روزبه دلاور
رقابت‌هاي وزنه‌برداري قهرماني جهان كه از ۱۶ آذر ماه در شهر منامه بحرين آغاز شده بود يكشنبه شب با رقابت‌هاي دسته فوق سنگين و درخشش ملي‌پوشان كشورمان به پايان رسيد. در فوق سنگين دو نماينده ايران روي سكو رفتند؛ علي داوودي و عليرضا يوسفي كه روي هم 5 مدال براي كشورمان به دست آوردند؛ شامل يك طلا، دو نقره و دو برنز. باتوجه به مدال‌هاي روزهاي قبل در پايان اين مسابقات تيم ملي ايران با كسب ۵۶۰ امتياز در سكوي دوم پايين‌تر از چين كه با ۵۶۶ امتياز قهرمان شد و بالاتر از كره‌شمالي با ۴۹۵ امتياز قرار گرفت.
تيم ملي كشورمان با ۱۰ وزنه‌بردار در اين رقابت‌ها حضور پيدا كرد. تيم چين نيز ۱۰ وزنه‌بردار داشت اما كره‌شمالي با 7 وزنه‌بردار به عنوان سوم رسيد. اما پس از پايان اين مسابقات با علي جباري، ملي‌پوش اسبق وزنه‌برداري كه چند سالي است در كسوت مربيگري فعاليت مي‌كند تماس گرفتيم تا صحبت‌هاي كارشناسانه وي را با شما به اشتراك بگذاريم. در ادامه چكيده‌اي از اين گپ و گفت را مي‌خوانيد.
ارزيابي كلي شما از عملكرد تيم ملي در اين مسابقات چيست؟
بعضي از بچه‌هاي ما خوب بودند اما بعضي جوان‌هاي ما مثل نصيري و زارع و پايدار آن وزنه‌هايي كه در تمرينات زدند را نزدند و ركوردهاي‌شان با اينجا كمي فاصله داشت كه آن هم به خاطر جوان بودن‌شان است و نمي‌شود زياد ايرادي به آنها گرفت. اين جوان‌ها بايد ميدان زيادي ببينند و اين مسابقات هم اولين تجربه در مسابقات جهاني بزرگسالان براي آنها بود براي همين تجربه لازم را نداشتند و با ركوردهاي تمرين فاصله داشتند. روي هم رفته خوب بودند، يوسفي در دوضرب استثنايي بود، عالي‌پور هم خوب بود، معيني هم درست كه يك ضرب نقره گرفت اما آسيب‌ديدگي كه از قبل داشت او را از كسب مدال مجموع دور كرده بود و تيم هم درنهايت با اختلاف خيلي كم نايب قهرمان شد. مي‌شود گفت عملكرد بچه‌ها خوب بود.
تالاخادزه در اين مسابقات شركت نكرد. بقيه ستاره‌ها حضور داشتند؟
تالاخادزه كه وزنه‌برداري را كنار گذاشته و بعيد مي‌دانم بازهم برگردد. تيم چين هم نفراتش را كلا عوض كرده بود و جوان‌هايش را آورده بود. آنها هم روي جوان‌ها سرمايه‌گذاري كردند و تيم اصلي را نياورده بودند حالا نمي‌خواستند با تيم اصلي بيايند يا كلا كنار گذاشتند را نمي‌دانيم! روي جوان‌ها سرمايه‌گذاري كردند و همين‌ها در سال‌هاي آينده جا در پاي بزرگان‌شان مي‌گذارند.
كره‌شمالي هم در جايگاه سوم ايستاد. وضعيت اين تيم چطور بود؟
خب آنها با تيم ناقص آمدند و با 7 نفر آمدند و يكي‌شان كنار رفت 6 نفر شدند يعني تيم 6 نفره آنها سوم شد. اگر اين تيم دو تا وزنه‌بردار ديگر مي‌آورد و در رده‌بندي قرار مي‌گرفتند فكر مي‌كنم قهرمان مي‌شد.
معمولا كره‌شمالي در مسابقات جهاني ناقص شركت مي‌كند و اولويت‌شان فقط كسب مدال طلا است كه در آن وزن‌هايي هم كه شركت كرد به غير از ۸۹ كيلو كه نقره گرفت در بقيه وزن‌ها طلا گرفت. تفكر آنها به اين صورت است كه تيم را ناقص مي‌آورند اما مدال طلا مي‌خواهند.
عملكرد ساير كشورهاي مدعي چطور؟
از اول هم مشخص بود كه تيم ايران با چين و قزاقستان و كره‌جنوبي و در كل چهار، پنج تيم براي سكو رفتن رقابت داشتند. كره‌جنوبي هم با تيم كامل آمد و شانس سكو بود اما خب كره‌جنوبي و قزاقستان دو، سه تا از ورزشكاران‌شان اوت شدند و به خاطر همين از سكو پايين آمدند.
هدف‌گذاري تيم ما چه بود؟ كسب عنوان يا مدال؟
اگر جوان‌هاي ما ركوردهاي تمريني خود را مي‌زدند صاحب مدال مي‌شدند. هدف‌گذاري ما هم هر دو حالت را داشت يعني هم كسب مدال و هم سكو. معمولا در چند سال اخير با تيم كامل شركت كرديم و بيشتر هدف فتح سكو بوده جدا از اينكه از تيم 10 نفره انتظار نمي‌رود هر 10 نفر مدال بگيرند. بالاخره تيم‌هاي ديگر بيكار ننشسته‌اند و مدال مي‌گيرند!
طلاي يوسفي به دل مردم نشست؛ درباره اين جوان بيشتر بگوييد.
ما هم از مدال او حظ كرديم! او ۲۶۲ كيلو را با اقتدار زد. اما يك ضرب‌ها را بايد كار كند چون او از رقيبانش فاصله ۱۵ تا ۲۰ كيلويي مي‌گيرد و جبران اين فاصله در دو ضرب خيلي سخت است تا بتواند در مجموع هم طلا بگيرد. اگر بتواند در يك ضرب تقويت شود و بالاي 200 کیلو بزند با اين دو ضرب كه من مي‌بينم فكر مي‌كنم او مي‌تواند ركورد جهان را هم بشكند.
موفقيت‌هاي عليرضا يوسفي ادامه‌دار است يا يك جرقه بود؟
او جوان است و در يكي، دو سال قبل عضو تيم جوانان بود. او در اين مسابقات هم ركورد جوانان جهان را داشت كه يك عراقي ركورد او را شكست. عليرضا سني ندارد و اگر بخواهد مي‌تواند سال‌هاي سال وزنه بزند. همين طور داوودي كه او هم سني ندارد.
نظر شما درباره جوانگرايي در تيم ملي چيست؟
همه جا گفتند ميانگين اين تيم ۲۲ سال و چند ماه است اما من فكر مي‌كنم ۲۱ سال و چند ماه است. يعني اعضاي اين تيم راحت تا دو تا مسابقات المپيك و آسيايي بعد هم مي‌توانند براي ايران وزنه بزنند و مدال بگيرند. فقط مهدي كرمي ۲۶ سال سن داشت بقيه بچه‌ها زير ۲۵ سال بودند. يعني جوادي در عين باتجربه بودن هنوز جوان است، علي داوودي هم همين‌طور. به غير از اينها هم نصيري و زارع و پايدار هستند كه عضو جوانان هستند كه مسابقات قهرماني جوانان جهان تا يكي، دو روز ديگر اعزام مي‌شوند. آينده اين تيم را خوب مي‌بينيم. اگر جوان‌هاي ما مسابقات زيادي ببينند آن پختگي را در بازي‌هاي آسيايي و المپيك به دست مي‌آورند.
كيانوش رستمي هم نتوانست براي كشور ديگري وزنه بزند.
براي كشور كوزوو نتوانست در اين مسابقات شركت كند.
نمي‌شد او را براي وزنه‌برداري كشورمان حفظ كرد؟
من با كيانوش كار كردم هم در تيم ملي هم در باشگاهي با او كار كردم و همه جا هم گفتم با اينكه ورزشكار پا به سن گذاشته‌اي است اما او را قبول داريم و اگر در سيستم قرار مي‌گرفت، مي‌توانست بعد از المپيك ريو دو مدال المپيك ديگر هم بگيرد اما تصميم شخصي‌اش اين بود تا براي كشور ديگري وزنه بزند كه به او رضايتنامه ندادند و از اين مسابقات جا ماند.
دليل مهاجرت وزنه‌بردارهاي كشورمان در چند سال گذشته چيست؟
فقط وزنه‌برداري نيست و رشته‌هاي ديگر هم هست. چند وقت پيش خواندم يك دختر ما در پينگ‌پنگ هم در كشور ديگر پناهنده شد. در وزنه‌برداري دلايل شخصي خودشان است و من كمبود امكاناتي نمي‌بينم يا مثلا از لحاظ پاداش كه براي مسابقات آسيايي و المپيك مشخص مي‌كنند فكر نمي‌كنم كمتر از ساير كشورها باشد. دلايل شخصی است و به خودشان مربوط مي‌شود.