گروه سياسي|اين شايد علني‌ترين انتقادهاي آيت‌الله مصباح‌يزدي در چند وقت اخير باشد. هشدار نسبت به اينكه همه توجه‌ها به لغو تحريم‌ها نباشد و هم كنايه‌اي در مورد اينكه برخي مي‌گويند اگر دين كمي ضربه خورد، دلواپس نباشند. انتقادهاي آيت‌الله مصباح‌يزدي در جمع سه حزب اصلي اصولگراي اين روزهاي كشور كه در تلاشند براي انتخابات بعدي به وحدت برسند، بيان شده است. انتقاداتي كه شايد هيچ‌وقت آنقدر روشن بيان نشده بود. او تاكيد ديگري هم كرده است و گفته كه دين جاي مصالحه كردن نيست. عضو خبرگان رهبري گفت: در صدر اسلام و زماني كه مسلمانان در ضعف قرار داشتند، عده‌اي حاضر بودند نه تنها دست از بت‌پرستي بردارند، بلكه ايمان آورده، خدا را پرستيده و حتي در جنگ‌ها، جان و مال خود را فدا كنند، البته به شرطي كه از سجده كردن در نماز، معاف شوند. طبيعي است كه اگر چنين پيشنهادي به هر يك از سياستمداران، در آن اوضاع مي‌شد، قطعا دست به تعامل سازنده مي‌زد؛ اما هنوز پيامبر(ص) تصميم نگرفته بود كه آيه قرآن نازل شد كه اگر بپذيري هم در دنيا و هم در آخرت، تو را دو برابر عذاب مي‌كنيم. به گزارش «انتخاب»، گزيده اظهارات رييس موسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره) در اجلاس سراسري دبيران كل و برخي اعضاي شوراي مركزي و دبيران استاني سه تشكل جمعيت ايثارگران انقلاب اسلامي، حزب موتلفه اسلامي و جبهه پايداري انقلاب اسلامي به شرح زير است:
بايد توجه داشته باشيم كه لزوما هر به ظاهر انساني محترم و شريف نيست، بلكه برخي از آنها به فرمايش خداوند متعال، بدترين جنبندگان هستند.
گاه افرادي با سوءاستفاده از همين عقل، از حيوانات بدتر مي‌شوند؛ لذا علاوه بر عقل، خداوند متعال وحي را فرستاد و دين را معرفي كرد تا انسان به اختيار خودش آن را انتخاب كند. البته خداوند هرگز كسي را مجبور به هدايت نمي‌كند، بلكه زمينه انتخاب را براي فرد، فراهم مي‌كند.
خداوند متعال پيامبران را فرستاد تا راه رفع اختلافات بين بشر را به آنها نشان دهد، تا مردم بفهمند كه چگونه بايد اختلافاتي كه به خاطر شهوات و ماديات پديد مي‌آيد را رفع كنند؛ اما برخي انسان‌ها در همين دين اختلاف كردند؛ آن هم بعد از اتمام حجت بر آنها.
انسان همواره اهل اختلاف خواهد بود، مگر اينكه خداوند او را مورد رحمت قرار دهد و اختلاف بين افراد، گاه به خاطر جهل است، اما برخي اختلافات بعد از استفاده از عقل و فهم دين و
اتمام حجت پديد مي‌آيد كه به خاطر سركشي و برتري‌طلبي است.
هوي و هوس‌ها و بدعت‌ها دو عامل مهم در پديد آمدن اختلافات است.
براي اينكه مورد رحمت خداوند قرار بگيريم تا اختلاف ايجاد نشود، بايد اولا معرفت را كامل كرده و حق را بشناسيم، چرا كه يكي از عوامل اختلاف، جهل است و لذا با كسب معرفت، بدعت‌ها نمي‌تواند سبب اختلاف شود. اما مساله مهم‌تر، اينكه انسان بايد قلب و دل خود را اصلاح كرده و انگيزه وي، رسيدن به حق باشد تا همواره تابع حق باشد، نه تابع هوس وگرنه هر روز با استفاده از اسم‌هاي زيبايي مانند آزادي، دموكراسي، پيشرفت و توسعه و نظاير آن، به دنبال رسيدن به هوي و هوس خواهد بود.
خداوند متعال به عزيزترين و گرامي‌ترين مخلوقش، چنين نهيب مي‌زند كه اگر كوتاه بيايي، خداوند تو را در دنيا و آخرت عذاب مي‌كند؛ لذا دين، جاي مصالحه و تعامل سازنده نيست.
همواره اختلافات در ميان بشر، وجود دارد، اما اختلافي كه دشمن آن، خدا، پيامبر و اولياي الهي هستند، اختلافي است كه بر سر دين باشد؛ اين اختلافات هرگز قابل مصالحه و تعامل نيست. اما اختلاف در امور دنيايي، قابل صلح و حتي قابل گذشت است.
گاه در مقابل دشمنان دين، بر سر دين مصالحه مي‌كنيم و چنين توجيه مي‌كنيم كه شايد زمان پيغمبر(ص) هم اين‌گونه نبوده يا شايد امروزه، وضع تغيير كرده و چه بسا وقتي امام زمان (عج) بيايند نيز به گونه‌اي ديگر رفتار كنند، چرا كه احكام، يك سري امور اعتباري است و آن چه امروز اهميت دارد، پيشرفت است؛ ما نياز به تكنولوژي پيشرفته داريم تا از ديگران عقب نمانيم؛ حال اگر يك ذره، دين ضربه خورد، خيلي دلواپس نباشيد!
هر كسي بايد با خود خلوت كند و ببيند آيا حاضر است دنياي خود را فداي دين كند يا دين خود را فداي دنيا؟ آيا حاضر نيست براي آباد كردن دنياي خود، برخي احكام را زير پا بگذارد؟
بايد اصالت را به دين بدهيم و ببينيم حركت‌هايي كه در اجتماع مي‌شود، كدام سبب تثبيت حقايق ديني، احكام ديني و ارزش‌هاي ديني مي‌شود و در آن جهت، تلاش كنيم؛ ولو به دنياي ما، لطمه وارد شود، نه اينكه خداي ناكرده تمام همّ و غم ما، وجود تحريم‌ها باشد و ببينيم چه كنيم تا اين تحريم‌ها برداشته شود.