پرهيز از تنش تاكيد بر نظارت
1- نخستين مساله اين است كه چه كارهايي را انجام نبايد داد. پرهيز از تنش و نيز دوري جستن از القاي سخنرانيهاي آتشين و شعاري ضروري است سخناني كه هيچ مابهازايي در جامعه و در ميان مردم ندارد، جز آنكه اختلافات را تشديد ميكند. پرهيز از ابراز ايدههاي كلان و ذهني و نيز قرار دادن خود در موضع دانا و عقل كل و اينكه همهچيز را ميداند و ديگران خير. اينكه او فقط دلش براي كشور و انقلاب ميسوزد و بقيه خير! فروتني و تواضع فكري درباره مسائل كشور و راهحلهاي آن شرط لازم براي شكل دادن نوعي وفاق جمعي درباره مسائل و راهحل آنها است.
2- درخصوص آنچه بايد انجام شود، به نظر ميرسد كه مجلس نميتواند به سرعت به موضوعات ايجابي وارد شود. بنابراين حتيالمقدور بايد بكوشد كه با حفظ استقلال راي خود با دولت هماهنگي كند و كمككار آن باشد. ولي در مقابل اين هماهنگي، مسووليت نيز از آن بخواهد و وقت بيشتري را صرف نظارت بر دولت كند. متاسفانه دولت در ايران به صورت سنتي غيرمنضبط بوده كه در 8 سال 1384 تا 1392 نيز اين بيانضباطي تشديد شد؛ لذا فساد و ناكارآمدي جزو وجوه اصلي آن شده است. اگر مجلس و نمايندگان بتوانند از طريق تقويت وجه نظارتي مجلس، مسير درستي براي دولت ايجاد كنند و مانع انحراف آن شوند و فساد و ناكارآمدي را تقليل دهند، وظيفه و رسالت بسيار بزرگي را به سرانجام رساندهاند. فراموش نشود كه وارد شدن در چالش با گروههاي پارلماني و نيز با دولت، موجب استهلاك توان مجلس جديد خواهد شد. اجازه دهيد 4 سال ديگر كه عمر اين مجلس به پايان ميرسد، با نامي نيك از نمايندگان ياد شود و چنان نشود كه مردم مجبور شوند دوباره 80 درصد نمايندگان را تغيير دهند. اين تغييرات شديد موجب گسست در انتقال تجربيات مفيد خواهد شد.