ناقوس خطر براي اروپا به صدا درآمده است
جدال اعتدال‌گرايان عليه افراط‌گرايان آلمان
اروپا به آنچه از آن نگران بود مبتلا شده است. اين قاره اكنون در حال مشاهده خيز افراطي‌گرايي است. صرف نظر از راستگرايي افراطي كه در كشورهاي مختلف اروپايي شكل گرفته و حتي ساختار مستحكم اتحاديه اروپا را تهديد مي‌كند، يك نمونه تازه آن جنبش پگيدا در آلمان است كه عليه مهاجرين و اسلام‌گرايي در آلمان شكل گرفته است. زماني كه غده سرطاني داعش در موصل عراق سرباز كرده بود، يك رگه سياه خود را در آلمان و برلين نشان داد و شرايط در اين كشور را كه هنوز از بقاياي نازيسم رنج مي‌برد، براي حركت متقابل ضد انساني فراهم كرد.
پگيدا جنبشي است كه در شرق آلمان و در شهري كوچك به نام درسدن آغاز شد و آخرين آمارها حاكي از آن است كه يك سوم آلماني‌ها با اين جنبش همراهي مي‌كنند و هفته‌يي يك بار تجمعاتي ضد مهاجرت و اسلامي شدن آلمان را برگزار مي‌كنند. آنها مدعي هستند كه مهاجران نه تنها بخشي از امكانات در آلمان را از آن خود كرده بلكه آنها يكي از عوامل افزايش نرخ بيكاري در اين كشور هستند. اين موج تبعيض سبب شده تا سياستمداران آلمان نيز در اين خصوص موضع بگيرند تا اين رويكرد جنبش پگيدا موجب بازگشت دوران مشابه نازيست به اين كشور نشود.
جنبش پگيدا هرچند مدعي است كه با راست‌هاي افراطي در اين كشور ارتباطي ندارد اما گزارش منابع اطلاعاتي آلمان آشكار مي‌كند كه در ميان تظاهركنندگان تعداد زيادي از عوامل راست‌هاي افراطي در اين كشور حضور دارند. اين موضوع نگران‌كننده موجب واكنش اجتماعي در آلمان نيز شده و موج ديگري در برابر اين جنبش شكل گرفته كه تلاش مي‌كند مانع از آن شود كه پگيدا به برندي از مردم آلمان تبديل شود. مردمي كه در همبستگي با اين جنبش ضد پگيدا به خيابان‌ها مي‌آيند، مسلمانان و مهاجران در اين كشور را دوست خود مي‌دانند و به‌شدت با تظاهرات جنبش پگيدا مخالفند. در روزهاي اخير آنها كه براي مقابله با جنبش دوشنبه‌شب براي مقابله با فراخوان جنبش پگيدا به خيابان‌ها آمده بودند تلاش كردند تا اجازه تجمع اين جنبش را در خيابان‌ها ندهند. كلن اوج اين اتفاق بود كه تظاهركنندگان با پرچم‌هاي در دست و شعارهايي همچون ما مهاجران را دوست داريم به خيابان‌ها آمدند و اجازه حضور جنبش پگيدا را در خيابان‌ها ندادند. همچنين در كلن، بسياري از ساكنان براي اينكه نشان دهند با اين جنبش مخالف هستند چراغ‌هاي خانه را خاموش كردند، تا مخالفت خود را با اسلام‌ستيزي و خارجي‌ستيزي اعلام كنند. حتي كليساي جامع كلن نيز كاملا در خاموشي فرو رفت تا نشان دهد كه مسيحيان نيز با اين جنبش مخالف هستند.
گفتني است پيش از اين شوراي مركزي يهوديان آلمان نيز بر عليه اين جنبش موضع‌گيري كرده و حمايت خود را از اسلام‌گرايان آلمان اعلام نموده بود. علاوه بر كلن هزاران نفر نيز در اشتوتگارت دست به تظاهرات زدند. شهردار اشتوتگارت، فريتس كوهن، پيام سياسي روشني در حمايت از هم‌پيوندي و پذيرش مهاجران در جامعه فرستاد. اين سياستمدار عضو حزب سبزهاي آلمان گفت: اشتوتگارت به پناهندگان خوشامد مي‌گويد. در هامبورگ نيز بيش از يك‌هزار نفر عليه پگيدا تظاهرات كردند. همچنين در اين شهر جنبشي به نام تگيدا به وجود آمده كه در گردهمايي خود در هامبورگ خواستار مدارا و گشايش جامعه در برابر پناهجويان و فرهنگ‌هاي ديگر شد. بر اساس گزارش‌ها بناست بزرگ‌ترين تجمع ضد جنبش پگيدا در برلين به دعوت ترك‌هاي مقيم آلمان برگزار شود كه پيش‌بيني‌ها حاكي از آن است كه بيش از 10 هزار نفر در اين تظاهرات شركت خواهند كرد.
با اين حال در شهر درسدن در پاسخ به فراخوان پگيدا هزاران نفر به خيابان‌هاي اين شهر آمدند. هر چند پيش از شروع تظاهرات هواداران پگيدا، چند صد تن از مخالفان آنان تظاهرات خود را آغاز كرده بودند. گروه «درسدن براي همه» با شعار بيا با هم حرف بزنيم و مشكلات را حل كنيم. طرفداران پگيدا را به گفت‌وگو دعوت كرد.
اما نكته‌يي كه در اين بين وجود دارد، اين موضوع را نمي‌توان مختص به آلمان دانست. زيرا اين موج افراط‌گرايي در هر نقطه‌يي از اروپا به نحوي در حال ظهور و بروز است. در آلمان به شكل پگيدا ظهور كرده است و در انگليس نيز به شكل حزب يوكيپ به رهبري نايجل فراژ ظهور پيدا كرده كه عليه قانون مهاجرت در بريتانيا فعاليت مي‌كند و در فرانسه نيز به شكل حزب راستگراي افراطي به رهبري مارين لوپن ظاهر شده است. حتي جنبش تي پارتي در امريكا نيز به شكل ديگر نشانه قدرت گرفتن راستگرايان افراطي اين كشور است. به باور تحليلگران راستگرايان افراطي به خصوص در اروپا زنگ خطري هستند كه با ادامه بحران مالي باعث تقويت اين جنبش‌ها خواهند شد. اين در حالي است كه بحران‌هاي خاورميانه و قاره افريقا نيز باعث جريان موج عظيم مهاجرت به كشورهايي اروپايي شده است. به همين دليل بسياري از كارشناسان راهبردي به دولت‌هاي اروپايي پيشنهاد مي‌كنند در راستاي پايان بحران‌هاي خاورميانه به ويژه در سوريه و فلسطين همكاري مسالمت آميزي داشته باشند.