اين‌بار اين شماييد
غزاله جعفري
من به شرايط حال حاضر معترضم و تو نيز معترضي... من نسبت به وضع بيكاري، ناعدالتي، آزادي بيان داشتن معترضم... دردها بين مردم كشور مشترك است يكي كمتر يا يكي بيشتر. در شرايط فعلي تنها راه مشترك براي بهبود اين درد‌هاي مشترك انتخابات است. من راي مي‌دهم چون ادبيات رييس‌جمهور آينده برايم مهم است سواد او مهم است، افكار و حرف‌ها و عملكرد او مهم است. من راي مي‌دهم تا بعدها هم بتوانم درباره اداره كشور انتقاد كنم يا نظري بدهم. كسي كه راي نمي‌دهد بيشتر نشان‌دهنده اين است كه اعتراض يا انتقادي ندارد يا اگر اعتراضي دارد برايش تلاشي نمي‌كند. اگر غر زدن و بهانه گرفتن راه‌حل سريع و درست براي حل مشكلات بود حتما همه مردم اين تصميم را مي‌گرفتند.
دموكراسي، روندي تدريجي است و اگر امروز ما در اين فرآيند مشاركت نداشته باشيم، بهبود وضعيت خود و فرزندان‌مان را به تاخير انداخته‌ايم. بار ديگر راي مي‌دهيم باز هم با سعه صدر و بزرگواري بگوييم ما مردمي هوشيار به سياست‌هاي كشورمان هستيم. راه يا بي‌راه انتخاب بد يا انتخاب خوب مهم اين است طمع انتخاب و دموكراسي را در كنار و باهم بچشيم. از هم بيزار نباشيم و مهربانانه همراه شويم حرف‌هاي‌مان را با راي‌هاي‌مان بگوييم. وحدت و انرژي اين روزها مردم ارزشمند و لذت‌بخش است. لبخند رضايت از حضور در عرصه انتخابات را نثار هم كنيم از اينكه همراه شديم و باز هم بار مسووليت انتخاب را كشيديم و نتيجه را به خداي نگه دارنده كشورمان بسپاريم. راي مي‌دهيم تا يك هزينه ملي را تبديل به منفعت ملي كنيم و «براي آزادي در انديشه، منطق در گفت‌وگو، قانون در عمل و استيفاي حقوق شهروندي و پياده شدن عدالت اجتماعي و اقتصادي در جامعه» تلاش خواهيم‌كرد. اين‌بار اين شماييد كه بايد تكرار كنيد.