اعتراض به اجراي طرح گردشگري در آشوراده

اعتماد| بيش از 80 انجمن‌هاي مردم نهاد در اعتراض به اجراي طرح گردشگري در جزيره آشوراده بيانيه‌يي منتشر كردند. در بخشي از اين بيانيه آمده است:
تفاهمنامه‌يي كه ميان سازمان حفاظت محيط زيست و سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري براي تبديل عرصه مفيد جزيره آشوراده به گردشگري امضا شد معنايي جز تغيير كاربري اين جزيره ندارد. ما سازمان‌هاي مردم‌نهادِ فعال در حوزه محيط‌زيست، در كنار شماري از انجمن‌هاي ديگر، خواهانِ لغو تفاهمنامه يادشده هستيم؛ چرا كه: 1- به موجب ماده‌هاي يك و شش قانون حفاظت و بهسازي محيط‌زيست، وظيفه سازمان حفاظت محيط زيست حفاظت، پيشگيري و ممانعت از هر نوع آلودگي و اقدام مخربي است كه منجر به از بين رفتن تعادل اكولوژيك طبيعت مي‌شود. همچنان‌كه به موجب ماده ١٦ همان قانون، اين سازمان قائم‌مقام قانوني دولت در مناطق چهارگانه است و نه تنها حق واگذاري مناطق را نداشته، بلكه حق واگذاري مديريت منطقه به قصد تغيير كاربري را هم بدون اخذ موافقت سازمان جنگل‌ها و مراتع ندارد. از اين رو، تفاهمنامه يادشده غيرقانوني است.  2-  موافقت با هر گونه اقدامي كه باعث فروپاشي تماميت اكولوژيكي در مناطق تحت حفاظت محيط‌زيست شود منجر به خدشه‌دار شدن اعتبار دولت ايران نزد مجامع بين‌المللي ــ از جمله يونسكو، اتحاديه بين‌المللي حفاظت از طبيعت، كنوانسيون رامسر، كنوانسيون حفاظت از تنوع زيستي و حتي كنوانسيون محيط‌زيست درياي مازندران ــ مي‌شود. 3- هيچ يك از ما مخالف بوم‌گردي (اكوتوريسم پايدار) آشوراده نيستيم، اما آنچه موجب نگراني شده موافقت سازمان محيط‌زيست با اجراي طرحي است كه در اسم طبيعت‌گردي است اما در واقع گردشگري تجاري است. گردشگري در طبيعت فقط يك اصل مهم دارد و آن هم جلوگيري از هر گونه تخريبي است. گردشگري مبتني بر اصول توسعه پايدار، حفظ طبيعت و ساختارهاي جوامع بومي و اصيل است. دولت بايد مدافع مردم بومي باشد و با پ‍شتيباني و آموزش آنها بستر توسعه پايدار و گردشگري سازگار با بوم‌سازگان يگانه و منحصر به فرد منطقه را سر و سامان بدهد.  4- سواحل جزيره كوچك آشوراده،  جزو معدود زيستگاه‌هاي فك خزري، محل تخمگذاري مهم‌ترين ماهيان خاوياري دنيا و امن‌ترين زيستگاه پرندگان براي زادآوري و تنها بازمانده جنگل‌ها و بيشه‌زارهاي جلگه‌يي ايران در ساحل درياي مازندران است. از اين رو، گشودن بحث گردشگري تجاري و انبوه در اين منطقه، با ويژگي‌ها و پيشينه تلخي كه از آن در ديگر سواحل درياي مازندران سراغ داريم، اشتباهي ويرانگر و بازگشت‌ناپذير است.