دلمشغولي تصنعي

دولت يازدهم در حالي آخرين سال از زمامداري امور را در دست دارد كه اتفاقات خوشايندي پيرامون او در حال رخ دادن نيست. اتفاقاتي كه ايجاد آن از سوي برخي رسانه‌ها در حال شكل‌گيري است و هر روز نيز بر ابعاد آن اضافه مي‌شود، چه هدفي مي‌تواند در پي داشته باشد. پاسخ اين سوال چيزي جز اين نيست كه برخي منتقدان در لباس رسانه سعي در ايجاد دلمشغولي جديدي براي دولتي دارند كه به تازگي از بند تحريم‌ها آزاد شده و با آغاز به كار مجلس جديد دل در گرو اجراي برنامه‌هاي باقيمانده از دوران ابتدايي روي كار آمدن خود دارد. با آغاز چهارمين سال از استقرار دولت يازدهم كه در هر روز رسانه‌ها اقدام به انتشار فيش‌هاي حقوقي يكي از مديران دولتي مي‌كنند، نمي‌توان آن را بي‌قصد و غرض دانست. مهم‌ترين هدفي كه اين افراد دنبال مي‌كنند، اين است كه آنقدر فكر دولت را مشغول مسائلي از اين دست سازند تا نتواند برنامه‌هاي يك سال آينده را عملياتي سازد. اما دولت تمام هم و غم خود را بايد به‌كار گيرد تا با كمك دستگاه‌هاي مختلف اجرايي بتواند خلاف جهت مسير ترسيم شده مخالفان خود حركت كند. اين تلاش‌ها بايد در جايي انجام بگيرد كه دولت احتمال موفقيت را در آن بيشتر مي‌داند. حوزه اقتصاد از جمله بخش‌هايي است كه دولت خواهد توانست با استفاده از توان مديريتي مديران خود آن را به نحوه خوبي به اجرا درآورد. تحقق اهداف در اين بخش يكي از عوامل موفقيت دولت در بي‌اثر ساختن اقدامات مخالفان است. دولت به خوبي مي‌داند كه توجه زياد به هياهوها باعث منحرف كردن ذهن او از رسيدگي به امور كشور است. هياهوهايي كه در نهايت با اين قصد انجام مي‌شود تا به مردم بگويند دولت توانايي عمل به وعده‌هاي خود را ندارد. نكته ديگري كه بايد از سوي دولتمردان مورد توجه قرار بگيرد، اين است كه با وجود تمام اين اتفاقات، دولت بايد دقت داشته باشد كه همه اين رفتارها رسانه‌اي است پس نمي‌توان و نبايد خيلي به آن اهميت داد. هرچند دولت بايد پاسخگوي مسائلي باشد كه بر افكار عمومي تاثير نامطلوبي خواهد گذاشت، اما اين امر مختص به اين دولت نيست. در دوران اصلاحات كم از اين اتفاقات روي نمي‌داد. تنها هشداري كه مي‌توان براي دولتمردان در اين زمينه در نظر گرفت، اين است كه مراقبت كنند تا اين كنش‌ها باعث دردسر نشود تا صرف هياهو در عمليات سياسي در افكار عمومي تاثيرگذاري زيادي را از خود برجاي گذارد. اين اتفاق نه در ايران بلكه در بسياري از كشورهاي جهان روي مي‌دهد با اين تفاوت كه در كشور ما كمترين رعايت اخلاق و معرفت در اظهار اختلافات هم نمي‌شود.