كشتار بي‌امان نيز اعتراضات ميانمار را متوقف نكرد

در روزهاي آغازين هفته جاري دست‌كم 51 تن در ميانمار كشته شدند، اما جنبش اعتراضات سراسري در اين كشور بي‌اعتنا به جنايت‌هاي ارتش ادامه دارد و بعيد است فرو بنشيند. به‌رغم كشتار معترضان به دست نيروهاي امنيتي در هفته‌هاي اخير، جنبش نافرماني مدني در سراسر كشور به راه افتاده و بخش عمده‌اي از اقتصاد كشور و البته فعاليت‌هاي دولت را مختل كرده است. در حالي كه يك ماه و نيم از كودتاي ارتش ميانمار و ساقط شدن دولت غيرنظامي اين كشور مي‌گذرد، به نظر نمي‌رسد معترضان تمايلي به پايان اعتراضات خود داشته باشند. يو تين تون كه با چشم خود ديده نظاميان در شهر ماندالاي به سر يك زن شليك كرده و سپس با آمبولانس او را از محل دور كردند، مي‌گويد در ميانمار جهان وارونه است. اين مرد 46 ساله مي‌گويد مردم بايد تا آخر بجنگند تا پيروز شوند. رژيم بايد از قدرت كنار برود. اينجا در ميانمار جايي براي ديكتاتورها نيست. بعدازظهر روز يكشنبه موج جديدي از كشتارها در يكي از مناطق يانگون آغاز شد. اين منطقه كه عمده ساكنانش را كارگران كارخانه تشكيل مي‌دهند، يكي از مناطقي بوده كه اعتراضات عليه حكومت نظاميان به خشن‌ترين شكل ممكن پيش رفته است. به گفته پزشك يكي از بيمارستان‌هاي منطقه، گروه بزرگي از سربازان و افسران پليس به اين شهرك اعزام شدند و دست‌كم 31 معترض را كشتند. اين مرگبارترين حمله به يك محل از زمان آغاز كودتا محسوب مي‌شود. يكشنبه غروب دولت كودتا در اين منطقه حكومت نظامي اعلام كرد تا بدين‌ترتيب ارتش بتواند به جاي پليس كنترل كامل شهر را در دست گيرد. اين نخستين‌بار از زمان كودتاست كه حكومت نظامي اعلام مي‌شود. اين اعلاميه به دنبال آتش‌سوزي دو كارخانه متعلق به چين در اين منطقه صادر شد. 
در پي اين آتش‌سوزي‌ها، سفارت چين در بيانيه‌اي خواستار اقدام قاطعانه دولت به منظور توقف «كليه فعاليت‌هاي تروريستي» شد. سفارت اعلام كرد در پي اين آتش‌سوزي كه هنوز علت آن مشخص نيست، بسياري از كاركنان چيني گرفتار و زخمي شده‌اند. چند ساعت بعد و به دنبال اعتراضات گسترده روز يكشنبه، دولت در بيانيه‌اي، در يك منطقه صنعتي ديگر از شهر يانگون نيز اعلام حكومت نظامي كرد.  مان وين خايينگ ثان، يكي از رهبران دولت غيرنظامي خودخوانده‌اي كه به صورت مخفيانه تشكيل شده، در يك ويديوي زنده فيس‌بوكي از شورشيان قومي كه چندين دهه عليه ارتش جنگيده‌اند خواست به جنبش اعتراضي بپيوندند تا كشور به سمت يك دموكراسي فدرال حركت كند و حكومت نظامي از بين برود. او اين برهه زماني را «تاريك‌ترين لحظه براي ملت» خواند و گفت كه «سحر نزديك است.» او كه پيش از كودتا رييس مجلس علياي ميانمار بود، در ويديوي روز شنبه اعلام كرد گروه تحت رهبري او، يعني «كميته نمايندگان مجلس ميانمار» از طريق اپليكيشن زوم با رهبران گروه‌هاي قومي مسلح كه بخش عمده‌اي از شمال ميانمار را در اختيار دارند، صحبت كرده است. به گفته او اقليت‌هاي قومي ميانمار چندين دهه انواع سركوب را از جانب ديكتاتورهاي اين كشور تحمل كرده‌اند و اكنون همه بايد با هم متحد شوند. اين انقلاب فرصتي است براي ما تا در كنار هم مبارزه كنيم. ارتش ميانمار تقريبا در كل 60 سال گذشته بر اين كشور حكومت كرده است. در بخش عمده‌اي از اين شش دهه، نظاميان مشغول مبارزه با گروه‌هاي شورشي متشكل از اعضاي اقليت‌هاي قومي بوده‌اند كه در مناطق غني از سنگ‌هاي قيمتي، چوب و ديگر منابع زندگي مي‌كنند. اگرچه ارتش ميانمار در يك دهه گذشته بخشي از قدرت خود را به مقامات منتخب مردم از جمله آنگ سان سو كي برنده جايزه نوبل اعطا كرده، اما همچنان بدون نظارت غيرنظاميان به فعاليت خود ادامه مي‌دهد. در سال 2017 ارتش ميانمار كارزاري را براي نسل‌كشي قومي عليه اقليت مسلمان روهينگيا در غرب ميانمار آغاز كرد كه با محكوميت گسترده بين‌المللي روبه‌رو شد. در جريان اين نسل‌كشي هزاران نفر كشته شدند و بيش از 700 هزار تن مجبور شدند به بنگلادش فرار كنند.
اكنون ارتش همان تاكتيك‌ها و برخي از همان واحدهاي نظامي را در شهرها و شهرستان‌هاي كشور به كار گرفته است. سربازان و افسران پليس كه تحت فرمان فرمانده كل ارتش هستند، به خانه مردم و تجمع معترضان شليك كرده‌اند، معترضان را در خيابان مورد ضرب و شتم قرار داده‌اند و صدها نفر را بازداشت و شكنجه كرده‌اند. به گفته سازمان ملل، پزشكان، كاركنان بيمارستان و بستگان قربانيان، از زمان كودتا تاكنون بيش از 110 تن به دست ارتش و پليس ميانمار كشته شده‌اند.اطلاعاتي كه نيويورك تايمز به دست آورده نشان مي‌دهد تقريبا يك‌پنجم كشته‌شدگان از ناحيه سر مورد اصابت گلوله قرار گرفته‌اند. بيش از يك‌پنجم نيز نوجوان بوده‌اند. به نظر مي‌رسد استراتژي فعلي نظاميان حاكم بر ميانمار خسته كردن معترضان با كشتار مستمر و خشونت دلبخواهي است. آنها اميدوارند كشتار، ضرب و شتم و دستگيري مردم بتواند اميد آنها به دموكراسي را از بين ببرد. اما تاكنون اين خونريزي‌ها تنها باعث تقويت مقاومت مردم شده است. دولت جو بايدن، رييس‌جمهور امريكا‌ كه تاكنون چندين‌بار از فرماندهان نظامي ميانمار خواسته قدرت را به رهبران غيرنظامي واگذار كنند، روز جمعه اعلام كرد به شهروندان ميانماري كه اكنون در امريكا هستند اجازه مي‌دهد به دليل خطري كه در ميانمار تهديدشان مي‌كند بتوانند به صورت موقت تحت محافظت امريكا قرار گيرند. كشتار ابتداي اين هفته پيش از نيمه‌شب جمعه آغاز شد، زماني كه گروهي از مردم بيرون از پاسگاه پليس يانگون جمع شده و خواستار آزادي سه برادري شدند كه از منزل‌شان ربوده شده بودند. پليس به روي آنها آتش گشود و دو نفر را كشت. روز شنبه اين كشتار با قتل چهار قرباني ديگر در يانگون، سه نفر در پياي و يك تن در چائوك ادامه پيدا كرد. در ماندالاي، دومين شهر بزرگ ميانمار و جايي كه نخستين اعتراضات خياباني بزرگ عليه كودتا در آن برگزار شده بود، چهار نفر روز شنبه به ضرب گلوله نيروهاي امنيتي كشته شدند. روز يكشنبه نيز چهار معترض در يانگون به قتل رسيدند. يك معترض ديگر نيز در ماندالاي كشته شده است. روز شنبه در ماندالاي، پس از شليك پليس به معترضان، حدود 24 دانشجو كه در اعتراضات حضور داشتند فرار كردند و در خانه داو پيون 49 ساله پناه گرفتند. سربازان و نيروهاي پليس آنها را تعقيب كرده و از خانم پيون خواستند آنها را تحويل بدهد. او كه دانشجويان را زير پتو و پشه‌بند قايم كرده بود، حاضر به اين كار نشد و يك سرباز از فاصله چندمتري به سر او شليك كرد. دختر خانم پيون مي‌گويد در مخفيگاه به آهستگي گريه مي‌كردم و از ترس به خود مي‌لرزيدم. مادرم با به خطر انداختن جانش مرا به دنيا آورده بود. اما وقتي به من نياز داشت و نامم را صدا مي‌زد نتوانستم او را نجات دهم. سربازان سپس شروع به تيراندازي بي‌هدف در داخل خانه كردند و بيشتر دانشجويان از مخفيگاه‌هاي خود بيرون آمدند. 18 تن بازداشت شدند.  پس از آنكه پليس و سربازان رفتند، دختر خانم پيون و دانشجوياني كه در خانه مانده بودند مادرش را كه هنوز زنده بود به يك صومعه بودايي رساندند. در آنجا بهياران داوطلب، معترضان زخمي را مداوا مي‌كردند. آنها او را در آمبولانس گذاشتند، اما پيش از حركت، 20 سرباز و مامور پليس سر رسيدند و در صومعه را شكستند. همه افراد يا فرار كردند يا مخفي شدند. سربازان گفتند به نظر مي‌رسد خانم پيون از دنيا رفته باشد و بايد او را به قبرستان ببرند تا در آنجا سوزانده شود. سپس آن زن را با آمبولانس از منطقه خارج كردند و هيچ‌كس بعد از آن خانم پيون را نديد.
منبع: نيويورك‌تايمز