مت‌آمفتامين چيست؟
مت‌آمفتامين كه در بازار مواد مخدر با نام شيشه معروف است، يك محرك قوي سيستم عصبي مركزي با پتانسيل اعتيادآوري است. مت‌آمفتامين در پزشكي براي درمان بيش‌فعالي و چاقي‌هاي مزمن، در مقدار بسيار محدود تجويز مي‌شود اما سوءمصرف آن مي‌تواند عوارضي همچون تشنج، خونريزي مغزي و روان‌پريشي ايجاد كرده و در درازمدت، عواقب جسمي، رواني و اجتماعي بسياري در پي دارد. تركيب اصلي اين ماده از آمفتامين؛ يك ماده محرك و اعتيادآور گرفته شده و به شكل پودري سفيدرنگ (شبيه بلورهاي شيشه)، بدون بو و تلخ است.
اين ماده در سال ۱۸۹۳ در ژاپن ساخته شد. در زمان جنگ جهاني دوم توسط سربازان ژاپني، امريكايي و آلماني براي برطرف كردن خستگي و افزايش انرژي استفاده مي‌شد و پس از جنگ جهاني دوم، شيوع مصرف اين داروي محرك در حدي افزايش يافت كه به فهرست مواد ممنوعه وارد شد. تا پيش از سال 1386، مصرف شيشه در ايران بسيار محدود بود و در نتايج ارزيابي سريع اعتياد RSA كه سال 1386 انجام شد، تعداد مصرف‌كنندگان كمي بيش از 3 درصد از كل جمعيت معتادان كشور بود . شيوع مصرف شيشه از سال ۱۳۸۷ و همزمان با توليد داخلي آن آغاز شد و تعداد مصرف‌كنندگان به شدت افزايش يافت در حدي كه سال 90، 26 درصد از جمعيت يك ميليون و 325 هزار نفري معتادان كشور، مصرف كننده شيشه بودند . مت‌آمفتامين با ورود به سيستم عصبي مركزي، باعث آزاد شدن ناگهاني دوپامين در مغز شده و باعث تحريك سلول‌هاي مغزي و افزايش حالت تهاجمي و افزايش حركات جسمي مي‌شود. بعد از پايان يافتن آثار اين ماده، علايم بدخلقي و افسردگي و علايم اختلال حركتي مثل پاركينسون در فرد ظاهر مي‌شود. افت حافظه، پرخاشگري و تهاجم، رفتارهاي جنون‌آميز، آسيب‌هاي قلبي و مغزي، توهمات بينايي و شنوايي، عفونت‌هاي پوستي و پوسيدگي شديد دندان‌ها، پرخاشگري و بدبيني از ديگر عوارض مصرف آن است. اختلال در تصميم‌گيري ممكن است مصرف‌كنندگان مت‌آمفتامين را به انجام رفتارهاي مخاطره‌آميز در دنياي واقعي مانند استفاده از سرنگ مشترك در تزريق مواد مخدر يا رابطه جنسي حفاظت نشده، سوق دهد كه باعث افزايش خطر انتقال HIV و HCV مي‌شود.