نسل‌كشي در ميانمار نتيجه بي‌عملي دولت‌هاي مسلمان!
به همين خاطر، در سرزمين مادري خود مي‌مانند و منتظر مرگ مي‌نشينند! آري اين فجايع جلوي چشم جهانيان و از آن بدتر در برابر ديدگان يك ميليارد و نيم مسلمان در حال انجام است و هنوز آبي از آب تكان نخورده است و نظاميان و بوداييان ميانماري بدون كوچك‌ترين مزاحمتي در حال انجام ماموريت خود يعني اخراج يا نابودي 800 هزار مسلمان از 6 ميليون مسلماني كه دولت اين كشور آنها را خارجي مي‌داند! هستند.
راستي چرا مسلمانان جهان نمي‌خواهند يا نمي‌توانند به فرياد همكيشان خود در ميانمار برسند؟ نزديك 3ميليون حاجي در مكه و مدينه درحال انجام مناسك خود هستند در حالي كه مي‌دانند برادران و خواهران‌شان بدترين مصيبت‌ها را مي‌بينند. ميانمار كه اسراييل نيست و پشتيباني جدي و همه‌جانبه غرب را ندارد، آنجا كه سوريه و عراق و بحرين و افغانستان نيست كه دولت‌هاي مسلمان پيرامون‌شان اختلاف داشته باشند، ميانمار يك كشور عقب افتاده و منزوي است و اقتصاد و موقعيت سياسي جهاني ندارد كه سياستمداران مسلمان خوف كنند و از پنجه افكندن در پنجه‌اش دريغ ورزند. برادر عزيزم آقاي مطهري به‌درستي خواستار اقدام نظامي كشورهاي مسلمان عليه دولت ميانمار شده است ولي سوگمندانه بايد بگوييم اقدام نظامي جاي خود؛ هنوز از سوي كشورهاي مسلمان يك موضع سياسي واحد و مقتدرانه اعلام نشده است، سفارت‌هاي اين كشور را تعطيل نكرده‌اند و ترسي در دل نظاميان بي‌رحم آن كشور ايجاد نكرده‌اند! خانم سوچي كه جايزه حصر در خانه را از سوي آكادمي صلح نوبل برد اعتنايي به 57 كشور مسلمان ندارد و در عوض در حال دلبري از نظاميان و بوداييان است و وقيحانه بر مسلمان‌سوزي در كشورش نام مبارزه با تروريسم نهاده است! چرا تعارف كنيم؟ چرا با صراحت نگوييم كه وضع مسلمانان امروز ميانمار معياري براي شناخت وضعيت كشورهاي مسلمان جهان است. فجايعي كه آنجا رخ داده و مي‌دهد نتيجه بي‌عملي، انفعال، بدبختي، خودخواهي، جهالت و عقب‌افتادگي اكثر دولت‌هاي مسلمان است و چه‌بسا ديگران تحريك شوند كه خرده‌حساب‌هاي‌شان با اقليت مسلمان كشور خود را صاف كنند، چرا كه دريافته‌اند از اين همه مسلمان و دولت و ثروت و كثرت جمعيت، آبي گرم نمي‌شود. آري تا روزي نرسد كه مسلمانان به خود آيند و از خودخواهي و خودمحوري به در آيند و جهالت را به كناري نهند و دردها و زخم‌هاي تاريخي خود را چاره اساسي نكنند، همچنان در به همين پاشنه خواهد چرخيد و آرزوهاي مصلحان بزرگي چون سيدجمال‌الدين اسدآبادي، اقبال لاهوري، دكتر علي شريعتي و شيخ محمد عبده براي بيداري و آگاهي و عمل همه‌جانبه مسلمانان در حد خيال باقي خواهد ماند.