آيا جك نيكلسون دوباره بازي مي‌كند؟
جك نيكلسون ۸۸ ساله، هنوز بازنشسته نشده و فيلمنامه‌هايي را كه به دستش مي‌رسد، مي‌خواند.
در حالي كه بزرگان دهه ۱۹۷۰ يعني آل پاچينو و رابرت دنيرو هنوز بازي مي‌كنند، جك نيكلسون ۸۸ ساله، كم و بيش تصميم گرفته كه يك زندگي بي‌سروصداتر را در خانه‌اش پشت سر بگذارد. اما به نظر مي‌رسد اين تصوري است كه در بيرون از او وجود دارد؛ زيرا دوست وي مي‌گويد او هنوز فيلمنامه‌هايي را كه به دستش مي‌رسد، براي انتخاب مي‌خواند. مهر به نقل از ورلد آف ريل نوشت: نيكلسون آخرين بار ۱۵ سال پيش با بازي در فيلمي از جيمز.ال بروكس با عنوان «از كجا مي‌داني» با ريس ويترسپون، پل راد و اوون ويلسون جلوي دوربين رفت. سال ۲۰۱۷ هم او قرار بود براي بازسازي كمدي آلماني «توني اردمان» همراه شود، اما اين كار را رها كرد و اين پروژه از مسير خود خارج شد. اكنون بروكس، دوست خوب نيكلسون كه براي «شرايط مهرورزي» با بازي نيكلسون جايزه اسكار بهترين فيلم را دريافت كرده، مي‌گويد تصور او اين نيست كه وي از بازيگري كناره گرفته باشد و حداقل در يك فيلم ديگر امكان دارد نقش‌آفريني كند. وي گفته اگر اين بازيگر را دوباره روي پرده سينما ببيند، تعجب نمي‌كند چون او مدام فيلمنامه‌هايي را كه به دستش مي‌رسد، مي‌خواند. جك نيكلسون هرگز بازنشستگي خود را اعلام نكرد، اما او اكنون ۸۸ ساله است. شايد فيلم بعدي وي همان فيلم بعدي بروكس باشد كه وي مدتي است قصد ساختش را دارد و قرار است پس از اكران جديدترين فيلمش «الا مك كي» در پاييز سراغ آن برود. نيكلسون سال ۲۰۱۳ گفته بود خود را بازنشسته نمي‌داند، فقط كمتر به سمت بيرون بودن تمايل دارد. با اين حال، همين ماه پيش وي در پخش تلويزيوني گراميداشت پنجاهمين سالگرد برنامه «ساتردي نايت لايو» حضوري شگفت‌انگيز داشت. جك نيكلسون يك گنجينه ملي براي امريكايي‌هاست و در جمع بازيگران بزرگ پس از دهه ۶۰، در كنار آل پاچينو، دنيرو و هكمن جاي دارد. او مردي است كه با سبك كاريزماتيك و آرام بازيگري‌اش كه هرگز تكراري نشد، عليه ساختار اجتماعي شورش كرد. وي مجموعه‌اي متنوع از فيلم‌هاي عالي از خود به جاي گذاشته و ۲ جايزه اسكار بهترين بازيگر مرد را براي «پرواز بر فراز آشيانه فاخته» (۱۹۷۵) و «بهتر از اين نمي‌شه» (۱۹۹۷) و يك اسكار بهترين بازيگر نقش مكمل را براي «شرايط مهرورزي» (۱۹۸۳) دريافت كرد. ديگر فيلم‌هايي كه وي برايشان نامزد اسكار شد عبارتند از: ايزي رايدر (۱۹۶۹)، پنج قطعه آسان (۱۹۷۰)، آخرين ماموريت (۱۹۷۴)، محله چيني‌ها (۱۹۷۴)، سرخ‌ها (۱۹۸۱)، شرف خانواده پريتزي (۱۹۸۶)، آيرن‌ويد (۱۹۸۷)، چند مرد خوب (۱۹۹۲) و درباره اشميت (۲۰۰۲).
علاوه بر اين او فيلم‌هايي چون «درخشش» (۱۹۸۰)، «دل‌سوختگي» (۱۹۸۶)، «اخبار تلويزيون» (۱۹۸۷)، «بتمن» (۱۹۸۹)، «هوفا» (۱۹۹۲)، «مريخ حمله مي‌كند!» (۱۹۹۶)، «يكي بايد كوتاه بيايد» (۲۰۰۳)، «رفتگان» (۲۰۰۶) و «فهرست آرزوها» (۲۰۰۷) را در كارنامه دارد و يكي از ۳ بازيگر مرد تاريخ است كه ۳ اسكار دريافت كرده است. وي ۱۲ بار نامزدي اسكار دارد و با اين موفقيت ركوردشكن شده است.