شهرداري پديده كودكان خياباني را
نشناخته است
فاطمه دانشور
با وجود اينكه قرار است شهرداري شهر و همه فضاهاي بي‌دفاع شهري را بشناسد و به همين دليل هم بايد با پديده كودكان كار به خوبي آشنا باشد، بايد بگويم كه شهرداري اصلا اين پديده را نشناخته است. تا مساله را متوجه نشويم، نمي‌توانيم راهكاري براي آن ارايه كنيم. من زماني كه عضو شوراي چهارم تهران هم بودم، بارها گفته‌ام كه بايد مساله كودكان كار درك شود. وقتي مصاحبه‌هاي رييس سازمان تامين اجتماعي را بخوانيم، بخش زيادي از اين بچه‌ها را بچه‌هايي مي‌دانند كه در باندها هستند، در صورتي كه مني كه در اين حوزه كار كرده‌ام، اين را قبول ندارم. زير 10درصد از اين كودكان در باندها هستند و ۹۰ درصد آنها خانواده دارند. زماني كه مساله درست شناخته نشود، راهكار درستي هم براي آن ارايه نمي‌شود. دليل آن هم اين است كه در انتصابات دوران قاليباف كه حالا در دوره نجفي، شهردار جديد تهران هم ادامه دارد، افراد متخصص سر كار نمي‌آيند. در انتصابات به رزومه رييس سازمان اجتماعي شهرداري توجه كنيم. چقدر اين فرد اجتماعي كار است؟ تخصصش؟ در حوزه شبكه‌اي صدا و سيما. اينها مشكل كار است. اگر افراد متخصص در حوزه‌هاي اجتماعي نباشند، نمي‌توانند برنامه‌ريزي كنند و تازه مي‌آيند كه متوجه شوند چه اتفاقاتي افتاده و مي‌افتد. تازه زماني هم كه متوجه مي‌شوند، مهم اين است كه از كارشناسان حوزه استفاده كنند يا نه. بنابراين عمده مشكلات در اين حوزه نبود يك مديريت صحيح مبتني بر تخصصي حوزه‌هاي اجتماعي و به ويژه بحث كودكان كار است. سازمان‌هاي مردم‌نهاد (NGO) فعال در اين حوزه در تصميم‌گيري‌ها و سياستگذاري‌ها كمتر مشاركت مي‌دهيم. درست است كه شهرداري جا و فضايي را تحت عنوان طرح پرتو در اختيار آنها قرار مي‌دهد، اما اين فضايي است كه در اختيار NGOها قرار مي‌گيرد و در تصميم‌گيري‌ها و برنامه‌ريزي‌ها از حضور NGOها استفاده نمي‌كنند. گهگاه اگر NGOها بخواهند زياد انتقاد كنند، با آنها برخورد هم صورت مي‌گيرد. به همه اين دلايل اين معضل اجتماعي هيچگاه راهكار درستي پيدا نمي‌كند. همانطور كه امسال هم بچه‌هاي كار را جمع‌آوري كردند و اگر مردم فهميدند آخر و عاقبت اين طرح چه شد، ما هم فهميديم. اين طرح هيچ خروجي يا نتيجه مشخصي نداشت. بعد از آن هم كه ذهن‌ها درگير زلزله كرمانشاه شد. الان هم جمعيت‌هاي مختلف NGOاي در آنجا مشغول خدمت‌رساني هستند. اگر بخواهيم نگاه دقيق‌تري به اين بكنيم كه اين همه دستگاه‌هايي كه در شوراي عالي اجتماعي گرد هم آمده‌اند، مي‌توانم بگويم كه خروجي و تصميم‌هاي شوراي عالي اجتماعي هم درست نبوده است. چرا كه در شوراي عالي اجتماعي هم از متخصصان و فعالان مدني اين حوزه استفاده كنيم و نظر آنها را بپرسيم و ببينيم كه آيا آنها كه در دل كار هستند قبول دارند كه كودكان در اين باندها به بهره‌كشي گرفته مي‌شوند؟ و جواب‌شان را بشنوند و بر اساس آن تصميم‌گيري كنند.
فعال حوزه اجتماعي و عضو سابق شوراي شهر