نشست نقد و بررسي فيلم «جزيره رنگين» برگزار شد
خسرو سينايي: تنگ‌نظري و حسادت را كنار گذاشته و گفت‌وگو كنيم
نشست نقد و بررسي فيلم سينمايي «جزيره رنگين» به كارگرداني خسرو سينايي با حضور اين كارگردان، جواد طوسي (منتقد)، احمد نادعليان (هنرمند هنرهاي تجسمي و محيطي) يكشنبه‌شب در پرديس سينمايي چارسو برگزار شد. در ابتداي اين مراسم خسرو سينايي با تشكر از احمد نادعليان كه اين اجازه را داده بود تا بخشي از فعاليت‌هايش در فيلم «جزيره رنگين» به نمايش درآيد، گفت: «در اين فيلم بازيگران محلي جزيره هرمز حضور داشتند كه با وجود آنكه بازيگر نيستند اما خوب ظاهر شدند. من بعد از ۵۰ سال فعاليت در سينما امروز مي‌توانم به خودم اجازه بدهم كه به اين هنر - صنعت پيشنهاد دهم زيرا سينماي ما امروز وارد يك حركت دوراني شده است.» سينايي با اشاره به اينكه سينما ابزاري است كه هر شخصيت و هر فردي مي‌تواند آن را در قالب رسانه يا هنر استفاده كند، توضيح داد: «امروز ما در سينما و در كشور آدم‌ها و استعدادهاي زيادي داريم اما متاسفانه كليت سينما به اين امر توجه ندارد و فقط به يك سري افراد و چهره‌هاي معروف سينمايي توجه مي‌شود و براي آنها پول‌هاي زيادي خرج مي‌شود و استعدادهاي ديگر مي‌سوزند.»
سينايي با اشاره به اينكه در سرزمين وسيع ايران استعدادهاي جوان زيادي وجود دارند، گفت: «متاسفانه اين استعدادها و اين وسعت در فيلم‌هاي ما ديده نمي‌شود و فقط به چند ستاره توجه مي‌شود. البته من با ستاره‌سازي مخالف نيستم اما بايد به استعدادها بيشتر توجه شود. » اين كارگردان با انتقاد از وضعيت امروز سينما گفت: «نتيجه عملكرد در سينماي ما، امروز تصويري است كه در فيلم‌ها مي‌بينيم و در آنها فقط داستان چند نفر روايت مي‌شود كه در تهران با ماشين همديگر را تعقيب مي‌كنند.»
سينايي در بخش ديگري از صحبت‌هايش به نمايش «جزيره رنگين» در جشنواره‌هاي مختلف اشاره كرد و با اين توضيح كه اين اتفاق باعث شد تا نگاه مخاطبان خارجي به ايران و جزيره هرمز مثبت شود، گفت: «اگر رسانه‌هاي خارجي دوست دارند ايران را به شكل ديگري نشان دهند به خودشان مربوط است و اين ما هستيم كه بايد تصوير درست و واقعي از ايران را نشان دهيم. «جزيره رنگين» مي‌خواهد بگويد اينكه دايم با هم دعوا و مشاجره كنيم سودي ندارد بلكه بايد با هم بنشينيم و تنگ‌نظري‌ها و حسادت‌ها را كنار بگذاريم و گفت‌وگو كنيم.»
سينايي با يادي از زنده‌ياد
زاون قوكاسيان گفت: «روزي زاون تعدادي فيلم تجربي از اتريش براي من آورد و من و چند نفر از دوستانم با ديدن اين فيلم‌ها متوجه شديم كه چه فيلم‌هاي جديدي را با تجربه‌هاي جديد مي‌توان ساخت و فيلمسازي فقط شيوه كلاسيك نيست. ساخت فيلم به شكل
مستند- داستاني راهي است كه امروز بسياري از فيلمسازان اروپايي تجربه مي‌كنند و من نيز آدم نا آرامي هستم و از تكرار خودم خوشم نمي‌آيد و به دنبال تجربه‌هاي جديد هستم.»
اين كارگردان با اشاره به اينكه ما دايم در سينما به دنبال نو شدن هستيم و به اين نو شدن نياز داريم اين احتمال را مطرح كرد كه فيلم بعدي‌اش ممكن است يك فيلم داستاني باشد. سينايي در ادامه و با اشاره به اينكه تجارت در سينما اصلا بد نيست، بيان كرد: «من با سينماي بدنه و سينماي گيشه مخالف نيستم اما نبايد خودمان را به اين محدود كنيم كه دايم به دنبال آن باشيم كه چه فيلمي بسازيم كه چقدر بفروشد زيرا سينما تنها تجارت نيست بلكه يك پديده فرهنگي است و جامعه ما بيش از هرچيز به فرهنگ و شناخت خود نياز دارد.
مجتبي راعي، كارگردان سينما نيز در ادامه اين نشست گفت: «من شاگرد خسرو سينايي بودم و امروز فيلم خوبي از وي ديدم. فيلم «جزيره رنگين» نشان مي‌دهد كه كارگردان آن و كساني كه در ساخت فيلم حضور داشتند ايران را بسيار دوست دارند.» جواد طوسي منتقد سينما هم در صحبت‌هايي به اين اشاره كرد كه سينايي يك نگاه فرهنگي دارد كه نيازمند پرداختي سماجت‌آميز و دغدغه‌مند است. به گفته جواد طوسي، سينايي به دنبال بيان يك نگاه فرهنگي، آييني و نمايشي با يك زبان اصيل است و در اين راه دنبال يك تكثرگرايي است. او در فيلم «جزيره رنگين» پيشنهاد مي‌دهد و پيشنهاد او براي دستيابي به يك پيوند فرهنگي است كه با در خود نگريستن به وجود مي‌آيد. طوسي با اشاره به نگاه تاويل‌پذير سينايي در «جزيره رنگين» گفت: او در اين فيلم بدون آنكه دچار روشنفكري از جنبه منفي آن يا كليشه‌هايي همچون سياه‌نمايي شود پيشنهادات فرهنگي و اجتماعي خوبي مي‌دهد كه نتيجه آن عوض كردن رفتارها از ناهنجاري به هنجار است.
در انتهاي اين نشست احمد نادعليان كه فيلم «جزيره رنگين» براساس بخشي از آثار و فعاليت‌هاي او ساخته شده، گفت: «آشنايي من با سينايي از طريق همسر او بود و گيزلا وارگا سينايي نخستين فردي بود كه خسرو سينايي را به جزيره هرمز آورد. قرار نبود فيلم «جزيره رنگين» يك مستند باشد اما من فيلم را دوست دارم و سينايي به صورت خردنگر و كلان‌نگر فعاليت‌هاي من را بهانه‌اي براي ارجاع به مسائل مهم‌تر قرار داده است.»