مخالفان هندي هيچ جا امنيت ندارند!
پروژه تطهير‌سازي از «مودي»
محسن برهاني| كشور هند مملو از جناح‌ها، گروه‌ها و فرقه‌هاي متعددي است كه اختلاف عقايد و مطالبات آنها دولت را در معرض خطرهاي امنيتي بسياري قرار داده است. اما دولت هند به سركوب داخلي اين گروه‌ها اكتفا نكرده و به توطئه‌ها و ترورهاي متعددي در خارج از مرزهاي خود دست زده، رويكردي خشن كه اعتراض برخي كشورهاي قرباني را به همراه داشته است.
در جست‌وجوي امنيت
گزارش‌هاي جديد نشان مي‌دهد كه تلاش هند براي سركوب مخالفان فرامرزي خود بسيار بيشتر از چيزي است كه به نظر مي‌رسيد.در همين راستا، فايننشال تايمز گزارش داده كه مقامات ايالات متحده تلاش‌ها براي ترور يك سيك جدايي‌طلب را خنثي كردند و در اوايل سال جاري به نارندرا مودي، نخست وزير هند پس از سفر به واشنگتن هشدار دادند. اخيرا نيز روزنامه اينترسپت با استناد به اطلاعات افشا شده از منابع پاكستاني گزارشي را منتشر كرده كه به سلسله اقدامات دولت هند عليه فعالان سيك و كشميري در خاك پاكستان مرتبط است. اين گزارش دو ماه پس از واكنش جاستين ترودو، نخست وزير كانادا عليه دولت هند منتشر شد، ترودو، دهلي‌نو را به ترور يك جدايي‌طلب سيك در بريتيش كلمبيا متهم كرد؛ موضعي كه جرقه بحران ديپلماتيك بين دو بازيگر را زد. مودي بارها تمامي ادعاهاي مرتبط با اين اقدامات را رد كرده است. يك كهنه سرباز پاكستاني در اين باره مي‌گويد: ترورهاي هند به تازگي مورد توجه قرار گرفته، زيرا توسط كشوري به اصطلاح صلح‌طلب مانند كانادا متهم شده است. اما اقدامات سركوبگرانه دهلي در خارج از خاك خود، سال‌هاست كه به اختلافات ديپلماتيك در جنوب آسيا دامن مي‌زند.
پروژه تطهير
اينترسپت با توجه به داده‌هاي اطلاعاتي منتشر شده توسط پاكستان نوشته كه هند در سال‌هاي اخير ده‌ها عمليات مخرب و ترورهاي موفق را در پاكستان اجرايي كرده است. اسلام‌آباد بارها زنگ خطر را به صدا درآورده، اما غرب معتقد است كه «هند هيچ كاري نمي‌تواند بكند» و پاكستان نيز «دچار پارانويا شده است.» يك مامور اطلاعاتي سابق هند در اين باره گفته كه بسياري از كشورهاي قدرتمند مانند ايالات متحده، روسيه و چين به اهرم‌هاي خشونت‌آميزي چون ترور متوسل مي‌شوند. هند هم يك قدرت در حال ظهور است و امكان دارد دست به چنين اقداماتي بزند.
چرايي سكوت غرب
آنگشومان چودوري، تحليلگر سياست خارجي مي‌گويد كه هند نبايد از غربي‌ها كپي‌برداري كند. او معتقد است كه «مداخله‌گرايي عجولانه» غرب و اسراييل «ردپاي آشفته‌اي از ويراني‌ها» را باقي گذاشته است؛ از همين رو برخي دولت‌ها خسته شده و به سمت هند و چين گرايش پيدا كردند تا روابط بهتري را شكل بدهند. اما هند با پيروي از غرب در سركوب كساني كه دشمن خود مي‌پندارد، در قضاوت‌هاي ديپلماتيك جايگاه خود در منطقه را به عنوان قدرتي كه به «همكاري معتقد است، نه مزاحمت» از دست خواهد داد. به‌رغم برخي تلاش‌هاي غرب براي مقابله با سركوب فرامرزي كشورهايي مانند عربستان سعودي، تركيه و چين، اين كشورها همچنان از روابط ديپلماتيك و تجاري با دموكراسي‌هاي غربي برخوردارند. هند هم بعيد است به واسطه رويكرد خشن خود در برابر منتقدان، با عواقب جدي مواجه شود، حتي اگر اتهامات كانادا درست باشد، باز هم غرب دهلي‌نو را يك شريك استراتژيك ويژه در مقابل با چين مي‌داند. با اين حال پناهندگاني كه در كشورهاي غربي زندگي مي‌كنند به دليل روابط استراتژيك غربي‌ها با اين گروه از بازيگران، هرگز احساس امنيت كامل نخواهند كرد.
آتش‌افروزي راديكال‌ها
غرب در شرايطي در برابر رويكرد راديكال هند سكوت اختيار كرده كه درگيري‌هاي خشونت‌آميز بين جوامع هندو و مسلمان در برخي كشورهاي غربي چون بريتانيا خبرساز شده است. علاوه بر تنش‌هاي فرامرزي، خشونت‌هاي داخلي در هند نيز حاشيه‌ساز شده است. به عنوان نمونه منطقه مانيپور هند در دهه‌هاي اخير همواره شاهد خشونت‌هاي قومي و قبيله‌اي بوده است. در تابستاني كه گذشت، مانيپور به شكلي بي‌سابقه درگيري خشونت‌آميزي را تجربه كرد؛ درگيري كه در جريانش بيش از 150 نفر جان خود را از دست داده و 50 هزار نفر آواره شدند. اين در حالي است كه به گفته كارشناسان از دهه ۱۹۵۰ حداقل ۵۰ هزار نفر در درگيري‌هاي قومي و جدايي‌طلبانه در اين منطقه كشته شده‌اند. ناآرامي در ايالت مانيپور هند پس از تشديد راهپيمايي اعتراضي توسط قبايل بومي عمدتا مسيحي ناگا و كوكي آغاز شد. آنها با به رسميت شناختن قبيله غيربومي و هندو مذهب مايتاي به عنوان يك «قبيله حفاظت شده» مخالفند. قوانين هند سهميه‌هايي را براي اين قبايل در نظر مي‌گيرد تا مشاغل دولتي و دانشگاهي را براي مقابله با تبعيض ساختاري پر كنند.تشديد اعتراضات منجر به درگيري‌ها شده و در نتيجه وسايط نقليه و خانه‌ها به آتش كشيده شدند. مقامات از گاز اشك‌آور استفاده كردند و همزمان هزاران سرباز را به اين ايالت هم‌مرز ميانمار اعزام كردند. مقامات منع اينترنت و رفت و آمد را اعمال كرده و براي «شرايط خطرناك» دستور شليك صادر كرده‌اند.گروه‌هاي قومي و جدايي‌طلب در چند دهه گذشته بارها در شمال شرقي هند شورش كرده‌اند و خواستار خودمختاري بيشتر يا جدايي از هند شده‌اند. از دهه ۱۹۵۰ حداقل ۵۰ هزار نفر در مانيپور كشته شده‌اند. درگيري‌ها در طول سال‌ها كاهش يافته است و بسياري از گروه‌ها براي افزايش قدرت با دهلي‌نو به توافق رسيده‌اند.