نامي كه هميشه زنده است
حتي اگر نام همايون خرم را نشناسيد و حتي اگر ندانيد كه بوده و چه كرده و چطور زندگي‌اش گذشته، بازهم بخشي از زندگي شماست. حضور خرم در زندگي هر ايراني، نه به واسطه آشنايي عميق و دقيق ايراني‌ها به موسيقي كه به يك فرهنگ و عادت قديمي، بازمي‌گردد؛ فرهنگي كه مي‌گويد، بدون موسيقي و نوايي كه همراه لحظه‌هاي ما باشد، حتي يك غذا خوردن ساده در رستوران بين‌راهي هم چندان جذاب به نظر نمي‌رسد و چه بخواهيم و چه نخواهيم، حداقل يك‌بار در معرض شنيدن موسيقي كلاسيك و قديمي ايراني قرار گرفتيم و چه سليقه ما باشد و چه نه، ريتم بعضي از آهنگ‌هاي قديمي، براي همه ما آشنا و دوست‌داشتني است.
آهنگ‌هايي مثل «تو اي پري كجايي»، «رسواي زمانه»، «اشك من هويدا شد» و... كه از آثار دوست‌داشتني خرم هستند و نسل جوان ايراني، خيلي زودتر از آنكه نام خرم را بشناسد، اين موسيقي‌ها را شنيده و با آنها آشناست. براي همين است كه نام همايون خرم، به زندگي ايراني‌ها و لحظات خاص آنها گره خورده و چه چيزي مهم‌تر از اين براي يك هنرمند. هنرمندي كه مي‌گويند در 14 سالگي جزو نوابغ دنياي موسيقي ايران شد، سال‌هاي سال بهترين آهنگ‌ها را ساخت و براي مدت بسيار زيادي هم گوشه‌نشين شد تا بالاخره و در اواخر عمر توانست كنسرتي برگزار كند و ببيند كه نسل جوان ايراني، همچنان مشتاق حضور او هستند و همچنان سه سال بعد از مرگش سالروز تولد او را كه همين امروز است به ياد دارند و نام و خاطره او را زنده نگه مي‌دارند.