از علم تا اقتصاد
علم و عبادت
«من كار علمي را عبادت مي‌دانستم. به اين معنا كه از نظر من جهان، «كلمه» اي است از خداوند و كار اصلي علم، شناخت جهان و پديده‌هاي هستي است كه آفريده خداوند هستند. فهم علمي جهان موجب معرفت عميق ما نسبت به جهان و خداوند خالق جهان مي‌شود. اكنون كه آن دوره را مرور مي‌كنم، از اينكه كارهاي علمي‌ام را رها كردم، احساس ملالت و دلتنگي دارم. تحقيقات علمي من تنها يك شغل و درآمد نبود بلكه نوعي عبادت بود كه با عشق و شرف مومنانه آن را انجام مي‌دادم و شايد به همين دليل يا علت بود كه با وجود فعاليت‌هاي سياسي- اجتماعي و اسلامي‌ام، كارهاي علمي- تخصصي خود را نيز تا حد امكان ادامه دادم.» متن فوق نوشته‌اي است كه در پشت دومين جلد كتاب خاطرات مرحوم دكتر ابراهيم يزدي نوشته شده است. ابراهيم يزدي، فعال سياسي و دبيركل نهضت آزادي ايران بود. وي در دوران اقامت امام خميني (ره) در نوفل لوشاتو فرانسه از مشاوران ايشان بود. پس از پيروزي انقلاب در سال 1357 به همراه امام به كشور بازگشت و به دستور ايشان به عضويت شوراي انقلاب درآمد. با آغاز به كار دولت موقت به سمت معاون نخست‌وزير در امور انقلاب منصوب شد. پس از آن نيز به عنوان وزير امور خارجه دولت موقت معرفي شد. وي در دوره اول مجلس شوراي اسلامي نيز به عنوان نماينده مردم تهران حضور داشت. خاطرات مرحوم يزدي در چندين مجلد در دست انتشار قرار دارد كه تاكنون دو جلد آن منتشر و روانه بازار كتاب شده است. جلد سومين اين مجموعه با مشكلاتي در بخش جواز انتشار مواجه شده است. مشكلاتي كه محمدجواد مظفر، مدير انتشارات «كوير»
در گفت‌وگو با خبرنگار «سياستنامه» به رفع آنها در رايزني با مركز حفظ و نشر آثار امام خميني (ره) ابراز اميدواري كرد. مهاجرت به تهران، تحصيلات، دبيرستان دارالفنون، ورود به دانشكده داروسازي دانشگاه تهران، پايان نامه دكتراي داروسازي، ازدواج و خانواده، سازمان دانشجويان دانشگاه تهران، كودتاي 28 مرداد، عزيمت به خارج از كشور، فعاليت‌هاي علمي و تخصصي، فعاليت‌هاي اسلامي، تاسيس جبهه ملي، استقرار در قاهره، ارتباط با علماي نجف، درگذشت حاج آقا مصطفي خميني، ارتباط با امام موسي صدر و شيعيان لبنان، ارتباط با فلسطينيان، جشن نوروزي در واشنگتن، ساواك و ايرانيان مبارز خارج از كشور، جشن‌هاي 2500 ساله، سفر به بيت‌المقدس و زيارت مسجدالاقصي، سفر به پاريس و نوفل‌لو‌شاتو و... از مهم‌ترين بخش‌هاي خاطرات مرحوم دكتر يزدي در اين دو مجلد است.
مرد اول اقتصاد ايران عصر پهلوي
ابوالحسن ابتهاج، مرد اول اقتصاد ايران در دهه‌هاي 40 و 50 ميلادي، بنيانگذار نظام برنامه‌ريزي در ايران و يكي از پرشورترين حاميان جان مينيارد كنيز بود كه سال 1994 ميلادي در لندن درگذشت. پرفسور فرانسيس بوستاك و جفري جونز دو تن از خبره‌ترين اقتصاددانان مدرسه مطالعات اقتصادي لندن، مجموع تحقيقات خود را در كتابي با عنوان «برنامه‌ريزي و قدرت در ايران» در سال‌هاي اواخر دهه هشتاد ميلادي منتشر ساختند.
در اين كتاب ريشه‌هاي اصلي برنامه‌ريزي توسعه در ايران قبل از وقوع انقلاب اسلامي با تاكيد بر نقش ابوالحسن ابتهاج به عنوان چهره‌اي پرنفوذ، طي دهه‌هاي 1940 و 1950 كه ارتباط نزديكي با شاه و تاثير فراواني بر تصميم‌گيري‌هاي اقتصادي ايران در دهه‌هاي 20 و 30 شمسي داشت و در نظامي كه فساد سراسر وجود آن را گرفته بود به نوشته مجله نيويورك تايمز در سال 1341 (1962 ميلادي)، نماد مبارزه با فساد به شمار مي‌رفت.