقنامه برجام ختم شد. آنها معتقدند كه باتوجه به واقعيات و نظام بين‌الملل، وضعيت اقتصادي و تحريم‌هاي ناعادلانه و هزينه‌هاي تداوم آنها بايد در راستاي منافع ملي بار ديگر به تعامل و مذاكره روي آورد. پيش‌بيني من اين است باتوجه به اينكه طيف‌هاي مختلف، نظرات متفاوتي درمورد مذاكره دارند، بازگشت دموكراتها به قدرت باعث ايجاد جدال ميان اين طيف‌ها در داخل كشور خواهد شد. در همين رابطه احتمالا عدهاي مي‌خواهند از ظرفيت‌هاي دولت فعلي استفاده كنند و عدهاي دعوت به صبر مي‌كنند تا انتخابات رياست‌جمهوري در جمهوري اسلامي ايران نيز مشخص شود. عدهاي ديگر مي‌گويندبايد از فرصت باقي مانده و دولت روحاني استفاده كرد؛ بنابراين جدال‌هاي داخلي افزايش پيدا خواهد كرد. اما نبايد فراموش كرد كه به همه اين مسائل بايد با نگاه منافع ملي و مردمي نگريست نه اينكه مسائل ضد منافع ملي را مدام مطرح كرد، موضوعي كه امروز هم شاهد آن هستيم به نظر مي‌رسد اگر نهادهاي امنيتي بررسي كنند، برخي افراد و جريان‌ها از بيرون تغذيه مي‌شوند. درنهايت به نظر من اگر در ميان اين مجادلات و موضع‌گيري‌ها واقعيات كشور و منافع ملي را درنظر بگيريم، مي‌توانيم به جمع‌بندي منطقي برسيم. بدون درنظر گرفتن منافع ملي و تنها با نگاهي آرماني به جايي نمي‌رسيم؛ بايد از فرصت باقي‌مانده استفاده كرد.
رييس كميته سياسي فراكسيون
اميد مجلس دهم