خانه موسيقي فشل و ماجراي هزينه‌هاي درمان استاد شجريان
سيدابوالحسن مختاباد
تا پيش از آنكه دكتر عبدالكريم سروش به شكل عمومي اعلام كند، دولت هزينه‌هاي درمان استاد شجريان را در تمامي اين سال‌ها پرداخت مي‌كرده است، تعداد بسيار كمي از افراد از اين موضوع اطلاع داشتند. اما با انتشار اين موضوع از سوي آقاي سروش، و ذكر اين نكته كه منبع او براي اين موضوع موثق است ؛ ماجرا به سمتي رفت كه دست‌اندركاران خانه موسيقي ماجرا را تاييد كنند و اخيرا هم آقاي نوربخش در گفت‌وگو با نشريه انديشه پويا آن را علنا اعلام كند.
طبيعي است كه بسياري از اهالي موسيقي و افكار عمومي، از اينكه دولت چنين هزينه‌اي را تقبل كرده است، نه تنها مشكلي ندارند بلكه بسيار خرسندند، اما شايد گروهي معترض باشند كه دولت با چه مجوزي چنين هزينه‌اي را تقبل كرده است كه طبعا دولت و وزارت بهداشت مي‌توانند در اين زمينه اطلاع‌رساني كنند.
سخن نگارنده اما نگاه به اين موضوع از زاويه‌اي ديگر است. در واقع انتقاد به دوستان خانه موسيقي است كه براي تامين هزينه درمان استاد شجريان به دولت متوسل شدند.
يك دليل چنين رويكردي را به كم‌دانشي اين دوستان در زمينه فعاليت‌هاي صنفي و البته رويكرد رانت‌خوارانه‌اي بايد جست‌وجو كرد كه در تمامي اين سال‌ها در خانه موسيقي حاكم بوده است و اينكه هميشه دست آنها پيش دولت دراز بوده است و هميشه آويخته به بودجه و امكانات دولتي بوده‌اند.
اتفاقا در دوره‌اي كه رياست شوراي عالي بر عهده استاد شجريان بود و نگارنده هم به عنوان بازرس، در چند جلسه‌اي با حضور ايشان مشاركت داشتم، سخت مخالف چنين رويكردي بود. حتي يك‌بار براي تامين بقيه بدهي خانه موسيقي بابت ساختمان اصلي اين نهاد (ساختمان كنوني در خيابان فاطمي)، ايشان بود كه پيشنهاد دادند به جاي توقع از دولت، كنسرت برگزار شود و درآمد حاصل از كنسرت را به پرداخت بقيه بدهي اختصاص دهند و جالب اينكه در اين مسير خودشان پيشگام شدند و به ياد دارم در سال ۱۳۸۷ كنسرتي در تالار وزارت كشور برگزار شد و رقمي بالغ بر ۴۷ ميليون تومان به خانه موسيقي دادند (به قيمت دلار مي‌شود حدود ۴۷ هزار دلار) و البته با بي‌تدبيري همين دوستان خانه موسيقي در ارزيابي نادرست استقبال از ديگر كنسرت‌ها، بخشي مهم از همين پول صرف پرداخت اجاره كنسرت‌هاي ديگري شد كه فروشي نداشتند؟
البته هيات مديره تلاش كرد با مكاتبه با وزارت كشور بابت همين موضوع تخفيف بگيرد كه به خاطر ندارم موفق شدند يا نه؟
اما خانه موسيقي از همين تجربه استاد شجريان مي‌توانست درس بگيرد و به جاي آويزان شدن به دولت براي تامين هزينه، به برگزاري كنسرت براي تامين هزينه‌هاي استاد شجريان اقدام مي‌كرد و به گمان من اين ظرفيت چه از طرف مردم و چه از طرف هنرمندان و دوستداران ايشان وجود داشت كه چنين كاري انجام شود و حتي بناي يك كار مستمر گردد و صندوقي تشكيل شود از طرف خانه موسيقي براي آنكه به ديگر هنرمندان هم از اين ناحيه كمك‌هايي صورت بگيرد.
اما متاسفانه كم‌دانشي، تنبلي ذاتي و مشورت نكردن با آگاهان و... سبب شده تا اين روزها خبرهايي را بشنويم كه زيبنده نام و جايگاه استاد شجريان نيست.