كمبود حمام و سرويس بهداشتي
در مناطق سيل‌زده
ضرورت امداد بهداشتي
در خوزستان
گروه اجتماعي| بخشي از سيل‌زده‌ها ساكن اردوگاه‌ها شده‌اند؛ از 3 هزار نفره تا 250 نفره. هلال‌احمر تلاش دارد تا در اين مكان‌هاي مقرر خدمات‌رساني كند: «الان با رايزني‌ها و فشارهاي استانداري يك سري چادر هم به كساني داده شده كه در خارج از اردوگاه و جنگل مستقر شده‌اند. از همه اين مواردي كه خارج از اردوگاه ديده‌ام هيچ كدام سرويس بهداشتي ندارند، يعني سرويس سيار براي‌شان ارسال نشده.» تعداد اين افراد چندان كم هم نيست. در مسيرهاي خارج از روستاهاي آب‌گرفته خانواده‌هاي مختلفي هستند كه چادر زده‌اند و گوشه‌اي دور هم ساكن شده‌اند.
برخي از سيل‌زدگان هم در اردوگاه‌هاي مدارس و مسجدها ساكن هستند، اينجا اگر مشكل سرويس بهداشتي هم نباشد مشكل حمام كردن بر جاي خود باقي است. قاسم آل‌كثير، فعال اجتماعي كه در حال سركشي به بخش‌هاي مختلف استان است به «اعتماد» مي‌گويد: «حتي كمك‌رسان‌ها هم موارد بهداشتي را جزو اقلام اوليه كمك‌رساني در نظر نگرفته‌اند. هي داريم مي‌گوييم خوراك گرم را كنار بگذاريد و به بهداشت برسيد. الان برخي از زنان هستند كه مي‌گويند ما تشت لازم داريم كه لااقل بتوانيم لباس‌ها را بشوييم يا بچه‌ها را در تشت حمام كنيم اما خب اين چيزي نيست كه بين كمك‌ها باشد. كسي شامپو نمي‌خرد، شوينده نمي‌فرستد. تامين نشدن مناسب سرويس بهداشتي و حمام از سوي دولت يك سمت جريان است و سمت ديگر جريان كمك‌هاي مردمي است كه آنها هم چندان متوجه وسايل و ملزومات بهداشتي نبوده است.» اين فعال اجتماعي البته تاكيد مي‌كند كه كمپ‌هاي مستقردر اردوگاه‌ها به لحاظ سرويس بهداشتي مشكلي ندارند اما در بيابان و جنگل و مدرسه و مساجد مشكل وجود دارد چون يك سرويس بهداشتي كفاف جمعيت را نمي‌دهد.
«64 چشمه حمام سيار و 364 سرويس بهداشتي در مناطق سيل‌زده نصب شده‌اند. 120 مدرسه در اهواز هم آماده اسكان اضطراري هستند.» رضواني، مدير روابط عمومي استانداري خوزستان به «اعتماد» مي‌گويد كه در برخي از شهرها و روستاهاي خوزستان سه هفته است كه همه درگير سيل هستند و برخي ديگر يك هفته است كه با اين وضعيت روبه‌رو شده‌اند و براي همين مشكل كمبود امكانات بهداشتي بيشتر به اوايل وضعيت بحران برمي‌گردد: «در ابتدا چون انسجام كافي وجود نداشت مقداري مشكل داشتيم اما با مديريتي كه بعد صورت گرفت كميته‌هاي مختلفي به وجود آمدند از جمله كميته امداد و نجات، پشتيباني و البته كميته بهداشتي. به عنوان مثال مديريت همه اردوگاه‌هاي اسكان را به هلال‌احمر داديم تا مشخص شود مسووليت دست كيست. در حوزه بهداشت مشكلاتي وجود داشت چون يك سري مكان‌ها مثل ورزشگاه‌ها تغيير كاربري داده شدند تا پذيراي مردم باشند و كميته بهداشت ما حالا زيرساخت‌هاي لازم را به وجود آوردند و تيم‌هاي پزشكي هم مرتب به آنها سركشي مي‌كنند.» رضواني از 5 استان معين تهران، اصفهان، كرمان، البرز و فارس نام مي‌برد كه هر كدام بخشي از امكانات لازم براي مناطق مختلف سيل‌زده را با خود آورده‌اند: «اوضاع الان خيلي بهتر از روزهاي اول است و دارد بهتر هم مي‌شود. علاوه بر افزوده شدن سرويس‌هاي بهداشتي سيار اقلام بهداشتي مثل حوله، مسواك و لوازم ديگر ميان خانواده‌ها و زنان توزيع شده است.»
يكي از دلايلي كه سبب مي‌شود ارايه امكانات بهداشتي به مردم در مناطق بحران‌زده دشوار باشد اين است كه صاحبان احشام مانند گاو و گاوميش براي هدايت حيوانات به سمت مكان‌هاي تعيين شده مشكل دارند و براي همين ترجيح مي‌دهند در كنار گله‌ها باقي بمانند. همين موضوع سبب مي‌شود كه بخشي از روستاييان در جنگل و بيابان و مناطق دور از اردوگاه‌ها باقي بمانند. رضواني مي‌گويد: «البته خيلي‌ها خانواده‌شان را به اردوگاه فرستاده‌اند اما امكان سرويس‌دهي به كساني كه به خاطر احشام‌شان در جنگل و بيابان ساكن شده‌اند خيلي سخت است. هم برخي از اين مناطق صعب‌العبور است و هم اين افراد با جابه‌جا شدن مسير آب جابه‌جا مي‌شوند. ما از آنها خواسته‌ايم كه به كمپ‌ها بيايند تا بتوانيم به آنها خدمت‌رساني كنيم تا اين بخش از مشكل حل شود.» او مي‌گويد كه شركت توسعه نيشكر سوله‌هايي را براي استقرار احشام در نظر گرفته و علوفه هم براي اين گله‌ها فرستاده مي‌شود اما او هم قبول دارد كه هدايت دام‌هاي سنگين مثل گاو و گاوميش كار آساني نيست.
آل‌كثير عدد «364 سرويس بهداشتي» را با كمي تعجب تكرار مي‌كند و مي‌گويد: «دوستان ما در حميديه همين الان گفتند كه قول سرويس بهداشتي از سوي استان‌هاي معين داده شده اما هنوز به دست ما نرسيده است.» او همچنان معتقد است كه امكانات تنها در اردوگاه‌هاي اصلي در دسترس مردم قرار دارد اما براي آنهايي كه دورتر از محل تعيين شده ساكن شده‌اند همچنان ضرورت امداد بهداشتي وجود دارد.