فوتسال بانوان و واقعيتهاي موجود
فرهاد فخرآبادي/ تير ماه سال 1393 وقتي تيم ملي فوتبال شكست خورد ايران با گرفتن يك امتياز برزيل را به مقصد تهران ترك كرد. هياتي بلند پايه با غرور و افتخار فراوان راهي فرودگاه شد تا به علت تنها يك نيمه فوتبال قابل قبول مقابل آرژانتين از فوتباليهايي كه قرار بود يوز باشند تشكر كنند؛ داستاني كه در جام ملتهاي آسيا هم تكرار شد و تيم شكست خورده را قهرمان جا زدند.
حالا قرار است تيم ايراني ديگري از همان قاره امريكا وارد فرودگاه شود، اما فضا در شهر متفاوتتر از چيزي است كه روزهاي پاياني بهار 93 ديده ميشد. در شهر نه خبري از مارش پيروزي است و نه تبليغ رسانهاي گسترده براي استقبال از دخترهايي كه همين چند وقت پيش لبخند غرور را روي لبهاي مردم اين كشور، درست در روزهايي نشاندند كه فوتبالي سراسر شكست و ناكامي را تجربه ميكرديم.
هر چند رده هفتم بين هشت تيم در لفظ كمي خندهدار به نظر ميرسد اما واقعيت رنگ و بوي ديگري دارد. تيمي كه قرار است صبح دوشنبه وارد تهران شود قهرمانتر از بسياري قهرمانهاي فوتبالي است كه در سالهاي گذشته براي تشكر از آنها صف كشيده ميشد و تيتر يك روزنامههاي ورزشي را به خود اختصاص ميدادند. آنها همين كه رفتند و پس از سفري 85 ساعته، وارد ميدان شدند و با تمام قدرت جنگيدند، شايسته تقدير هستند. نبايد فراموش كرد كه ايران بالاتر از ژاپني در رده هفتم قرار گرفت كه ماههاست براي اين تورنمنت سرمايهگذاري كرده و براي انتقام فينال آسيا پا به آخرين ميدان گذاشته بود.
اگر بنا بر شكست باشد، شكست خورده قطعي اين تورنمنت تنها و تنها فدراسيون فوتبال ايران و رييس آن است كه به بدترين شكل ممكن تيم را راهي رقابتها كرد. علي كفاشيان همان روزي شكست خورده اين بازي بود كه پاي رييسجمهور به اعزام تيم باز شد و حسن روحاني با دستورش مهر محكمي بر شايستگيهاي مرد اول فوتبال ايران در اين روزها زد.
دختران ايراني يك به يك قهرمانهاي اين تورنمنت بودند كه با تمام سختيها و ناملايمتها مردانه جنگيدند و هيچ كم نگذاشتند. بايد به احترام اين تيم كه حالا ميتوان آن را قدرت اول آسيا ناميد كلاه از سر برداشت و از آنها عذرخواهي كرد كه سوء مديريت و به عبارتي بحران مديريت اجازه درخشش بيشتر را به ساقهاي خستهشان نداد و تنها بايد اميدوار ماند به اسفندي كه در راه است تا شايد با آمدن ال نينو خشكسالي مديريت اين فوتبال هم كمي جبران شود.