شولتز راي عدم اعتماد گرفت
موتور بروكسل از كار افتاد؟
اولاف شولتز، صدراعظم آلمان روز دوشنبه راي اعتماد پارلمان اين كشور را از دست داد؛ شكستي كه عملا به حكومت او كه از سال 2021 هدايت آن را بر عهده داشت و به طور فزاينده‌اي محبوبيت خود را از دست داده بود، پايان داد و زمينه را براي برگزاري انتخابات زودهنگام در اوايل سال آينده فراهم كرد. شكست شولتز كه به نظر مي‌رسد از 9 ماه قبل، يعني از زماني كه انتخابات برنامه‌ريزي شد رقم خورده بود لحظه‌اي استثنايي براي آلمان به شمار مي‌‌آيد. انتخابات پيش روي آلمان نشانگر آغاز دوران جديدي از سياست‌هاي پراكنده ناپايدار در كشوري است كه مدت‌ها به خاطر ائتلاف‌هاي پايدار و مبتني بر توافق‌‌هاي كند و مستمر شناخته مي‌شد. اين درحالي است كه اين راي عدم اعتماد همزمان با سقوط دولت فرانسه در يك بازه زماني انجام شده و اين اتفاق بحران رهبري در اروپا را تشديد كرده و در زماني رخ داده كه چالش‌هاي اقتصادي و امنيتي فزاينده مكررا به وقوع پيوسته است. همزمان جنگ در اوكراين به نقطه‌اي حساس رسيده و دونالد ترامپ رييس‌جمهور منتخب ايالات متحده نيز قرار است به زودي وارد كاخ سفيد شود.
به گزارش نيويورك‌تايمز اين درحالي است كه شولتز پس از اينكه ائتلاف سه حزبي او در ماه نوامبر از هم پاشيد و ماه‌ها كشمكش داخلي تلخ به پايان رسيد و او را بدون اكثريت پارلماني براي تصويب قوانين يا بودجه رها كرد، گزينه ديگري جز فراخواني به رأي اعتماد نداشت. اما نكته اينجاست كه اين عدم قطعيت سياسي ممكن است ماه‌ها ادامه يابد. انتخابات قرار است در تاريخ 23 فوريه برگزار شود، اما حتي اگر همان طور كه انتظار مي‌‌رود حزب او در جايگاه اول قرار نگيرد، شولتز به عنوان صدراعظم موقت تا هفته‌ها پس از آن در مقام خود باقي خواهد ماند. بر اساس نظرسنجيها، هفت حزب با شانس واقعي براي كسب كرسي وارد رقابت‌هاي پارلماني خواهند شد و برخي از احزاب حاشيه‌‌اي، به‌ويژه در جناح راست، براي نمايش‌هاي قوي‌تري آماده شده‌اند. انتخابات
پيش رو احتمالا تحت تاثير چندين مساله خواهد بود كه در سال‌هاي اخير اروپا را متلاطم كرده است. آلمان و فرانسه، كه به طور سنتي دو كشور پرنفوذ در اتحاديه اروپا هستند، درگير مباحثي شده‌اند و به دنبال راه‌حل‌هايي براي احياي اقتصادهاي در حال ركودشان، عبور از تقسيمات اجتماعي فزاينده، كاهش نگرانيهاي راي‌دهندگان در مورد مهاجرت و تقويت دفاع ملي هستند. آنها و هم‌پيمانان‌شان با نگراني روسيه را رصد مي‌كنند، جايي كه ولاديمير پوتين تهديدات خود را درباره استفاده از سلاح‌هاي هسته‌اي در پي جنگ مسكو عليه اوكراين تشديد كرده است. آنها همچنين از رابطه اقتصادي خود با چين ناراضي هستند؛ رابطه‌اي كه به رقيب قدرتمندي براي بسياري از صنايع مهم آنها تبديل شده است، اما نتوانسته به بازار مصرفي پررونقي براي محصولات اروپايي تبديل شود. همان بازاري كه رهبران اروپايي مدت‌ها آن را پيش‌‌بيني كرده بودند.
در ادامه گزارش نيويورك‌تایمز آمده است؛ علاوه بر اين، رهبران اروپايي براي آغاز دوره رياست‌جمهوري جديد ترامپ نيز آماده مي‌شوند، كسي كه تهديد كرده است جنگ تجاري به راه خواهد انداخت و به تعهدات ايالات‌متحده به اتحاد ناتو -كه 75 سال است امنيت اروپا را تضمين كرده- پايان خواهد داد. تركيب اين چالش‌ها منجر به بي‌‌ثباتي سياسي شده است. امانوئل مكرون، رييس‌جمهور فرانسه روز جمعه چهارمين نخست‌‌وزير خود را در يك سال منصوب كرد و تحت فشار فزاينده‌اي براي استعفا قرار دارد. مكرون مي‌گويد كه در دفتر خود خواهد ماند و تلاش خواهد كرد تا شكاف‌هاي عميق در دولت خود را در مورد بودجه 2025 ترميم كند.
دولت شولتز نيز با چالش‌هاي مشابهي درباره بودجه و همچنين نگرانيهاي فزاينده در‌خصوص چگونگي بازسازي ارتش آلمان در برابر روسيه جنگ‌‌طلب و انتقادات ترامپ از ناتو روبهرو است.
به گزارش نيويورك‌تايمز آنچه واضح به نظر مي‌رسد زمان‌بندي براي اتحاديه اروپا به طرز وحشتناكي بد است؛ زيرا موتور سنتي اين بلوك يعني آلمان و فرانسه درگير چالش‌هاي خودشان هستند. جنگ در اوكراين و نياز به تقويت ارتش آلمان و هزينه‌هاي آن از جمله مسائلي فوري هستند كه همراه با مشكلات اقتصادي، زيرساخت‌‌هاي ناكارآمد، مهاجرت و ظهور افراطي‌‌گري‌هاي سياسي احتمالا در جريان كمپين انتخاباتي بر آنها تمركز خواهد شد. شولتز كه در نظرسنجيها به شدت عقب است، قصد دارد احتياط خود را در تامين تسليحات براي اوكراين، به‌ويژه تجهيزات پيشرفته و هجومي برجسته كند. اين درحالي است كه در دوره صدارت شولتز، آلمان به بزرگ‌ترين اهدا كننده تسليحات اروپايي به اوكراين تبديل شد.
به ادعاي نيويورك‌تايمز اما به نظر مي‌رسد اكنون شولتز بايد تلاش زيادي كند تا راي‌دهندگان را متقاعد كند كه فرصت ديگري به او بدهند. در حال حاضر، مرز يك چهره بلند‌پايه سياسي كه مدت‌هاست در عرصه سياست حضور دارد، با توجه به پيش افتادن قوي حزبش در نظرسنجيها، به احتمال قوي به عنوان صدراعظم بعدي تعيين مي‌شود. سه حزب اصلي ديگر نيز توسط سياستمداران مشهور رهبري مي‌شوند كه دو نفر از آنها پست‌هاي مهمي در دولت داشته‌اند: كريستيان ليندنر، رهبر حزب ليبرال آزاد كه اختلافش با صدراعظم به سقوط ائتلاف كمك كرد و رابرت هابك، وزير اقتصاد و كانديداي اصلي حزب سبزها كه تمايل به سمت چپ دارد. اما در چشم‌انداز پرتنش سياسي آلمان، هيچ حزبي به احتمال زياد به اكثريت قاطع نخواهد رسيد كه اين امر منجر به مذاكرات پيچيده‌اي براي تشكيل يك ائتلاف با عملكرد بهتر و پايدارتر از ائتلافي كه شكست خورد، خواهد شد. اين ضرورت احتمالا به اين معني است كه مخالفان نمي‌توانند به شدت مورد انتقاد قرار بگيرند، زيرا همه آنها پتانسيل شريك شدن در ائتلاف را دارند. اما اين مساله ممكن است احزاب اصلي را با تصميمات دشواري درباره انتخاب هم‌پيمانان خود روبهرو كند.