دست چپ پلنگ هرمزگان
قطع شد
مديركل دفتر حفاظت و مديريت حيات وحش سازمان حفاظت محيط‌زيست گفت: با تمام تلاش دامپزشكان متاسفانه دست چپ نازك، پلنگ هرمزگان قطع شده است كه آسيب شديد به بافت و استخوان دليل قطع دست نازك بود. به گزارش پايگاه اطلاع‌رساني سازمان حفاظت محيط زيست، شهاب الدين منتظمي در اين باره افزود: سه شنبه هفته گذشته يك قلاده پلنگ در بشاگرد استان هرمزگان در يك تله فلزي گرفتار شده و با اطلاع همياران به محيط زيست استان هرمزگان، نيروهاي محيط زيست استان هرمزگان و دامپزشك اعزامي از استان فارس در روز جمعه نسبت به بيهوشي و زنده‌گيري اين گونه اقدام و راديوگرافي و سرم‌تراپي اوليه براي مداواي دست اين حيوان انجام شد.
وي اظهار داشت: پس از بررسي‌هاي راديوگرافي مشخص شد كه شكستگي در استخوان ديده شده و رباط‌هاي دست آسيب ديده‌اند كه صبح روز يكشنبه (۳۰ آذرماه) اين پلنگ با رعايت پروتكل‌هاي انتقال حيوانات وحشي و با هواپيما به تهران منتقل و به بيمارستان دكتر فتاحيان براي ادامه روند درمان انتقال يافت. مديركل دفتر حفاظت و مديريت حيات وحش سازمان گفت: اين پلنگ پس از بررسي راديوگرافي، متاسفانه به رغم تلاش تمام نيروهاي محيط زيست و دامپزشكان بر اثر نكروز استخوان‌هاي دست چپ كه به دليل فشار تله باعث عفونت و از بين رفتن بافت‌هاي دست شده و قابليت جراحي و ترميم را نداشت كه اين ماده پلنگ به اتاق عمل انتقال و دست حيوان به دليل از بين رفتن بافت عصبي و استخوان‌ها قطع شد. منتظمي اظهار داشت: پس از ريكاوري و به هوش آمدن حيوان اقدامات براي انتقال به كلينيك حيات وحش سازمان حفاظت محيط زيست انجام و اين ماده پلنگ چهارساله در كلينيك حيات وحش پرديسان تحت مراقبت قرار دارد. پلنگ ايراني يا پلنگ پارسي به لحاظ جثه بزرگ‌ترين زيرگونه پلنگ است كه بومي غرب آسيا است و در فهرست جانوران «در معرض خطر انقراض» اي يو سي ان قرار دارد، طبق برآوردي در سال ۲۰۰۵ كمتر از هزار و ۳۰۰ پلنگ در گستره‌اي شامل قفقاز، تركمنستان، جنوب روسيه، پاكستان، افغانستان و ايران زيست مي‌كنند. حداقل ۶۰ تا ۷۰ درصد اين جمعيت در داخل مرزهاي ايران به سر مي‌برند به اين ترتيب ايران مهم‌ترين زيستگاه پلنگ ايراني در غرب آسيا به شمار مي‌رود. اصلي‌ترين تهديد پيش‌روي بقاي اين حيوان جدا شدن زيستگاه‌ها و قطع ارتباط ژنتيكي گروه‌هاي مختلف اين حيوان است كه معمولا به تشكيل گروه‌هاي بسيار كوچك منجر شده است به طوري كه در همه قلمروي زيستي اين حيوان هيچ گروه جمعيتي وجود ندارد كه دربرگيرنده بيش از ۱۰۰ پلنگ بالغ باشد. كاهش طعمه بر اثر شكار انسان‌ها، گسترش زيربنايي، مزاحمت‌هاي انساني و از ميان رفتن زيستگاه (شامل چيدن گياهان و قارچ‌هاي خوراكي، ساخت معدن، جاده‌سازي، جنگل‌زدايي، آتش‌سوزي و چراي دام) عواملي است كه منجر به تكه‌تكه شدن زيستگاه‌هاي حيوان شده است.