امام علي(ع)، مظهر مدارا
اين همه مدارا و اين مقدار كرامت، چه دليلي مي‌تواند داشته باشد؟ مسلما مولاي متقيان روزگار امروز ما برايش همچون آينه مجسم بود و آتش اختلاف بين مسلمين را مي‌ديد كه سراسر زندگي خويش را به زيور وفق و مدارا و نفي خشونت آراست. او مي‌دانست كه روزگاري فرا مي‌رسد كه در عزيزترين شب‌هاي خدا كودكان و آوارگان يمني كه قرباني جنگ‌افروزي و ظلم و ستم زياده‌خواهان شده‌اند، از تكه ناني براي خوردن و جرعه آبي براي نوشيدن هم محرومند. پس در دل شب كوله‌بار نان و خرما را بر دوش مي‌گرفت و در كوچه‌هاي تاريك، به غمخواري يتيمان و بي‌كسان مي‌شتافت. او مي‌دانست كه در روزگار ما چهره رحماني اسلام به غبار خشونت و افراطي‌گري آلوده خواهد شد و گروهي با نام و ادعاي اسلام، زشت‌ترين و پست‌ترين اعمال انساني را عليه بندگان خدا انجام خواهند داد. به همين خاطر در نامه به مالك اشتر او را به رعايت حقوق همه انسان‌ها با هر دين و آييني توصيه مي‌كند: «چرا كه آنها يا برادر و هم‌كيش تو هستند يا همچون تو آفريده پروردگارند». او مي‌دانست كه در روزگار ما عده‌اي به نام «عدالت» بيشترين دست‌درازي به بيت‌المال و تضييع حقوق ملت انجام خواهند داد، به همين سبب بر برابري حاكمان و متوليان امر با عموم مردم تاكيد مي‌كرد و دست چپاولگران حقوق مردم را در دوره خلافت خود از افزون‌خواهي و رانت‌خواري كوتاه كرد و علي آگاه بود كه در روزگار ما قدرت‌هاي برتر با اعمال معيارهاي دو‌گانه، ظلم و ستم بر كشورهاي مستقل خواهند كرد و در مقابل تضييع حق و كرامت انساني رفتار دوگانه‌اي بروز خواهند كرد. اينچنين بود كه در وصيت به امام حسن(ع) فرمود: «آنچه را بر خود مي‌پسندي، بر ديگران هم بپسند و آنچه را بر خود روا نمي‌داري، بر ديگران هم روا مدار». كلام و رفتار علي(ع)، زبان و رفتار اخلاقي و توام با مدارا و همنوايي است. پس اگر معتقديم مولا و پيشواي ما، آن امام همام است، بايد در مسير حركت اخلاقي و فضيلت‌گرايانه او حركت كنيم. دولت خدمتگزار هم از ابتداي كار رويكرد خود را بر مشي اعتدال و مدارا بنيان نهاده است. علي(ع) كه هم دغدغه دنياي اسلام را دارد و همزمان دغدغه كشيدن خلخال از پاي دختر يهودي او را تا سر حد مرگ مي‌آزارد. اينچنين است كه همه آزادگان جهان با هر گرايش و آييني شيفته علي(ع) مي‌شوند، چرا كه علي با همه مظلومان و بي‌كسان همدلي و همزباني مي‌كند. نياز جامعه امروز ايران هم براي گذر از آسيب‌هاي مبتلا‌به آن‌كه در اثر برخي انحراف‌ها، بداخلاقي‌ها و كج سليقگي‌ها فراگير شده، بازگشت به مسير اخلاق، پرهيز از خشونت و وفق و مدارا با يكديگر است كه اگر چنين شود همدلي و همزباني كه شعار سال است، محقق خواهد شد. در اين شب‌هاي عزيز و شب‌هاي استجابت دعا از خداي علي(ع) بخواهيم كه قلوب تمام كساني را كه دل در گروي اسلام و نظام دارند به همديگر نزديك كند و رخت بيماري نفاق و تفرقه و دروغ را از ميان ما برچيند.