در غياب تلويزيون مستقل
حسن لطفي
در اينكه كشمكش در فيلم، داستان و نمايش باعث جذابيت و جذب مخاطب بيشتر مي‌شود، شكي نيست .اما جداي از اين سه در برنامه‌هاي ديگر تلويزيوني هم وجود كشمكش توجه بيننده را بيشتر جلب مي‌كند . شايد به خاطر همين ويژگي هم مخاطبان تلويزيون رسمي ايران و شبكه‌هاي طاق و جفتش در روزهاي اخير افزايش چشمگيري پيدا كرده است، چراكه در مناظرات انتخابات رياست‌جمهوري آستانه تحمل گردانندگان و تصميم‌گيران اين رسانه همگاني به هر دليلي افزايش يافته و پاي كساني به تلويزيون باز شده كه حرف‌هاشان بر مدار تكرار همه چيز خوب است و... نمي‌چرخد . البته اگر تلويزيون فقط در اختيار اين منتقدان بود هم باز جذابيتي به وجود نمي‌آمد اگر هم مخاطبي پيدا مي‌كردند يكدست و يكصدا بودند . جذابيت يا بهتر بگويم ارزش شبكه‌هاي تلويزيوني و رسانه‌هاي عمومي بيشتر در ايجاد كشمكشي است كه از تلاقي افكار و آراي مختلف به دست مي‌آيد . البته چنين اتفاقي دشوار‌تر از فراهم كردن فضايي است كه در آن شبكه‌هاي مختلف تلويزيوني با گرايش‌ها و سليقه‌هاي متفاوت اجازه فعاليت داشته باشند . اينكه بر اجازه فعاليت تاكيد كرده‌ام به معناي غيرممكن بودن راه‌اندازي و جذب مخاطب توسط شبكه‌هاي غيرمجاز فارسي‌زبان نيست . اتفاقي كه به واسطه گسترش تكنولوژي در دو دهه اخير سرعت گرفته و به‌رغم محدوديت يا بهتر بگويم ممنوعيت استفاده از ماهواره در كشور، بينندگان شبكه‌هاي غيرمجاز و غيررسمي در ايران افزايش چشمگيري پيدا كرده است . شبكه‌هايي كه اگر چه بسياري‌شان توسط بخش خصوصي اداره مي‌شوند، مهم‌ترين و تاثيرگذارترين‌هاشان از استقلال برخوردار نبوده و به لحاظ فكري و اقتصادي به كشورهاي ديگري وابسته بوده و سياست‌هاي متناسب با خواسته‌هاي غيرايرانيان را دنبال مي‌كنند. خواسته‌هايي كه از دل حرف‌هاي مجريان اين شبكه‌ها بيرون آمده و به تدريج تبديل به صداي عده‌اي از ايرانيان مي‌شود . كاري به خوب يا بد بودن اين شبكه‌ها و اين صداها ندارم، عجالتا در اين روزها آنچه براي من مشخص شده، نبود شبكه‌هاي مستقلِ تلويزيوني در داخل كشور است كه افرادي همچون عباس عبدي، محمد قوچاني، علي دايي، پرويز پرستويي و... بتوانند در طول سال ديدگاه‌هاي خود را بدون حذف يا بستن ميكروفن بيان كنند . ديدگاه‌هايي كه به جاي براندازي به اصلاح فكر مي‌كنند . ديدگاه‌هايي كه به جاي تحريم انتخابات به راي دگرانديشان مي‌انديشند و حرف‌هاي زيادي در نقد شرايط دارند . هر چند در حال حاضر شبكه تلويزيوني مستقل وجود ندارد و شبكه‌هاي مجازي بخشي از وظايف آن را انجام مي‌دهند، اما براي تصميم به راه‌اندازي تلويزيون‌هاي مستقل بخش خصوصي هنوز هم دير نيست . اگر تعلل شود، به جاي رسانه‌هاي مستقل، شبكه‌هاي تاثيرگذار جهت‌دار و وابسته خارج از كشور به مخاطبان مسير مي‌دهند و... .