شاهين انتظامي، هنرمند فعال در عرصه موسيقي تجربي- الكترونيك و ساكن تهران است. او فعاليت هنري خود را در سال 1390 با نام هنري Tegh شروع كرد. او در اين مدت علاوه بر فعاليت انفرادي، به حضور در گروه‌هاي مختلف از جمله Temp-Illusion پرداخته است و آثار متعددي از او منتشر شده است. همچنين انتظامي ساخت موسيقي و طراحي صداي تئاتر «عامدانه، عاشقانه، قاتلانه» اثر ساناز بيان و ساخت موسيقي فيلم مستند آسمان بي‌سر پناه اثر مهدي جواهريان به همراهي نيما پوركريمي را بر عهده داشته و چند آلبوم در كانادا و انگلستان منتشر كرده است.
چه شد كه وارد فضاي پرفورمنس صدا/ تصوير شدي و اين جريان براي تو شروع شد؟
من تقريبا از 15 – 14سالگي شروع مواجهه‌ام با موسيقي از طريق پرفورمنس صدا/ تصوير بود. در آن زمان با نرم افزارهاي موزيك كار مي‌كردم و به واسطه علاقه‌ام به موسيقي
هيپ پاپ فعاليت‌هايي هم در موسيقي هيپ هاپ داشتم. وقتي براي دانشگاه به زنجان رفتم، دو تا از هم‌‌خانه‌هاي من خيلي موزيك‌باز بودند و به واسطه آنها من با سبك‌ها و موزيك‌هاي مختلف آشنا شدم. در آن زمان اصلا نمي‌دانستم كه جريان پرفورمنس صدا/ تصوير در ايران آنقدر فعال است كه عده‌اي موسيقي مي‌سازند و اجرا مي‌كنند اما به واسطه آن دو نفر كمي اعتماد به نفس پيدا كردم كه اين جريان در دنيا وجود دارد. از طرف ديگر فكر مي‌كنم بزرگ‌ترين آموزش شنيدن است و توانستم در آن زمان موسيقي‌هاي زيادي را در اين فضا گوش كنم.
يكي از اين هم خانه‌‌هايم يك روز آلبوم «گره» از حسام اوحدي، نيما پور كريمي و سياوش اميني را برايم آورد كه خيلي خوشحال شدم و توانستم حسام را پيدا كنم. مدتي كلاس‌هايش را رفتم و كار با نرم افزار حرفه‌اي كه الان با آن كار مي‌كنم را ياد گرفتم. نهايتا حدود سال 90 – 89 بود كه پروژه «تِق» راه افتاد.
در واقع در فضاي پرفورمنس صدا/ تصوير آن زمان هيچ تشكل منسجمي نبود و همه‌چيز به واسطه كنكاش‌هاي شخصي كشف مي‌شد؟
دقيقا. قطعا كساني بودند كه در آن زمان فعاليت مي‌كردند اما اصلا جايي نبود كه من موسيقي خودم را به آنها ارايه كنم. ارتباطي هم اگر برقرار مي‌شد كاملا شخصي بود.
وقتي كارت را شروع كردي طبيعتا محل ارايه چنين موسيقي يا موسيقي زيرزميني مثل رپ بوده يا چندان امكان ارايه مستقل براي آن وجود نداشته است. فكر مي‌كنيد دليل اين اتفاق چه بوده؟
طبيعتا پرفورمنس صدا/ تصوير را نمي‌توان موسيقي زيرزميني دانست و در همان آغاز كار، كساني بودند كه با مجوز كار مي‌كردند اما اتمسفر كلي به شكلي بود كه جايي براي ارايه اين موسيقي وجود نداشت. فكر مي‌كنم در ابتدا مهم‌ترين مساله اين بود كه ارتباط بين آرتيست‌هاي پرفورمنس صدا/ تصوير شكل نگرفته بود. وقتي ما بين خودمان ارتباطي نداشته باشيم در درجه اول خودمان را تنها مي‌دانيم. تجربه شخصي به من نشان داده وقتي يك جامعه شكل مي‌گيرد و حتي اين جامعه يك جامعه 20 نفره باشد آدم‌ها تلاش مي‌كنند تا به فضاي رسمي دست پيدا كنند و تعدادشان را افزايش دهند ولي اصولا وقتي آرتيست احساس تنهايي كند چندان هم پيگير اين فعاليت‌ها نمي‌شود. در نتيجه به دليل ارتباطي كه آن زمان شكل نگرفته بود؛ تلاشي هم براي ارايه اين موسيقي به صورت رسمي نشده بود.
ما براي اجراها هيچ‌وقت منع قانوني آنچناني نداشتيم ولي براي نشر آلبوم آنقدر كه فضاي نشرآلبوم‌ها در تداخل با بيزينس است كه هيچ منطقي براي ناشران وجود ندارد كه آلبوم‌هاي اينچنيني را منتشر كنند چون نهايتا اين آلبوم قرار است 200 تا 500 نسخه از آن منتشر شود و براي ناشر هم منطق مالي وجود ندارد. از طرف ديگر ما نشري هم نداريم كه به صورت تخصصي اين سبك از موسيقي را منتشر كند.
شما مدتي هم در موسيقي هيپ هاپ فعاليت مي‌كردي. تجربه شخصي تان در اين فضا چه بود؟
ژانر هيپ هاپ در ايران از لحاظ قانوني محدود است و از طرفي هم براي ارايه آن بايد ايرانيزه شود كه باز هم باعث محدوديت بيشتر مي‌شود. در اين فضا آهنگساز نمي‌تواند خودش راوقف كار كند چون افقي را در مقابل خودش نمي‌بيند و ارتباط درستي بين مخاطب و موزيسين شكل نمي‌گيرد. در آن زمان فضاي گنگي وجود داشت و اصلا معلوم نبود آدم‌هايي كه كار مي‌كنند جدي هستند يا نه، چون به هرحال فضاي موسيقي آن زمان چندان چارچوب درستي نداشت ولي اميدوارم امروزه وضعيت بهتر شده باشد.
چقدر تجربياتت در هيپ هاپ روي فضاي كاري فعاليت تاثير داشته است؟ اساسا موسيقي امروزت تحت تاثير چه چيزهايي قرار گرفته است؟
قطعا تاثير داشته است. الان در موسيقي‌هاي ريتميك‌تر من خيلي فضاي هيپ هاپ تاثير دارد. البته براي من تجربه مهم است ولي وقتي زنجان بودم يك موسيقي مي‌ساختم به تهران آمدم موسيقي‌ام عوض شد. وقتي در تهران زندگي مي‌كني و صبح بيدار مي‌شوي و دست روي ميزت مي‌كشي يك وجب خاك بلند مي‌شود نمي‌تواني موسيقي تميزي منتشر كني يا وقتي تلويزيون را روشن مي‌كني اخباري كه مي‌شنوي تا اين حد ترسناك است فضاي كاري‌ات هم طبيعتا تحت تاثير آن قرار مي‌گيرد.
در آخر درباره آلبوم‌هايي كه از شما منتشر شده است بگوييد و اينكه چرا در فضاي رسمي داخل ايران آلبومي از شما منتشر نشده است؟
همانطور كه قبل‌تر گفتم چون كارمان فروش چنداني ندارد طبيعتا به آن كمتر توجه مي‌شود. از طرف ديگر چون ليبلي به صورت تخصصي در اين زمينه كار نمي‌كند معمولا به دليل مخاطب محدودي كه اين موسيقي دارد؛ احتمالا كيفيت مناسبي براي پروداكت محصول به كار برده نمي‌شود و من ترجيح مي‌دهم در چنين فضايي آلبومي منتشر نكنم حتي اگر به قيمت اين باشد كه موسيقي من در داخل كشور شنيده نشود. از من سه آلبوم منتشر شده است كه هيچكدام داخل كشور نبوده و آخرين اثرم توسط ليبلي در آلمان تا ماه آينده منتشر مي‌شود.