همان ترامپي كه انتظار داشتيم!
الياس حضرتي
نماينده مردم تهران در مجلس
از سخنراني دونالد ترامپ در سازمان ملل اصلا تعجب نكردم زيرا باور داشتم كه او به نسلي از سياستمداران امريكايي تعلق دارد كه خود را برتر از همه ملت‌ها و كشورها مي‌دانند و براي تثبيت قدرت اين كشور به عنوان تنها ابرقدرت دنيا تلاش مي‌كنند. ترامپ و سياستمداران همفكر او براي خودشان يك رسالت جهاني قايلند و منافع كشورشان را در تمامي مناطق جهان و در درون همه كشورها تعريف مي‌كنند و از زور براي تامين منافع ملي خود بهره مي‌گيرند و ديگر كشورها را مطيع سياست‌هاي خود مي‌خواهند. آنان نه دغدغه حقوق بشر دارند و نه نگران حمايت برخي دولت‌ها از تروريسم هستند بلكه براي آنان مفاهيمي مانند مبارزه با تروريسم يا دفاع از حقوق بشر، ابزاري براي تامين امنيت و منافع ملي ايالات متحده و متحدان منطقه‌اي آن كشور از جمله اسراييل است و اين مفاهيم ارزش اخلاقي خاصي براي آنان ندارد. در عمل شاهد بوده و هستيم كه امريكا چشم خود را بر ساختار سياسي استبدادي و ضدحقوق بشري برخي دولت‌هاي متحد (مانند عربستان) مي‌بندد و هيچ اعتراضي به عملكرد مستبدانه و ضدحقوق اوليه انساني اين دولت‌ها ندارد اما در مقابل، ساختار سياسي مبتني بر مردم‌سالاري ديني در ايران را هم ناديده مي‌گيرد تا بتواند عليه جمهوري اسلامي تبليغ كند. براي ترامپ متهم كردن جمهوري اسلامي به ده‌ها اتهام ناروا و موضع دفاع از مردم و اصلاح‌طلبان گرفتن و نظام ايران را به تهديد منطقه‌اي و جهاني متهم كردن، بخشي از سياست سلطه‌جويانه تاريخي است كه سياستمداران امريكايي در پي آن هستند و هيچ ارزش اخلاقي ندارد و به همين دليل شنيدن اين‌گونه دلسوزي‌هاي كاذب ترامپ براي حقوق بشر خنده‌دار است. از تروريسم چه بگويم كه تناقض رفتاري امريكا در آن آشكارتر است. عربستان و ديگر متحدان امريكا در منطقه به همراه اسراييل درصددند يك جبهه ضدانقلاب اسلامي در منطقه ايجاد كنند، به سراغ يك جريان تروريستي مي‌روند و جنگ و خشونت و ترور را در بسياري از كشورهاي منطقه ايجاد مي‌كنند و دامن مي‌زنند ...
اما امريكا با تمام وجود از اين متحدانش دفاع مي‌كند و اصلا آنان را مدافع تروريسم نمي‌داند. در مقابل، جمهوري اسلامي از سوي امريكا متهم به دفاع از تروريسم مي‌شود در حالي كه ايران هم در لبنان و هم در سوريه و هم در عراق با يك جريان تروريستي واحد در حال مبارزه است و برخورد دوگانه ندارد. امريكا در عراق با كساني به ظاهر مي‌جنگد اما در سوريه از همان جريان‌ها حمايت مي‌كند و اين حكايت از برخورد دوگانه با مقوله تروريسم دارد و اينكه امريكا هيچ ارزش اخلاقي براي اين مبارزه قايل نيست.
يكي از نكاتي كه ترامپ بر آن انگشت گذاشت، ايجاد تعارض ميان ملت ايران و نظام جمهوري اسلامي است. اين نيز سخن گزافي است كه براي سياست امريكا در قبال ايران دستاوردي ندارد. مردم ايران به همراه حاكمان خود با سياست‌هاي سلطه‌جويانه امريكا مخالفند و هيچ حسن ظني به امثال ترامپ ندارند و دلسوزي كاذب او را باور نمي‌كنند. وجود برخي نارسايي‌ها در داخل و حتي وجود برخي كدورت‌ها ميان اقشاري از مردم و سياستمداران با طيفي از حاكمان به معناي اين نيست كه به دشمنان مردم اجازه عرض اندام مي‌دهيم و سياست اختلاف‌انگيزي امريكا را بر دلسوزي و خيرخواهي حمل مي‌كنيم. مردم ما حتي به اوباما كه در ظاهر محترمانه‌تر و معقول‌تر با مردم ما مواجه مي‌شد، اعتماد نمي‌كردند حال چگونه ممكن است به ترامپ اعتماد كنند كه از ابتداي روي كار آمدنش، سياست ضدايراني در پيش گرفته است و براي تضعيف ملت و كشور ايران تلاش مي‌كند.
ترامپ در بخشي از سخنان خود به برجام حمله كرده و گفته است: «ما نمي‌توانيم به توافقي پايبند باشيم كه نهايتا منجر به توسعه يك برنامه هسته‌اي بشود. توافق هسته‌اي با ايران يكي از بدترين معاملاتي بود كه ايالات متحده وارد آن شده است. صريح بگويم: اين توافق مايه شرمندگي امريكاست ولي اين حكايت هنوز به پايان نرسيده است. وقت آن فرا رسيده تا دنيا همصدا با ما از دولت ايران بخواهد كه اين‌گونه به دنبال مرگ و نابودي نرود.» اين سخنان هم حكايت از غلبه روحيه استكباري در كاخ سفيد دارد. يك سياستمدار حتي اگر تنها به منافع ملي كشور خودش بينديشد، اين‌گونه درباره يك توافق چندجانبه بين‌المللي سخن نخواهد گفت و دستاوردهاي آن را ناديده نخواهد گرفت مگر اينكه قصد ماجراجويي و زورگويي داشته باشد. بعيد است كه زبان گاوچرانان امريكايي در اين عصر آن هم درباره يك قرارداد حاصل از عقل جمعي چند كشور و چند نهاد بين‌المللي، جواب بدهد و دولتي را با ترامپ همراه سازد. اقدامات ترامپ عليه برجام تنها منجر به انزواي بيشتر خود امريكا خواهد شد و اين خسارتي است كه امريكاييان به خاطر انتخاب نادرست خود بايد بپردازند.