فرصت به «سوريان»، نقطه تاريكي در كارنامه روشن رياست «خادم»
نابغه فرنگي‌كار براي ملي پوش شدن به لهستان مي‌رود
وحيد جعفري
«راه ملي‌پوش شدن فقط و فقط از انتخابي تيم ملي مي‌گذرد». اين شعاري است كه فدراسيون «رسول خادم» سر داد و تا جايي كه توانست روي آن پافشاري كرد، به خصوص در رشته آزاد تا زنگ‌هاي خطر براي خيلي از قهرمانان به صدا درآمده و به هوش شوند كه در صورتي كه در انتخابي تيم ملي به ميدان نروند، خبري از دوبنده تيم ملي و حضور در مسابقات جهاني و... نخواهد بود. طرح سيستماتيك و قانونمند شدن كشتي قربانيان ريز و درشت زيادي، از محمد بنا در رشته فرنگي تا مهدي تقوي در كشتي آزاد و... گرفت و خب اين موضوع همچون هر تغيير و تحول ديگري طبيعي بود تا به بلوغ نسبي -كه امروز شاهد آن هستيم- برسد.
كشتي براي ادامه موفقيت خود در «عصرجديد» احتياج مبرم به اين طرح خادم داشت و «بايد» سيستماتيك و قانونمند مي‌شد تا يك بار ديگر تبديل به ابرقدرتي در جهان شود. رسول با سماجت بسيار كه با مخالفت‌هاي بسياري مواجه بود، توانست اين طرح را پيش ببرد و خب سماجتش هم جواب داد و تيم ملي كشتي آزاد ايران بعد از 48 سال در خارج از خانه قهرمان دنيا شد و كشتي فرنگي هم براي نخستين‌بار در تاريخ به قهرماني جهان رسيد. ديگر در كشتي آزاد همه به خوبي فهميدند كه اگر در انتخابي به ميدان نروند، ملي‌پوش نخواهند شد؛ اما نسل طلايي كشتي فرنگي كه در المپيك خوش درخشيد و طلا درو كرد، به دليل باور غلطي كه در ذهن داشت، حضور در انتخابي را بي‌حرمتي به خود مي‌دانست و بي‌تفاوت به اين واقعيت كه ملي‌پوش شدن حق هر كشتي‌گيري است، تن به انتخابي نمي‌داد و فدراسيون هم احتياج به زمان داشت تا قهرمانان اين رشته را به راه بياورد.
سال گذشته در قزوين انتخابي آزاد همان‌طور كه فدراسيون مي‌خواست برگزار شد؛ اما در كشتي فرنگي اين‌طور نبود و فدراسيون نيز به دليل پيش رو داشتن دو رويداد مسابقات جهاني و بازي‌هاي آسيايي، نمي‌توانست آنطور كه بايد و شايد با متخلفان برخورد كند. اما امسال همه آمدند تا انتخابي مشهد تبديل به بهترين انتخابي 40 سال گذشته كشتي شود كه تمام مدعيان ريز و درشت در آن روي باسكول وزن‌كشي رفتند؛ اما تنها يك نفر به ميدان نرفت كه آن هم «حميد سوريان» بود. با توجه به اين شعار فدراسيون قانونمند رسول خادم كه «راه ملي‌پوش شدن فقط و فقط از انتخابي تيم ملي مي‌گذرد» هر فردي كه كوچك‌ترين آشنايي با كشتي دارد مي‌دانست كه هر كشتي‌گيري روي تشك نرود ملي پوش نخواهد شد حتي اگر نابغه‌اي به نام حميد سوريان باشد.
حالا همه حسرت مدال احتمالي سوريان در جهاني لاس‌وگاس را مي‌خوردند و قانون اين اجازه را به پسر طلاي كشتي فرنگي نمي‌داد كه ملي پوش شود تا اينكه سوريان مصاحبه كرد و گفت «در صورتي كه به او فرصت داده شود تمام تلاش خود را براي موفقيت در جهاني امريكا خواهد كرد.» و در ادامه اعضاي شوراي فني تشكيل جلسه دادند و با اينكه انتظار مي‌رفت بعد از اينكه اكثرشان در مشهد مي‌گفتند ديگر سوريان شانسي براي ملي پوش شدن نخواهد داشت، راي به حضور او در تورنمنت لهستان دادند تا در كنار دو نفر نخست انتخابي تيم ملي در جام پيتلاسينسكي به ميدان برود تا هر كس موفق‌تر بود راهي جهاني شود و اين درست آن چيزي است كه قوانين كشتي با آن مخالف است و عين بي‌قانوني است و از فدراسيون رسول خادم انتظار نمي‌رفت. البته خادم در گفت‌وگويي كه با نگارنده داشت بر اين موضوع اشاره داشت كه «نظر من اين است كه سوريان در انتخابي كشتي بگيرد.» اما حميد با اينكه به مشهد آمد و وزن‌كشي كرد به روي تشك نرفت. در اينكه سوريان يك استثناست شكي نيست؛ اما تكليف عدالت و شعار قانونمداري چه مي‌شود؟!
اعضاي شوراي فني راي‌گيري كردند؛ راي‌گيري‌اي كه در آن رسول همچون ديگر اعضا يك راي داشت و خب تصميم بر اين شد كه شانس مجدد به حميد داده شود و اين در حالي است كه همگي در مشهد بر اين باور بودند كه نبايد اين كار را كنند. البته نبايد فراموش كرد كه رييس فدراسيون مي‌توانست اين راي را «وتو» كند؛ اما اين كار را نكرد، چرا كه رسول خادم بر اين‌باور است كه شايد نتوان قانون را شكست؛ اما مي‌توان آن را خم كرد و قانون براي سوريان خم شد! تا شايد او طلاي ديگري براي ايران و خود كسب كند؛ اما واي اگر حميد اين‌بار موفق به صيد طلا نشود! و آن وقت است كه «تاريخ» و «عدالت» هيچ‌وقت همان‌طور كه مدال‌ها و موفقيت‌هاي «سوريان» و خدمات «خادم» را فراموش نخواهند كرد، بي‌عدالتي و بي‌قانوني را هم فراموش نخواهد كرد.