به ياد استاد دكتر شكوهي
سيدكاظم اكرمي
فعال فرهنگي
از شمار دو چشم يك تن كم
وز شمار خرد هزاران بيش
دكتر غلامحسين شكوهي اولين وزير آموزش و پرورش جمهوري اسلامي ايران درگذشت. خدايش رحمت كناد. دكتر شكوهي نمونه‌اي عالي از استادان تعليم و تربيت ايران بود. مردي آگاه به مطالعات علمي و تجربي دانشمندن غرب و مطلع بر انديشه‌هاي انديشمندان مسلمان ايران. هر كس فصل اول كتاب ارزشمند »مباني و اصول آموزش و پرورش« آن عالم انديشمند را ملاحظه كرده باشد مي‌بيند در كنار سخن از پستالوژي و فروبل و كانت، از غزالي و خواجه نصيرالدين طوسي مطالبي به تناسب نقل كرده است. در صفحات ديگري از كتاب، از آوردن مستقيم و غيرمستقيم آيات قرآن كريم نيز غفلت نكرده است. او بحق يكي از مربيان بزرگ ايران بود.
افسوس كه ناهنجاري‌ها و تندروي‌هاي گروه‌هاي اول انقلاب فرصت خدمت بيشتر به او را در آموزش و پرورش نداد. خاطره‌اي از ملي بودن آن بزرگ به ياد دارم كه گفتن آن در اين نوشتار كوتاه بي‌مناسبت نيست. سال 47 يا 48 بود كه بنده مشغول تحصيل در دوره كارشناسي ارشد مشاوره و راهنمايي در دانشگاه تربيت معلم بودم.
خبر رسيد يك روز بعدازظهر به دعوت استاد دكتر شكوهي جلال آل‌احمد براي سخنراني به دانشكده علوم تربيتي دانشگاه تهران خواهد آمد. خود را به دانشكده علوم تربيتي دانشگاه تهران رساندم و متاسفانه شنيدم مسوولان امنيتي، اجازه سخنراني به جلال نداده‌اند. بنده از آن روز متوجه شدم دكتر شكوهي عالم آزاده‌اي است كه به مسائل اجتماعي و سياسي جامعه خود توجه كامل دارد.
مرحوم دكتر شكوهي نمونه‌اي ارزنده از يك استاد مسلمان و دانشمند و مسووليت‌شناس و ملي و مردمي بود كه بحق بينش و منش و كنش او بايد براي همه جواناني كه به مرحله استادي رسيده‌اند سرمشق باشد. دكتر شكوهي صدها دانشجو تربيت كرده است كه عده قابل توجهي از آنان هم‌اكنون خود استاد علوم تربيتي هستند.
اميدوارم همه راه و رسم او را ادامه دهند. اگر اشتباه نكنم در روزگار مسووليت اينجانب در آموزش و پرورش، مرحوم دكتر شكوهي در بيرجند تشريف داشتند اما افسوس كه به ديدارش نرفتم و از راهنمايي‌هاي او بهره نگرفتم. از خداي توانا براي او رحمت و غفران و براي بازماندگانش صبر اجر آرزو دارم.