مناصب مديريتي نعمتي الهي است؛ مراقب باشيم كفران نكنيم

حضرت آيت‌الله خامنه‌اي صبح يكشنبه گذشته (۱۳۹۶/۲/۱۰) در ابتداي درس خارج فقه خود در حسينيه امام خميني (رحمه‌الله) به بيان شرح حديثي تربيتي از حضرت امام جعفر صادق (عليه‌السلام) در موضوع «شكر نعمت و كفران نعمت» پرداختند.
پايگاه اطلاع‌رساني KHAMENEI.IR خلاصه‌اي از متن بيانات معظم‌له در اين باره را تقديم مخاطبان مي‌كند.
عن أبِي عبدِاللهِ جعفرِ بنِ مُحمّدٍ (ع) قال: طُوبى لِمن لم يبدِّل نِعمة‌الله كفراً طُوبى لِلمُتحابّين فِي‌الله. (۱)
طُوبى لِمن لم يبدِّل نِعمة‌الله كفراً
 اين بسيار مطلب مهمي است: مساله تبديل نعمت خدا به كفران؛ ... گاهي خداي متعال نعمتي به انسان داده است؛ فرض بفرماييد نعمت «بيان»، خب نعمتي است؛ مي‌توان اين نعمت را در راه ترويج معارف الهي به كار برد، مي‌توان هم آن را در جهت عكس به‌كار برد؛ اين نعمت را اگر كسي در جهت عكس مقاصد الهي به كار ببرد، كفران اين نعمت را كرده، نعمت را تبديل كرده است به كفر.
فرض بفرماييد داشتن مال دنيا يك نعمت است؛ مال دنيا، نعمتي است كه خداوند به بعضي عنايت مي‌كند؛ مي‌توان با اين نعمت، درجات عاليه را كسب كرد -صدقه داد، انفاق كرد، كساني را از بدبختي و از هلاكت و گرسنگي نجات داد- مي‌توان هم بالعكس، اين پول را در راه‌هاي فساد، در راه‌هاي حرام، در راه اشاعه محرّمات، در راه افساد خود و ديگران به كار برد؛ اين كفران نعمت الهي است.
قدرت و توانايي مديريت و احراز مناصب مديريتي يك نعمت است؛ يك روزي بود كه ما و شما بايد همين‌طور در جريان تصميم مديران جامعه -كه به دشمنان دين و دشمنان كشور وابسته بودند- حركت مي‌كرديم، بدون اينكه اختياري داشته باشيم؛ امروز، بسياري از خود ما جزو مديران كشور هستيم -در هر بخشي كه هستيم، در هر حدي كه هستيم- و قدرت ايجاد مسير، تغيير مسير، تصحيح مسير را خداي متعال به ما داده است؛ خب اين يك نعمت است. اين نعمت را چه‌جور مصرف مي‌كنيم؟ اگر در جهت خدمت به مردم و هدايت جامعه به آن سمتي كه مطلوب دين خدا است اين مديريت به‌‌كار رفت، خب اين شكر نعمت است؛ اگر چنانچه در اين جهت به‌كار نرفت، معطّل ماند يا عكسش به‌كار رفت، اين كفر نعمت است. گاهي اين كفران نعمت‌ها، به‌حدي است كه قابل جبران هم نيست...
۱) امالي طوسي، مجلس اول، ص ۲۱
 از امام جعفر صادق (ع) روايت شده است كه حضرت فرمودند: خوشا به حال كسي كه نعمت خداوند را به كفران [نعمت] تبديل نكند و خوشا به حال آنان‌كه براى خدا به يكديگر علاقه دارند.