گزارشي از دومين شب كنسرت «دخت پري‌وار»
غوغاي عليرضا قرباني و سكوت تحسين‌برانگيز مخاطبان
شامگاه پنجشنبه 20خردادماه تالار وحدت ميزبان عليرضا قرباني و گروهش بود. اين دومين شب اجراي اين كنسرت بود و همچون شب اول بدون حتي يك صندلي خالي برگزار شد. قرباني قطعا يكي از پرطرفدارترين خواننده‌هاي موسيقي سنتي محسوب مي‌شود. كسي كه نشان داده، به تجربه‌هاي نو نيز علاقه‌مند است؛ استقبال از كنسرت‌هاي او نيز اين نكته را نشان مي‌دهد. كنسرت «دخت پري‌وار» با آهنگسازي مهيار عليزاده كه عمدتا به اجراي قطعات همين آلبوم اختصاص داشت، با جلوه‌هاي ويژه ديداري همراه بود. اين كنسرت با پخش نماهنگ «پرده‌نشين» آغاز شد و در حين پخش قرباني نيز با استفاده از ماشينري تالار وحدت روي سن حاضر شد و قطعه را اجرا كرد. او در حالي روي سن حاضر شد كه پشت پنجره‌اي قرار داشت و سايه‌اي از او روي پنجره افتاده بود، سپس در حين اجرا از پشت اين قاب به سمت قاب ديگري رفت. در حالي كه كه سايه او با استفاده از ويديو پروجشكن روي قاب مانده بود. تقريبا عمده قطعات با جلوه‌هاي ديداري اجرا شدند و از اين رو تجربه ويژه‌اي را براي مخاطبان موسيقي ايراني رقم زد. كارگرداني اين جلوه‌هاي ويژه ديداري به عهده رضا موسوي بود كه در پايان كنسرت نيز به دعوت قرباني روي صحنه حاضر شد.
اما پس از اجراي قطعات «پرده نشين»، «آخرين جرعه جام» و قطعه بي‌كلام «مرثيه» چند كلامي هم با حاضران در تالار گفت: «در پوست خودمان نمي‌گنجيم كه ميزبان شما هستيم. از حضور و همراهي همه شما سپاسگزارم. درباره اين اجرا بايد بگويم كه ما چند روزي را به صورت طاقت فرسا كار كرديم تا با همه سختي‌ها و در عين حال كمك‌هايي كه بود، شرايط براي اجراي اين كنسرت مهيا شود. دوستان در دفتر موسيقي، بنياد رودكي و به خصوص دوستان در تالار وحدت به ما كمك كردند تا شرايط براي برگزاري اين كنسرت فراهم شود.»
«عتاب يار»، «دوستت دارم» و «دلي‌درآتش» نيز قطعات ديگري بودند كه در بخش نخست كنسرت اجرا شدند. بخش دوم كنسرت نيز به اجراي قطعات «درياي بي‌پايان»، «نگاه»، قطعه بي‌كلام «راز»، «صبح آزادي» و «دخت پري‌وار» اختصاص داشت. اجراي قطعه «صبح آزادي» با اجراي حركات توسط سروش كريمي‌نژاد همراه بود. اما قطعه پاياني بخش دوم «ارغوان» بود كه با استقبال حاضران همراه شد. پس از اين قطعه قرباني از مهيار عليزاده آهنگساز دعوت كرد تا روي صحنه حاضر شود. اما به سنت همه كنسرت‌هاي ايراني گروه پس از ترك صحنه با تشويق تماشاگران به صحنه بازگشتند و تيتراژ «مدار صفر درجه» را اجرا كردند كه با تشويق و ابراز احساسات مخاطبان مواجه شد.
قطعا اجراي قرباني يكي از بهترين اجراهاي چندماه اخير بود. صداي آماده خواننده، گروه همگن، صداي مناسب و جلوه‌هاي ويژه ديداري از جمله دلايلي است كه امكان چنين ارزيابي را فراهم مي‌كنند. تنها نكته‌اي كه شايد بتوان بر آن دست گذاشت ضعف قرباني در آوازخواني است. او هر چقدر در اجراي تصانيف و ترانه‌هاي اركسترال قدرتمند است در اجراي آواز از عهده كار برنمي‌آيد. آواز راه ديگري در موسيقي ايراني است كه نيازمند تكنيك و توانايي‌هاي خاص است. آنچه قرباني در شامگاه پنجشنبه به عنوان آواز خواند از جنبه تكنيكال با آواز ايراني فاصله داشت. اما نمي‌توان تسلط او را در اجراي قطعات اركسترال انكار كرد. قرباني به دليل جنس صدا و تجربه‌هاي متعددش در كارهاي اركسترال توانايي منحصر به فردي در اجرا با اركستر دارد. استقبال مخاطبان نشان مي‌دهد كه آنها نيز صداي او را با اركستر بيشتر دوست دارند. به هر ترتيب قرباني در شامگاه 20 خردادماه با اجراي قطعاتي كه عمدتا رُمنس بودند و در سكوت تحسين‌برانگيز تالار، دل از مخاطبانش برد.