ماجراي اسفبار سرمايه‌داري
ماكس وبر شايد استثنايي‌ترين مورد در زمينه آنتي كاپيتاليسم باشد؛ كسي كه نه به سمت يك جنبش سياسي رفت و نه به آغوش كليسا بازگشت و دوگانه نيچه‌اي در مورد نيهيليسم فعال و منفعل را پشت سر گذاشت و در قالب نوعي نيهيليسم ناب، به نااميدي خالصي دست پيدا كرد كه امروزه شايد هرچه بيشتر مي‌گذرد، به نظر جذاب‌تر مي‌آيد، مخصوصا آن حرفش كه مي‌گفت اين قضيه (سرمايه داري) و كل اين ماجراي اسفبار توسعه و پيشرفت خواهي نخواهي تا درآوردن و مصرف آخرين تن زغال‌سنگ ادامه پيدا خواهد كرد. در زمان او البته زغال‌سنگ بود و حالا نفت در كار است. در هر صورت به نظر مي‌رسد پيشگويي حكيمانه‌اي بوده است.