سيستم فسادزا را فراموش نكنيم
مساله فقط سطح و حجم گردش پول در اين ورزش نيست، عوارض فرهنگي و اجتماعي فوتبال وقتي كه ناسالم باشد بيش از عوارض و سوءاستفاده‌هاي مالي آن اهميت دارد. در تيم‌هاي ايران هزينه براي روان‌شناس و مشاور اگر نگوييم صفر بسيار اندك است. به همين دليل روابط ميان افراد فعال در آن بسيار شكننده و حتي برخوردهاي ميان آنان مبتذل است. فوتبال در دنيا مدرن شده، پول نيز دارد، ولي در ايران به لحاظ رفتاري نه يك گام كه چند گام عقب رفته‌ايم. مسخره‌ترين مورد آن نيز دولتي بودن تيم‌هاي مهم است كه همه پول آنها از جيب ملت تامين مي‌شود و سال‌هاست قصد واگذاري آن را دارند و هيچگاه هم به ثمر نرسيده است و به نظر مي‌رسد با وضع كنوني هيچگاه هم به ثمر نخواهد رسيد. در يك جمله؛ تا وقتي كه ساختار سيستم فدراسيون و ورزش ايران اصلاح نشود، بهترين افراد هم كه وارد آن شوند يا جذب اين سيستم شده و در فساد آن ذوب مي‌شوند، يا آنكه مجبور به خروج از آن هستند. مگر اينكه چارچوب اين ساختار ورزش تغيير كند.