اثر‌هاي ژئوپليتيك احداث راه‌آهن شلمچه - بصره
طرح‌ها براي اتصال جديد عربي و مديترانه‌اي نيز تحت اثر عادي‌سازي ديپلماتيك بين برخي كشورهاي عرب خليج‌فارس و رژيم صهيونيستي است كه منجر به ايجاد شبكه راه‌آهن امارات و اسراييل از طريق عربستان سعودي و اردن به بندر حيفا در درياي مديترانه مي‌شود. رژيم اشغالگر قبلا علاقه زيادي به پروژه‌هاي اتصال نشان داده و يك مسير قطار جديد را پيشنهاد كرده است كه حيفا را به بندر دمام خليج عربستان سعودي، امارات متحده عربي و بحرين متصل مي‌كند.
اينكه عراق در ايجاد معماري تجاري جديد خود به يك رهبر منطقه‌اي تبديل شود، به چندين ملاحظات ژئوپليتيكي و اقتصادي، از جمله رقابت بر سر نفوذ و توانايي عراق براي مديريت مشاركت‌هاي خارجي و منطقه‌اي خود براي مشاركت در كريدور «جاده توسعه» بستگي دارد.
حتي قبل از تبديل شدن به يك كشور مستقل در سال 1922، عراق خود در خاورميانه به عنوان يك كشور مهم براي ژئوپليتيك منطقه و جهان بود.
قبل از جنگ جهاني اول، آلمان در فكر ساخت يك خط راه‌آهن براي اتصال برلين به بغداد و بصره در خليج‌فارس از طريق امپراتوري عثماني بود. آلماني‌ها اميدوار بودند كه اين خط به آنها امكان دسترسي به خليج‌فارس و دور زدن كانال سوئز را بدهد كه در آن زمان تحت كنترل بريتانيا بود. حتي پس از استقلال با كودتاهاي نظامي و جنگ، عراق از نظر راهبردي مهم باقي ماند، با پنجمين ذخاير بزرگ اثبات‌شده نفت خام در جهان و موقعيت ارتباطي ميان مديترانه و ناحيه خليج‌فارس.
علاوه بر چالش تنگناي مالي كنوني عراق به دليل ناكارآمدي دولت، ناكارآمدي اقتصادي و فساد گسترده، اجراي موفقيت‌آميز پروژه‌هاي بلندپروازانه به دلايل سياسي و امنيتي مشكل است.
پيشرفت‌ها در فناوري حمل‌ونقل، مانند توسعه راه‌آهن، توازن قدرت را در سياست بين‌الملل تغيير مي‌دهد زيرا يك دولت يا گروهي از دولت‌هاي قدرتمند را قادر مي‌سازد تا نفوذ خود را در مسيرهاي حمل‌ونقل گسترش دهند. به عنوان مثال، ايجاد بلوك‌هايي مانند اتحاديه اروپا يا بريكس، با هدف تقويت ارتباطات بين كشورهاي عضو است. اين هدف پيامدهاي مثبتي براي اقتصاد دارد و به كاهش ريسك تنش بين آنها كمك مي‌كند.
با توجه به مزايا و منافع مشتركي كه از طريق تقويت روابط بين كشورها به دست آمده است، هزينه چنين تنش‌ها به‌طور قابل توجهي افزايش يافته است. در نتيجه، تقويت اتصالات در يك منطقه خاص تاثير مثبتي بر كل منطقه دارد. بنابراين، هر پروژه زيرساختي بين كشورها را نمي‌توان صرفا از منظر اقتصادي نگريست. اثرات ژئوپليتيكي آن نيز بايد برجسته شود.