نيازمند فرهنگ‌سازي درباره مبارزه نكردن با اعتياد هستيم
حبيب بهرامي ٭/ آشفتگي زندگي يك فرد كارتن خواب تنها به دليل مصرف مواد يا تغيير الگوي مصرف نيست. انگ و تبعيض و غيرقانوني بودن مصرف مواد نيز تاثير بسزايي در سوق دادن او به سمت كارتن خوابي دارد. غيرقانوني بودن مصرف مواد، در فرد معتاد ايجاد ترس مي‌كند و او بايد انرژي و تواني كه لازمه زندگي كردن است را همراه با ترس، صرف تهيه و مصرف مواد كند و رسيدگي به ديگر جنبه‌هاي زندگي را از دست بدهد. او زندگي مي‌كند كه مصرف كند و مصرف مي‌كند تا زندگي كند (1)، چرا كه ترس مجال زندگي واقعي را به او نمي‌دهد. حال اگر اين ترس را از بين ببريم چه خواهد شد؟ او به ديگر جنبه‌هاي زندگي نيز رسيدگي خواهد كرد. يك معتاد مي‌تواند در حين مصرف مواد مخدر به كار بپردازد، بينديشد، مطالعه كند، تفريح كند و شرايط بهتري براي خود ايجاد كند، در صورتي كه جامعه اين شرايط را براي او ايجاد مي‌كند. انگ و غيرقانوني بودن مصرف مواد مخدر، صرفا كمك به آشفتگي زندگي معتاد نمي‌كند بلكه ناخواسته ولي مستقيم براي مافياي مواد مخدر سود دهي مي‌كند. اين مدل حتي شرايط ورود و توزيع مواد مخدر ناخالص را نيز فراهم مي‌كند كه مي‌تواند در جرايم مرتبط با مصرف‌كنندگان مواد ارتباط داشته باشد. به نظر مي‌رسد راه درازي براي رسيدن به اين مدل ايده آل در كشور وجود داشته باشد ولي فرهنگ عمومي در خصوص اعتياد كه تنها به مردم ختم نمي‌شود، باعث شده از توان برنامه‌هاي كاهش آسيب نيز كاسته شود. بردن بيماران اعتياد به اجبار براي درمان و بازگشت دوباره مصرف كم نبود، حالا رو به كتك زدن و به آتش كشيدن چادرهاي معتادان آورده‌ايم ولي متاسفانه اين نوع رفتارها و اينگونه برنامه‌ها جز دامن زدن به شعله آتش اعتياد نتيجه‌اي در پي نخواهد داشت. ما نياز به فرهنگ‌سازي داريم. اول در مسوولان و سپس در مردم. فرهنگ‌سازي درباره اينكه با اعتياد مبارزه نكنيم.
- پي‌نوشت: (1) كتاب پايه انجمن معتادان گمنام
٭مدير موسسه كاهش آسيب سيماي سبز رهايي