نفي خشونت عليه زنان راهبرد دستيابي به صلح پايدار
اين آمارها و روايت‌ها در گستره جهان، به همه‌گيري فعلي خشونت عليه زنان و دختران اضافه مي‌شود. قبل از همه‌گيري كوويد، سازمان جهاني بهداشت برآورد كرده بود از هر سه زن، يك نفر خشونت مردان را در زندگي خود تجربه مي‌كند.(1)» اين گزارش دبيركل در پيوست به ضرورت يك الگوي جهاني براي مقابله با خشونت عليه زنان را در پي دارد؛ امري كه با كم‌توجهي جامعه جهاني به رغم رشد دانش و اخلاق بشري در جوامع گوناگون قابل مشاهده است. در اتحاديه اروپا بر اساس آخرين گزارش‌ها: ۱۲ تا ۱۵ درصد زنان هر روز در خانه خشونت مي‌بينند(2). در همين ارتباط گزارش شده در سال 2022 حدود 89 هزار زن در جهان به قتل رسيده‌اند كه در 20 سال گذشته بي‌سابقه بوده است (3) كه البته آمار واقعي احتمالا بيش از آن است. بيش از نيمي از اين موارد توسط اعضاي خانواده يا شركاي زندگي‌شان به قتل رسيده‌اند. بيشترين قربانيان بر اساس اين گزارش سازمان ملل به ترتيب در آفريقا، آسيا و امريكا ثبت شده است. اين آمارها بيانگر آن است كه اتفاق خطرناكي در جهان در حال وقوع است كه نيمي از اهالي زمين را تهديد مي‌كند و آن خشونت است. خشونت به واسطه جنسيت! اين امر نيازمند طرحي واحد و عزمي جدي از سوي رهبران كشورها است كه با اراده موثر جلوي بروز خشونت‌ها را مسدود کنند. اما اين مهم يك شرط اساسي دارد و آن باور به امر عدم خشونت عليه زنان است. امري كه به نظر مي‌رسد زير سايه ناباوري به حق بشري زنان در چتر حمايتي برتري جنسيتي عرصه بروز و ظهور پيدا كرده است. بازنگري قوانين داخلي كشورها و قوانين بين‌المللي در جهت نفي خشونت عليه زنان اولين اقدام عملي از سوي رهبران جهان است كه با تكيه بر اين قوانين بتوانند خشونت مبتني بر جنسيت را برطرف كنند. همه كشورها مدعي رعايت حقوق بشر و همه رهبران مدعي كرامت انساني در اين امر ناكارآمد بوده‌اند و تنها با طرح ادبيات گفتاري با اين موضوع به مقابله پرداخته‌اند. برخي كشورها دراين امر كمتر و برخي بيشتر، اما همه درگير خشونت عليه زنان هستند و به اين باور كه خشونت مبتني بر جنسيت امري غيرقابل پذيرش است، نرسيده‌اند. در ايران نيز مساله خشونت عليه زنان بسيار جدي است لايحه‌اي كه بيش از 10 سال براي امنيت زنان در ميان قوه قضاييه و دولت رد و بدل مي‌شد بالاخره در در دولت دوازدهم به مجلس ارائه شد! اما تاكنون هيچ تلاشي براي مبدل كردن آن به قانون صورت نگرفته و حتي در دستور كار كميسيون‌ها و هيات‌ريیسه نيز قرار نگرفته است!!! مساله خشونت عليه زنان در تصويري نا‌متعارف نشان از جهاني دارد كه مفاهيمي چون عدالت و برابري انساني و عدم وجود تبعيض، در آن بيشتر شبيه به شعارهاي زيبا است تا واقعيت! در نهايت نفي خشونت عليه زنان راهي براي دسترسي به صلح پايدار است؛ راه دستيابي به صلحي كه از همه انسان‌ها فارغ از جنسيت بايد آغاز شود. چرا كه صلح به معناي ناخشونت نيست، صلح به معناي عدم وجود تبعيض است، صلح به معناي قدرت فائقه نيست بلكه صلح به معني برابري ميان انسان‌ها از هر جنس و نژاد و قوم و مذهب است. لذا صلح يابي در پرتو اصل برابري انسان‌ها و پذيرش حق انساني است و اين محقق نمي‌شود مگر در بستر نفي خشونت عليه زنان.
منابع در دفتر روزنامه موجود است