فرش قرمز جشنواره فيلم غزه
ميزبان مردمش شد
غزه چهره ديگري هم دارد
بهار سرلك
يازدهم ماه مهجشنواره بينالمللي فيلم كن فرش قرمز خود را پهن كرد تا ميزبان ستارگان سينما باشد، اين در حالي است كه دوازدهم مهكيلومترها آنطرفتر فرش قرمز ديگري هم در ميانه خرابههاي شهر غزه پهن شد تا ميزبان شهروندان معمولي اين شهر باشد. پنجشنبه گذشته نخستين روز جشنواره فيلم حقوق بشر كرامه-غزه برگزار شد؛ اين جشنواره نخستين جشنواره فيلمي است كه تمركزش روي موضوعات حقوق بشري در سراسر دنياست. بيش از 70 فيلم كوتاه و فيلم بلند روايي و مستند از فيلمسازان فلسطيني، كشورهاي خاورميانه و ملل غربي، در اين رويداد سينمايي چهار روزه نمايش داده ميشود. اين فيلمها در سه سالن سينما و همچنين دهها مدرسه و مركز فرهنگي واقع در نوار غزه روي پرده ميروند. محمد جمجون، خبرنگار الجزيره گزارش خود از اين جشنواره را به اين شكل شروع ميكند: «غزه شهري است كه سينما در آن كاركردي ندارد و هدف مسوولان اين جشنواره اين است كه به شهروندان غزه اجازه بدهند با بهانه سينما از واقعيات كمي فاصله بگيرند. شركتكنندگان اين جشنواره كه تمامي قشرهاي سني را تشكيل ميدهند از درگيري و تحريم خستهاند و خوشحالي آنها از فرصتي كه كمتر براي آنها پيش ميآيد، مشهود است.» مسوولان جشنواره معتقدند برگزاري اين رويداد به مردم غزه فرصت تجربه صلح را ميدهد، هر چند اين تجربه لحظهاي و زودگذر است. صعود ابورمضان، يكي از مسوولان اين جشنواره ميگويد: «شعار اين جشنواره «ميخواهيم نفس بكشيم، ميخواهيم آزادي را نفس بكشيم» است. همچنين هدف اين جشنواره ارسال پيامي است به جهانيان كه غزه شهر «تروريستها» نيست بلكه شهر مردمي است كه زندگي را دوست دارند. غزه چهره ديگري هم دارد، چهرهاي زيبا. فلسطينيهاي ساكن نوار غزه عاشق زندگياند، تروريست نيستند و آنها هم ميتوانند به سينما بروند.» در حالي كه جشنواره فيلم كن تمامي تيترهاي رسانهها را از آن خود كرده است، در غزه طرفداران سينما در نخستين شب اين جشنواره معتقد بودند جشنوارهشان كه بدون زرقوبرق برگزار ميشود، برايشان خاص و ويژه است. سال گذشته كه نخستين دوره اين رويداد سينمايي رقم خورد، جشنواره در ميان آوارهاي خانههايي كه طي حمله دولت صهيونيسم به حمص خراب شده بودند، برگزار شد. خليل المزين، يكي از مسوولان جشنواره و فيلمساز ميگويد: «پيام سال گذشته جشنواره اين بود كه به مردم دنيا بگوييم مردم غزه نميخواهند بميرند، آنها عاشق زندگياند و برخلاف خرابيهاي بيشماري كه جنگهاي دولت صهيونيسم مسبب آنهاست، اين مردم ميتوانند فضايي براي ديدن فيلم داشته باشند. »