كتابخانه
كرونولوژي ايران
روزشمار تاريخ (كرونولوژي) ثبت وقايع و حوادث تاريخي به ترتيب زمان وقوع و اين شيوه‌اي در تاريخ‌نويسي است در قرن اخير در كشور ما نيز بعضي از مورخين و وقايع‌نگاران دست به چنين كاري زده‌اند ولي هيچ‌كدام دنباله پيدا نكرده است. مانند «حقايق الاخبار ناصري» و «روزنامه خاطرات اعتماد‌السلطنه» كه با شيوه‌اي خاص و افكاري مختلف نوشته شده است. كتب «منتخب‌التواريخ» مظفري و «افضل التواريخ» نيز حاوي اخبار دولتي و درباري است.
در سال‌هاي اخير چند نفر به تاليف كرونولوژي تاريخ ايران پرداخته‌اند كه نخست بايد از شادروان بهاءالدين پازارگاد نام برد كه 25 قرن تاريخ ايران را به اختصار در آن گنجانيده و جز قرن اخير، ساير قرون به طور كلي و بدون تعيين روز و ماه و حتي در بعضي از موارد سال است. محمدجواد بهروزي نيز كتابي تحت عنوان «تقويم تاريخي، فرهنگي و هنري 2500 ساله» به گونه‌اي كه آورديم منتشر كرده كه در حقيقت كلياتي از تاريخ ايران است. كتاب ديگري تحت عنوان «گاهنامه پهلوي» در 3 جلد انتشار يافت كه متضمن اخبار خاصي است. با توجه به فقدان چنين كتابي بسياري از دانش‌پژوهان در مقام تشويق مرحوم باقر عاقلي (نويسنده و گردآورنده كتاب روزشمار تاريخ ايران) درآمدند. اين كتاب در دو بخش منتشر شده است كه اكنون براي بار نهم چاپ و در دسترس علاقه‌مندان به تاريخ معاصر كشورمان قرار گرفته است. بخش اول مربوط به وقايع روزانه ايران از 14 مرداد 1285 (روز پيروزي انقلاب مشروطه) تا پايان روز 28 مرداد ماه سال 1332 است. بخش دوم نيز مربوط به وقايع و اخبار 29 مرداد سال 1332 تا روز 22 بهمن ماه سال 1357 است. علاوه بر آن نزديك به پانصد قطعه عكس در اين دو مجلد وجود دارد.
نگاهي به زندگي سرحلقه نهضت حروفيه
فضل‌الله استرآبادي از شخصيت‌هاي قرن هشتم هجري قمري است كه اعتقاد داشت جهان رو به پايان است. او مي‌گفت در روياهايش ديده كه هم رديف با انبيايي نظير حضرات موسي، عيسي و پيامبر اسلام قرار گرفته است. پيروان او بعدها «حروفيه» نام گرفتند. زيرا معتقد بودند كه اصوات و حروفي كه زبان را مي‌سازند تمامي حقايق روحاني را در خود دارند. «فضل‌الله استرآبادي و حروفيه» پژوهشي كوتاه و خواندني در زندگي و انديشه فضل‌الله استرآبادي و همچنين تاريخچه‌اي از نهضت حروفيه است. تول و كودكي، روياهاي خوارزم، فضل‌الله در انديشه قدرت، اشراق، ازدواج، بلند‌پروازي‌هاي سياسي و مرگ از مهم‌ترين بخش‌هاي اين كتاب هستند.
نوشته‌هاي سياسي وبر
نوشته‌هاي ماكس وبر درباره وضع سياسي آلمان در دوره ويلهلم و انقلاب‌هاي 1905 و 1917 روسيه، به اندازه نوشته‌هاي وي درباره جامعه‌شناسي تاريخي و نظري شناخته شده نيستند، اما براي ارزيابي فراگير انديشه او اهميت بنيادي دارند. ديويد بيتهام در اين كتاب جامع‌ترين گزارش موجود را از نظريه سياسي وبر به دست مي‌دهد. «ماكس وبر و نظريه سياست مدرن» به بررسي دلمشغولي محوري وبر نسبت به دورنماي پارلمان‌خواهي ليبرال در جوامع اقتدارطلب در عصر سياست توده‌اي و سازمان ديوان‌سالار مي‌پردازد و نشان مي‌دهد كه چگونه اين دلمشغولي او را به جانب بازنگري در نظريه دموكراتيكي كشاند كه هنوز هم داراي نفوذ است. نويسنده در اين كتاب استدلال مي‌كند كه تحليل‌هاي وبر از بنيان طبقاتي سياست معاصر، مستلزم تعديل برخي تفسيرهاي مرسوم از جامعه‌شناسي سرمايه‌دارانه مدرن است. ويژگي خاص كتاب حاضر تسلط كامل نويسنده بر آثار گسترده آلماني درباره انديشه سياسي وبر است. اين كتاب در واقع راهنمايي است بسيار معتبر درباره فلسفه سياسي مناقشه‌آميز ماكس وبر. بازنگري پارلمان خواهي ليبرال، نوشته‌هاي سياسي وبر، آزادي و انقلاب روسيه، پارلمان و دموكراسي، جنگ و انقلاب، انقلاب و بلشويسم، سياست در جامعه سرمايه داري و... از مهم‌ترين بخش‌هاي اين كتاب هستند.