بخت نصر- اسيريس بايد كشته شود

افسران بخش نفوذي موساد، تحت عنوان تاجران اروپايي يا افسران نظامي اروپايي ناتو به عراقي‌هايي كه در فرانسه كار مي‌كردند و معتقد بودند كه بالقوه مي‌توانند مطلعان خوبي باشند، نزديك شدند. آنها با يكي از دانشمندان كه پسرش سرطان داشت و درمان اوليه مي‌شد، قرار گذاشتند كه در مقابل مراقبت‌هاي پزشكي بهتر، اسرار را دريافت كنند. اما اين موفقيتي بود كه فقط يك‌بار رخ داد. صدام تمام كساني را كه درگير پروژه بودند با ويديويي از كابينه وزيران عراقي كه ديگر مقامات را اعدام مي‌كردند، وادار به سكوت كرده بود. خدير حمزه، يكي از مديران برنامه هسته‌اي عراق گفت: «آن نوار تكان‌دهنده بود. او با اين نوار پيامي را فرستاده بود كه اگر به هر دليلي او (صدام) از شما خوشش نيايد، مرده‌ايد.»

با اين‌ حال، اسراييل هنوز منابع ديگري داشت: دانشمندان، تكنيسين‌ها و مديران مياني فرانسوي. به برخي از آنها دستمزدهاي سخاوتمندانه‌اي پرداخت شد. ديگران مثل يهودي‌ها، دلايل ايدئولوژيك داشتند. موساد از طريق يكي از اين منابع، «كتاب پروژه» را به دست آورد، سندي كه با جزييات تمام قراردادهايي كه با عراق امضا شده بود را داشت. اين سند 700 صفحه‌اي توسط فرانسويان به زبان انگليسي نوشته شده بود. سرهنگ دكتر رافائل اوفك، فيزيكدان هسته‌اي در دانشگاه بن گوريون كه توسط آمان استخدام شده بود، گفت: «ما از روي آن كتاب چيزهاي زيادي ياد گرفتيم از جمله آرايه سايت پروژه كه رآكتو و آزمايشگاه‌هاي جانبي آن كه قرار بود در مركز تحقيقات هسته‌اي تويثه قرار گيرد.» واحد 8200، بازوي اطلاعاتي آمان، نيروي ويژه فوق محرمانه‌اي را با نام مستعار «آپوكاليپس» تاسيس كرد كه خطوط تلفن و تلكس را شنود مي‌كرد و عوامل «رينبو» هم در دفاتر عراق در پاريس هم دستگاه شنود گذاشته بودند.اسراييل با گسترده‌تر شدن اطلاعات، از جامعه بين‌المللي خواستار توقف برنامه شد. اما رهبران خارجي با اوقات تلخي، منتقدان اسراييل و حتي برخي مخالفان داخلي بگين، اسراييل را متهم به هراس‌افكني كردند. آنها پافشاري مي‌كردند كه ممكن نيست پروژه عراق به اسراييل صدمه بزند. فرانسه هم خاطرنشان مي‌كرد كه پروژه به‌طور كامل يك برنامه تحقيقاتي مشروع است و اينكه آنها با استفاده از مكانيسم‌هاي امنيتي كافي اطمينان دارند كه عراق قادر نخواهد بود، بمب‌هاي هسته‌اي توليد كند.موشه دايان، وزير امور خارجه كه از ديداري از پاريس برگشته بود از بي‌تفاوتي فرانسه به درخواستش كاملا ترسيده بود و پس از آن از امريكايي‌ها كه از واشنگتن هم خواسته بود تا به فرانسه فشار وارد كند، اما هيچ نتيجه‌اي نداشت.اسراييل نتيجه گرفت كه راه‌هاي ديپلماتيك جواب نمي‌دهد. در نوامبر سال 1978، كابينه امنيتي به نخست‌وزير اين اختيار را داد تا «اقدامات لازم» را براي متوقف كردن پروژه هسته‌اي عراق انجام دهد، به موساد هم براي عمليات چراغ سبز داده شد. كابينه نتيجه گرفت كه «اسيريس بايد كشته شود».

توضيح: استفاده از واژه تروريست‌هاي فلسطيني براي حفظ امانت در ترجمه است

نه اعتقاد مترجم و روزنامه

اعتماد: فصل بيستم كتاب «برخيز و اول بكش» به موضوع هسته‌اي شدن عراق در دوران صدام حسين مي‌پردازد. روزنامه اعتماد فقط با قصد نشان دادن خباثت اسراييل، به انتشار اين فصل مي‌پردازد.