حرف‌هاي ديروز براي امروز
بديهي است صلح ملي با رويكرد فوق به معناي تسليم عمومي به بي‌عدالتي‌هاي سياسي و اجتماعي، چشم بستن بر فساد، جمع كردن بساط نقد شيوه‌هاي اداره جامعه و حكومتگري و كنار گذاشتن مطالبات اجتماعي نيست. صلح دوفاكتوي ملي به معناي پذيرش وضع حاضر از جنبه تنوع و تكثر از يك سو و متعهد بودن همه به حفظ اساس ساختار موجود سياسي به منظور امن كردن مسير تحرك ملي در روند حيات اجتماعي از سوي ديگر است. تحرك ملي نيز چيزي نيست جز مشاركت آگاهانه و متين در تصميم‌گيري‌هاي مبتني بر راي و نمايندگي. عقلاي جامعه بايد پيشنهاد چنين صلحي را به همه -مردم و زعماي قوم- بدهند و بر آن اصرار كنند. اينكه هم‌اكنون صدها هزار نفر از اعضاي جامعه به‌رغم ناخشنودي از برخي سازوكارها و با داشتن نقدهايي جدي بر موقعيت، در قالب نهادهاي مدني و فعاليت‌هاي جمعي و فردي در حيات اجتماعي مشاركت فعال مي‌كنند، دستاورد و نمونه‌اي است طبيعي از رفتار مبتني بر پذيرش دوفاكتوي وضعيت موجود كه ثمربخشي و نياز به توسعه آن در كل جامعه، در قالب صلح دوفاكتوي فراگير را آشكار مي‌سازد. دفاع اخير برخي مسوولان رده بالا از ابقاي يك هموطن زرتشتي در شوراي شهر يزد -كه مخالفان صلح با جامعه براساس موقعيت دوفاكتو، با تمسك به شرع انور به جنگ آن رفته‌اند- نيز نمونه‌اي است از گرايش به پذيرش دوفاكتوي همزيستي هدفمند همه ايرانيان از سوي نظام، هرچند نمونه‌اي نادر است.
با پذيرش چنين ميثاقي و تا زماني كه اين ميثاق زير پاي كساني خرد نشود، وظايف گروه‌هاي مرجع، مراقبت از موقعيت و نگه داشتن جامعه روي مسير است و روزنامه‌نگاران اصلاح‌طلب كشور نيز در زمره گروه‌هاي مرجع هستند. به نظر من، تقويت صلح ملي مي‌تواند بزرگ‌ترين هدف روزنامه‌نگاران متعهد به اصلاح‌طلبي در شرايط كنوني باشد.
آبان 1396