كشمكش فراكسيوني اصولگرايان

احسان بداغي: واقعيت كدام است؟ «فراكسيون سوم تا چند روز تشكيل مي‌شود» يا «فراكسيون ولايت با قدرت به كار خود ادامه مي‌دهد». براي رد و اثبات هر دوي اين ادعاها نشانه‌هايي وجود دارد. چيزي كه اما رد آن در مجلس دهم امكان‌پذير نيست، اختلافي است كه ميان اعضاي فراكسيون «ولايت» افتاده. فعلا دو طيف اين فراكسيون بر «رجزخواني» مقابل همديگر نقطه پاياني نگذاشته‌اند. ديروز غلامعلي جعفرزاده، از چهره‌هاي معتدل فراكسيون «ولايت» گفت كه پيش‌نويس فراكسيون سوم مجلس نهايي شده و احتمالا رييس آن هم كاظم جلالي خواهد بود. در آن سو سيد حسين نقوي حسيني تاكيد كرده كه فراكسيون ولايت با قدرت كار خود را ادامه مي‌دهد. آن هم در شرايطي كه اكبر رنجبرزاده، دو روز قبل از آن مدعي شده بود كه تعداد اعضاي اين فراكسيون همچنان رو به افزايش است. تناقض آشكار اين سخنان را تنها همان موضع «رجزخواني» اعضاي فراكسيون «ولايت» توجيه مي‌كند. اما اينكه استناد اين چهره‌ها در اظهارات‌شان به چه چيز است، هنوز مشخص نشده. تنها زمان مي‌تواند نشان دهد كه واقعا در درون طيفي كه با عنوان «فراگير» فعاليت‌هاي خودش را در بهارستان دهم آغاز كرد در اين روزها چه مي‌گذرد.
فراكسيون سوم در گام‌هاي آخر
اطرافيان علي لاريجاني خيلي زود علم جدايي از فراكسيوني كه قرار بود اكثريت مطلق مجلس باشد را برداشتند. هنوز جوهر رايي كه اعضاي فراكسيون«ولايت» به علي لاريجاني داده بودند خشك نشده بود كه اطرافيان او گفتند بيش از اين نمي‌توانند كنار اعضاي جبهه پايداري بنشينند. حالا سه هفته است كه آنها مي‌خواهند انشعاب كنند. ديروز بعد از كش و قوس‌هاي زياد غلامعلي جعفرزاده در گفت‌وگويي با باشگاه خبرنگاران جوان گفت كه «پيش نويس فراكسيون سوم مجلس نهايي شده و اين فراكسيون در روزهاي آينده آغاز به كار مي‌كند.» عضو كميسيون برنامه و بودجه مجلس با بيان اينكه فراكسيون سوم مشي مستقل و اعتدالي دارد، تاكيد كرد: «در حال حاضر شاهد كم لطفي دو فراكسيون اصلي مجلس درباره تشكيل فراكسيون سوم هستيم، اين در صورتي است كه اين فراكسيون اهدافي در جهت كمك به دولت و مجلس دارد. » او همچنين خبر داده كه «طبق مذاكرات انجام شده، فراكسيون سوم پس از تشكيل كميسيون‌هاي مجلس به صورت رسمي كار خود را آغاز مي‌كند. » دو هفته پيش خبر رسيد كه كاظم جلالي با برخي اعضاي معترض فراكسيون «ولايت» براي تشكيل اين مجموعه جديد جلسه‌اي ترتيب داده و قرارهاي اوليه خود را گذاشته است. حالا جعفرزاده مي‌گويد كه احتمالا خود او رييس اين فراكسيون خواهد شد. چيزي كه بسيار هم طبيعي به نظر مي‌رسد. مخصوصا با سابقه رياست او بر فراكسيون اكثريت مجلس نهم. از تلاش چند نيروي نزديك به علي لاريجاني براي تشكيل اين فراكسيون جديد مي‌توان نشانه‌هايي پيدا كرد. عضو نشدن كاظم جلالي و بهروز نعمتي در فراكسيون «ولايت» يكي از اين نشانه‌هاست. اما درباره ملحق شدن طيف زيادي از نمايندگان مجلس به اين فراكسيون كه قبلا توسط نزديكان لاريجاني تعداد آنها بيش از 100 نفر عنوان شده بود، هنوز نمي‌توان اظهارنظر دقيقي داشت. چرا كه در همين مدت موضع‌گيري‌ها نسبت به تشكيل فراكسيون سوم هم تنها منحصر به چند چهره محدود شده بود و نشانه‌اي از يك موج فراگير ناظر به اين اقدام به چشم نمي‌آمد. هر چند منطقي است كه بسياري از اصولگرايان انگيزه چنداني براي همنشيني با طيف‌هاي مخالف دولت نداشته باشند اما در آن سو هم همين افراد مي‌توانند نسبت به تشكيل فراكسيون سوم نيز به همين ترتيب كم انگيزه باشند.
«رجز» منتقدان دولت
اما طرف مقابل يعني اصولگرايان منتقد دولت به شكل طبيعي از موجوديت فراكسيون «ولايت» دفاع مي‌كنند. سيد حسين نقوي حسيني ديروز به خبرگزاري فارس گفت: «فراكسيون ولايت با قوام شكل گرفته و اساسنامه آن در حال تدوين است. » اين گفته مقدمه‌اي بود تا سخنگوي كميسيون امنيت ملي مجلس بگويد كه «فراكسيون ولايت، كار خود را با قدرت پيش مي‌برد.» اين حرفي است كه آنها سه‌هفته تمام در مقابل تجزيه‌طلبان فراكسيون اكثريت مي‌زنند. البته در ميان اين دست حرف‌ها، ادعاهاي ديگري هم مطرح شده كه در همان نگاه اول نمي‌تواند خيلي مبناي قدرتمندي داشته باشد. از جمله حرف‌هاي رنجبرزاده در گفت‌وگو با خبرگزاري فارس كه گفته بود: «اعضاي فراكسيون اكثريت مجلس همچنان در حال افزايش هستند و به ۲۰۰ نفر خواهند رسيد. » اين حرف به اندازه كافي غيرقابل باور بود اما رنجبرزاده با جمله‌اي ديگر آن را غيرقابل باورتر كرد و گفت: «برخي از سر شتاب زدگي به ليست اميد پيوستند» و در ادامه يادآور شد كه فراكسيون اميد از همين افراد مشغول يارگيري است. چيزي كه اصلا نشانه‌هاي آن در فضاي پارلمان وجود ندارد.
پاي لاريجاني هم به دعوا باز مي‌شود
 با اين همه قسمت تامل‌برانگيز در ميان موضع‌گيري منتقدان دولت در فراكسيون «ولايت» جايي است كه نقوي حسيني پاي علي لاريجاني را به ميانه دعوا مي‌آورد و موجوديت فراكسيون «ولايت» را به تصميم‌گيري‌هاي او مربوط مي‌سازد. در شرايطي كه منشعبين از فراكسيون اكثريت در واقع نيروهاي حامي و معتمدين علي لاريجاني در بهارستان هستند، طرح چنين بحث‌هايي توسط منتقدان دولت احتمالا باز كردن فضايي جديد است تا در صورت لزوم بعد از تجريه فراكسيون از آن استفاده شود. نقوي حسيني در گفت‌وگوي ديروز خود با خبرگزاري فارس با اشاره به اينكه بسياري از گروه‌ها در داخل اين مجموعه از ديدگاه‌هاي خود عدول كردند، تاكيد كرده «آقاي دكتر لاريجاني شخصا تلاش بسياري به خرج داد تا اين انسجام به وجود‌ آيد و نهايتا فراكسيون شكل گرفت. » گروه‌هاي مد نظر او كسي جز نيروهاي همين علي لاريجاني در بهارستان نيستند. چنين اظهارنظري جز براي نمايش شكاف ميان اين دو بر سر فراكسيون اكثريت و در دست داشتن برگ برنده‌اي به نام علي لاريجاني در ادامه بازي، نمي‌تواند هدف ديگري را دنبال كند. نقوي‌حسيني با يادآوري اعلام نام فراكسيون ولايت از سوي لاريجاني در نخستين جلسه آن گفته: «ايشان پنج اصل را به عنوان اصول مورد توافق فراكسيون اعلام كرد و همه اعضاي فراكسيون آن اصول را تاييد كردند. » او همچنين تاكيد كرده كه «اكثريت اعضاي فراكسيون ولايت با اعتقاد به حضور در آن و اصولي كه آقاي لاريجاني مطرح كرد در آن عضويت يافتند. » اين اظهارنظر و ايجاد نقشي مستقيم براي علي لاريجاني در تشكيل فراكسيون ولايت پيش از هر چيز بيانگر جدي شدن نگراني منتقدان دولت از تجزيه فراكسيوني است كه مي‌خواستند با حضور در آن دست بالاي پارلمان را در اختيار داشته باشند. آنها حالا به دنبال آن هستند تا اگر نزديكان علي لاريجاني اين مجموعه را ترك كردند، حداقل پاي خود را جايي گير بيندازند كه چندان توان جابه‌جايي نداشته باشد.
علي لاريجاني؛ رهبري سياسي در ميان اختلافات
 آيا علي لاريجاني مي‌تواند با سرعت كمتر از يك ماه از فراكسيوني كه به گفته نقوي حسيني، سنگ بناي ائتلافش را خود او گذاشته است، بيرون بيايد؟ قطعا جواب منفي است. اين اتفاق اصلا براي اعتبار سياسي فردي چون لاريجاني اتفاق خوبي نيست. اما واقعا با اين مجموعه اظهارات نقوي حسيني و تلاش بي‌امان نزديكان علي لاريجاني براي تشكيل فراكسيون سوم، خود او نهايتا چه خواهد كرد؟ دو راه پيش روي رييس مجلس مي‌ماند. راه سوم يعني عضويت در فراكسيون حاميانش تقريبا بن بست به نظر مي‌رسد. علي لاريجاني يا مي‌تواند از اين پس عضو هيچ فراكسيوني نباشد و در ظاهر برابر طيف‌هاي سياسي مجلس اعلام بي‌طرفي كند. هر چند نزديكي و ارتباط او با يك طيف كاملا مشهود خواهد بود. يا اينكه در فراكسيون اكثريت باقي بماند. او با در پيش گرفتن اين راه هم امكان اداره عده‌اي از منتقدان دولت را زير سايه خود دارد و هم مطمئن است كه فراكسيون سوم جز با چراغ سبز او حركتي انجام نمي‌دهد. اين يعني رهبري سياسي اكثريت نمايندگان در عين وجود اختلاف بين آنها.