دستمزدها بيش از حداقل تعيين‌شده
محمد عطارديان٭
با تاكيد بر اين نكته كه دستمزد هميشه كمتر از هزينه‌هايي است كه خانوار دارد يك نكته را بايد مد نظر داشت و آن اينكه كارفرما همواره هزينه‌هايي بيش از حداقل دستمزد را پرداخت مي‌كند. اولا درصد كارگراني كه حداقل‌ها را دريافت مي‌كنند كم است و بيشتر افراد با دستمزدهايي بيش از حداقل استخدام مي‌شوند. دوم اينكه كارفرما وقتي يك كارگر با حداقل دستمزد را استخدام مي‌كند دست كم 5/2 برابر اين رقم را براي كارگر خود هزينه مي‌كند. كارگران مزايايي را در طول سال از كارفرما دريافت مي‌كنند كه درآمد سرجمع آنها را افزايش مي‌دهد. مانند عيدي، سنوات، مزايايي خاص و پاداش‌ها. به غير از اين نيز كارفرما زير بار هزينه‌هايي مثل بيمه، پرداخت حقوق در قبال مرخصي‌ها و تعطيلات هم مي‌رود. جامعه يكسري بدهي‌هايي به كارگران دارد كه از سال‌هاي قبل ايجاد شده است. در هشت سال جنگ تحميلي افزايش حقوقي شكل نگرفت درحالي كه تورم وجود داشت. در سال‌هاي پس از جنگ نيز اين عقب‌ماندگي جبران نشد. همچنين دستمزد براي سال بعد در حالي برپايه نرخ تورم سال جاري تعيين مي‌شود كه سال بعد معمولا با تورم‌هايي به مراتب بيشتر در اقلام مختلف مواجه هستيم. بنابراين يك فاصله بسيار زياد بين هزينه‌ها و درآمد ايجاد شده است. اما آيا اين امكان وجود دارد كه دستمزد 600 هزار توماني براي سال بعد يك ميليون و 200 هزار تومان تعيين شود؟ پاسخ منفي است. پس تنها راهكار آن است كه دولت زير بار مسووليت برود.
٭ دبيركل كانون عالي انجمن‌هاي صنفي كارفرمايي ايران