درخواست دانشجويان از سيد حسن خميني:
كانديداي مجلس خبرگان شويد
گروه سياسي|توصيههاي يادگار امام براي جوانان فعال در عرصه سياست و درخواستهاي آنان از يادگار مردي كه اين روزها 43 ساله شده است. همان يادگاري كه يك هفته پيش اعلام كرد اگر نياز به حضورش باشد شانه خالي نخواهد كرد. سيد حسن خميني به اعضاي شوراي مركزي انجمن اسلامي دانشگاه تهران و علوم پزشكي تهران توصيه كرد كه در خصوص مطالبات دانشجويي سكوت نكنند.وي مصلحت انديشي جريان دانشجويي در برابر ظلم را سم مهلك اين جريان دانست اما دانشجويان در نهايت از سيد حسن خميني يك خواسته داشتند. همان درخواستي كه اين روزها بسياري آن را مطرح ميكنند. درخواست براي كانديداتوري در انتخاباتي كه چند ماهي بيشتر تا برگزاري آن نمانده است و بسياري منتظر پاسخ مثبت او هستند. يادگار گرامي امام خميني با تاكيد بر ضرورت توجه جريانات دانشجويي به آرمانهاي جامعه، خودسانسوري را خلاف اين كاركرد آنها دانست. به گزارش جماران، حجتالاسلام والمسلمين سيد حسن خميني در خصوص سياسي بودن يا نبودن تشكلهاي دانشجويي گفت: اگر تشخيص ميدهيد اولويت امروز جامعه كار سياسي است اما نميتوانيد سخن خود را بگوييد فعاليت نكنيد، زيرا قرار نيست همه وارد چنين فعاليتهايي شوند، بلكه كساني بايد بيايند كه توان پرداخت هزينههاي پيگيري اين مطالبات را دارند. وي با تاكيد بر داشتن اميد در فعاليتهاي اجتماعي و سياسى گفت: اگر اميد نباشد حركتي پيش نميآيد؛ البته ممكن است يك اميد به نتيجه نرسد اما مسلّم است كه هيچ فرد يا جرياني بدون اميد-ولو واهي- به جايى نمى رسد. سيد حسن خميني، «جهت» صحيح و «شيب» مناسب را شرط رضايت نسبي از وضع كشور دانست و گفت: در مجموع دولت آقاي روحاني در مسير درست حركت ميكند و در خصوص شيب حركت آن هم بايد شرايط زماني را نظر گرفت و بر اساس شرايط هر لحظه قضاوت كرد. وي به اعضاي اين تشكل دانشجويي تاكيد كرد: در خصوص مطالبات دانشجويي سكوت نكنيد و اگر در جايي ميبينيد كه ظلم اتفاق افتاده است بگوييد، زيرا سم مهلك براي جريانات دانشجويي اين است كه نسبت به اتفاقي كه ظلم ميدانند مصلحت انديشي شخصي كنند؛ اگر احساس ميكنيد نسبت به كسي ظلم شده است، آن را بگوييد و قطعا كساني هستند كه در اين مسير به شما كمك ميكنند. يادگار امام با بيان اينكه تمام تشكيلات حكومتي براي اين است كه مردم بهتر و در شرافت و پاكى زندگي كنند، تاكيد كرد: جامعه بايد به رفاه، آرامش، امنيت، استقلال و آزادي در حد كافي برسد، اما اولويتها را بايد تشخيص داد و نبايد اين گونه باشد كه كسي بگويد ميخواهم براي جامعه آزادي بياورم اما امنيت از دست برود، يا بگويد ميخواهم امنيت بياورم و استقلال از بين برود.