شكايت نمايندگان از وزير خارجه، رييس سازمان محيط زيست
و وزير سابق راه به جرم اظهارنظر
پارلمان هميشه شاكي
اختلافات اصولگرايان با دولت تحت مديريت حسن روحاني اظهر من‌الشمس است و بي‌نياز از توضيح اما آنچه اين روزها ميان يازدهمين دوره مجلس شوراي اسلامي و دولتي‌ها مي‌گذرد، چيزي بيش از اختلاف‌نظر بر سر چگونگي اداره كشور است. پارلمان‌نشينان اين روزها و به‌زعم دولتي‌ها عملا وارد اقدامات اجرايي شده‌اند. رييس مجلس سفرهاي استاني را در دستوركار قرار داده و از وعده‌هاي اجرايي نيز غافل نمي‌شود. نمايندگان نيز گاه و بي‌گاه بايدها و نبايدهاي مديريتي را مقابل پاي مسوولان خرد و كلان قرار مي‌دهند تا بدين شيوه اصطلاحا ميخ خود را محكم بكوبند. سوي ديگر ميدان بي‌اعتنايي پارلمان به لوايح دولت است. نمايندگان يا وقعي به لوايح دولت -چون لايحه جامع انتخابات- نمي‌نهند يا اگر همچون لايحه بودجه به اجبار، دست به كار بررسي لايحه شوند، چنان بلايي بر سرش مي‌آورند كه سخنگوي دولت و حتي برخي ناظران از آن به عنوان «طرح مجلس» ياد كنند اما از قرار معلوم همه اين اقدامات باز هم خواست بهارستان‌نشينان را محقق نمي‌كند؛ چنان‌كه آنان روزي با شكايت از رييس‌جمهوري و روز ديگر مسوولان دولتي، تلاش مي‌كنند در كشور صدايي جز صداي خود و هم‌جناحي‌هاي‌شان به گوش افكار عمومي نرسد. اقدامي كه بارها و بارها كارشناسان نسبت به عواقب شوم آن هشدار داده‌اند.
عناد با ظريف
خصم اصولگرايان درون و بيرون پارلمان شايد بيش از هر چهره‌اي در دولت‌هاي يازدهم و دوازدهم، نصيب محمدجواد ظريف در قامت وزير امور خارجه جمهوري اسلامي شده باشد. او خود را مرد مذاكره مي‌دانند و اصولگرايان نفس مذاكره با به معناي تسليم برابر دشمن تلقي مي‌كنند و اين يعني تقابل دو تفسير. اين تقابل‌ها هميشه بوده و تا پايان عمر وزارت ظريف نيز پابرجا خواهد بود اما اوضاع زماني جالب مي‌شود كه مجلسي‌ها حاضر به تحمل اظهارات ظريف نمي‌شوند؛ به‌طوري‌كه بابت گفت‌وگوي رسانه‌اي اخير او اقدام به شكايت از رييس دستگاه ديپلماسي ايران كرده‌اند. مرتضي محمودوند، عضو كميسيون امنيت ملي مجلس با اعلام اين خبر به خبرگزاري فارس، دليل اين شكايت را اظهارات ظريف درباره «گرا دادن» اعلام كرد. وزير امور خارجه ايران در يكي از گفت‌وگوهاي رسانه‌اي خود گفته بود كه «بعضي دوستان مي‌روند و به امريكا «گرا» مي‌دهند كه با ما بهتر مي‌توانيد كار كنيد. من كسي را متهم نمي‌كنم ولي مي‌دانم و خبرش را به من مي‌دهند كه گفته‌اند اينها در قدرت نمي‌مانند و قدرت اينها چند روزه است.»
اين اظهارات پس از انتشار، توجه افكار عمومي را متوجه سعيد جليلي و ياران او كرد و از قرار معلوم به مذاق نمايندگان خوش نيامده كه به‌جاي استفاده از اهرم‌هاي قانوني خود نظير استيضاح و سوال، رو به شكايت از وزير امور خارجه آورده‌اند. محمودوندِ اصولگرا از عنوان اتهامي مدنظر نمايندگان سخني به ميان نياورده ولي ظريف را با رييس‌جمهوري سابق ايران، محمود احمدي‌نژاد قياس كرده و گفته است: «اصلا اين مدل صحبت‌ها در شأن نظام جمهوري اسلامي نيست كما اينكه من را ياد رييس‌جمهوري انداخت كه در عراق گفت امريكايي‌ها مي‌خواستند من را بدزدند.»
تاوان «لغزش كلامي»
«لغزش كلامي» عنواني است كه عيسي كلانتري، رييس سازمان محيط زيست ايران براي توصيف اظهارات خود درباره بنيانگذار جمهوري اسلامي به كار برد. او در جريان گفت‌وگوي ويديويي خود با «عبدي مديا» كه مدت‌ها پيش ضبط و پخش شده بود، در پاسخ به اين پرسش كه «فكر مي‌كنيد بين امام و امريكايي‌ها مذاكره صورت گرفت» گفته بود: «نمي‌دانم خبر ندارم... شايد به اين صورت بشود گفت كه حضرت امام فرزند ناخلفي براي آنها بود. آنها پشت شاه را خالي كردند و حضرت امام هم از اين فرصت استفاده كردند.»
اين اظهارات با واكنش تند و تيز اصولگرايان و البته موسسه «نشر آثار امام خميني» مواجه شد؛ به‌طوري‌كه آنان خواستار عزل و بركناري كلانتري شدند.
كلانتري همچنان رييس سازمان محيط زيست است اما از اظهارات خود عذرخواهي كرد ولي گويي نمايندگان اصولگرا همچنان دنبال آن ماجرا هستند و شكايتي از او را نيز تقديم قوه قضاييه جمهوري اسلامي كرده‌اند.
زخم مسكن مهر
سومين شكايتي كه نمايندگان مجلس تقديم قوه قضاييه كرده‌اند، به عباس آخوندي، وزير سابق راه و شهرسازي مجلس اختصاص دارد كه با استعفا از دولت جدا شد. ماجراي اختلاف اصولگرايان با او بيش از آنكه به عملكردش در دوران وزارت برگردد، به مسكن مهر ارتباط دارد. آخوندي پس از حضورش در اين وزارتخانه به تندي از اين پروژه دولت احمدي‌نژاد انتقاد كرد؛ انتقاداتي كه با واكنش‌هاي تند و تيز اصولگرايان مواجه شد و حتي به اقدام براي استيضاح آخوندي ختم شد ولي هيچ‌يك از اين تلاش‌ها موفقيت‌آميز نبود تا آنان امروز به دليل آنچه «ترك فعل» وزير سابق مي‌خوانند، از آخوندي شكايت نزد رييسي ببرند. شكايت‌هايي كه به جرات مي‌توان آنان را اقدامي سياسي خواند و در ارتباط با انتخابات سيزدهمين دوره رياست‌جمهوري ايران؛ انتخاباتي كه اصولگرايان خواب‌هاي بسياري برايش ديده‌اند.