رنجنامه بي‌پايان تبعيض
ليلي پيرمحمدي
در اين روزها كه تمامي كادر بهداشتي و درماني خصوصا كاركنان خدوم و زحمتكش بيمارستان‌ها با جانفشاني و ازخودگذشتگي به عنوان سربازان خط مقدم مبارزه با بيماري كرونا شبانه‌روز در حال ايثار و خدمت‌رساني به مردم و بيماران در معرض خطرات و صدمات هستند اما در اين بين ايثارگراني نيز هستند كه چون فرزند نامشروع از بدنه وزارت بهداشت جدا مانده و هيچ جايگاهي در اين وزارتخانه عريض و طويل بهداشت و درمان و آموزش پزشكي برايشان وجود ندارد، جان بركفاني كه اگر نباشند به جرات مي‌توان گفت كار تشخيص و درمان ابتر مي‌ماند. ايثارگراني كه نه امروز و در بحران كرونا، بلكه به تناسب شرايط و ابزار كارشان سال‌هاست در حال جانفشاني هستند. آنها نه پزشك هستند و نه پرستار، نه در سازمان نظام پزشكي جايگاهي دارند و نه در سازمان نظام پرستاري مدافعي! نه رسانه‌اي دارند و نه تريبوني كه از آن فرياد مظلوميت‌شان را به گوش برسانند. آنها ايثارگراني هستند كه خطرات پرتوهاي يونيزان را در هر كشيك كاري خود به جان خريده‌اند، در بحران كرونا در خط مقدم دفاع از سلامت با كمترين امكانات و تجهيزات ديد‌بان سلامت لقب گرفتند و سلامت خود را فداي سلامت جامعه كرده‌اند تا شايد مرهمي باشند بر آلام دردمندان. زخم‌ها خوردند از تبعيض و بي‌توجهي اما بي‌مهري و ناديده گرفتن كادر راديولوژي و پرتونگاري در سطوح مختلف اين رشته توسط وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشكي از مسوولان مربوطه و متوليان سلامت زخمي است كه فراموش كردنش آسان نخواهد بود، اگر چه خوب مي‌دانيم كه همكاران ما با خدا معامله كرده‌اند و در راه خدمت به مردم كوتاهي نخواهند كرد. كارشناسان علوم پرتونگاري و به اصطلاح بالادستان‌شان تكنيسين‌هاي راديولوژي كار با پرتوهاي نامريي ايكس را براي تشخيص بيماري‌ها به كار مي‌برند، اما آنچه نمايان شده اين است كه خود آنها نيز چون اشعه ايكس در چشم مسوولان نامريي شده‌اند. در بحران كرونا كه با حجم بي‌سابقه‌اي از درخواست‌هاي تصويربرداري و خصوصا سي‌تي اسكن ريه مواجه هستيم كه با كمترين ميزان نيرو در مراكز تصويربرداري و عدم رعايت استانداردهاي لازم، نه تنها موجب افزايش دوز جذبي پرسنل شده، بلكه با روندي كه در پيش داريم، دوز جذبي جامعه و به تناسب آنها صدمات جبران‌ناپذير ناشي از افزايش پرتوگيري در سال‌هاي آينده را شاهد خواهيم بود.
بي‌توجهي مسوولان نسبت به اين قشر مظلوم به حدي است كه اين رشته تنها رشته‌اي از علوم پزشكي و پيراپزشكي است كه از هر گونه جايگاه و مرجعي براي رسيدگي به مشكلات‌شان در وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشكي محرومند. به‌رغم تلاش انجمن علوم پرتونگاري ايران در چند سال گذشته جهت ايجاد دفتر پرتوهاي تشخيصي درماني ويژه كارشناسان در بدنه وزارت بهداشت متاسفانه تاكنون اين پيگيري‌ها از طرف مسوولان مسكوت مانده، قطعا سرمنشا اكثر مشكلات جامعه پرتونگاري عدم تشكيل همين دفتر در وزارت بهداشت و درمان بوده. عدم رعايت استاندارد‌ها در جذب نيروي انساني در مراكز تصويربرداري، تبعيض در پرداخت‌ها و پاداش‌ها، عدم در اختيار قرار دادن تجهيزات حفاظتي مناسب و لازم در بحران كرونا، عدم تقدير از اين ايثارگران حتي به صورت لساني از جانب مسوولان وزارت بهداشت و درمان و دانشگاه‌هاي علوم پزشكي تابعه از اين قشر، برون‌سپاري‌هاي غيرقابل توجيه و بدون رعايت استانداردهاي لازم و... گوشه‌اي از مشكلات و نگراني‌هاي اين قشر بوده و به جرات مي‌توان گفت انگيزه و رضايت شغلي آنها را مخدوش كرده. وجود دفتر يا واحدي جهت رسيدگي به مشكلات كارشناسان پرتونگاري و بررسي نيازمندي‌هاي آنها حداقل درخواست اين قشر زحمتكش بوده؛ اگرچه اين مسائل بارها و بارها با وزير و معاونان محترم ايشان به صورت مكتوب درخواست شده، صدها نامه فرستاده، صد راه نشان داده اما يا نامه نمي‌خوانند يا... اگرچه پرتونگاران شريف حوزه تصويربرداري بر عهد خود در جهت خدمت به مردم و بيماران ذره‌اي دريغ نخواهند كرد، اما مسوولان محترم بدانند براي رسيدن به حقوق مسلم و بديهي خود هرگز كوتاه نيامده و تا رفع اين بي‌عدالتي صنفي و اجتماعي، مشكلات را با جديت پيگيري خواهيم كرد. براي تمامي مدافعان سلامت خصوصا همكاران ايثارگر پرتوكار به اميد گذر از اين بحران كه با سوء‌مديريت‌هاي درون سازماني اين‌چنين گريبان كادر بهداشت و درمان كشور را گرفته است، آرزوي سلامتي و عزت بيشتر دارم.
كارشناس راديولوژي