مخالفان ظريف

گويا مخالفت با «محمدجواد ظريف» سر دراز دارد. از چپ‌هاي دهه ۷۰ گرفته تا راست‌هاي تندروي دهه ۹۰؛ هر كدام در دوره‌اي جزيي از مخالفان «ديپلماسي ظريف» بوده‌اند؛ روايتي كه صادق خرازي كه روزگاري در سازمان ملل و زماني در فرانسه ديپلمات بوده، روز گذشته آنها را يادآوري كرد. روز سه‌شنبه صادق خرازي، دبيركل حزب نداي ايرانيان و ديپلمات باسابقه در نشست تحليل ايران و امريكا كه به همت انجمن اسلامي دانشگاه علوم پزشكي كاشان برگزار شد در بخشي از سخنراني خود به تنش‌هاي دوران اصلاحات در سياست خارجه اشاره كرد و اين موضوع را اينگونه روايت كرد: «در هيچ دوره‌اي به اندازه دوره اصلاحات براي سياست خارجي تلاش نشد، اما همه ما را متهم كردند و كار تا جايي رفت كه بهترين فرزندان اين مملكت همچون دكتر ظريف را مي‌خواستند تا پاي محاكمه ببرند.»اما خرازي از چه صحبت مي‌كند؟ شايد نزديك‌ترين چيزي كه پس از شنيدن نام «محمدجواد ظريف» به ذهن مي‌رسد تهديد ظريف و صالحي به اعدام و دفن در رآكتور اراك باشد كه در صحن علني مجلس و از سوي روح‌الله حسينيان از نمايندگان تندرو مجلس نهم اتفاق افتاد اما اين تهديدات و مخالفت‌ها تنها مختص دوران رياست‌جمهوري حسن روحاني و باز شدن باب مذاكرات هسته‌اي نيست و حتي در دولت ‌آيت‌الله هاشمي‌رفسنجاني و سيد محمد خاتمي هم او مورد هجمه قرار مي‌گرفته است؛ هجمه‌اي كه البته در دوران هاشمي از سوي چپ‌ها و در دوران خاتمي از سوي راست‌ها بوده است. در دولت اصلاحات گروهي از جمله محمدجواد ظريف را متهم كردند كه بدون مجوز مقامات كشور اقداماتي انجام داده‌اند براي مثال روزي روزنامه «كيهان» تيتر بزرگ زد كه «اينجا چاران است با ما به سي.‌تي.‌بي.‌تي بياييد» زير آن در همان صفحه اول نوشت: گروهي كه به باند نيويورك در وزارت خارجه معروف‌اند در جاده كرج- چالوس يك ايستگاه جاسوسي درست كرده‌اند كه اطلاعاتش مستقيم به وين مي‌رود، فرداي آن روز بعد از تماسي كه با كيهان گرفته شد، آنها مجبور شدند بنويسند كه اين كار با هماهنگي مقامات كشور انجام شده است.به هر روي سياست خارجي و عملكرد ديپلمات‌ها از سوي چپ‌هاي آن زمان و راست‌هاي تند و تيز دهه ۹۰ همواره مورد نقد بوده است. در حالي كه ديپلمات‌هاي معتدل بر عقلانيت و منافع ملي در هر زمان و شرايطي تاكيد بيشتري دارند؛ موضوعي كه باعث رودررويي با ديپلمات‌هايي همچون ظريف بوده و هست.