وزير آموزش و پرورش در جمع خبرنگاران:
نگوييد تنبيه بدني زياد شده است
گروه اجتماعي
«درخواست مي‌كنم نگوييد تنبيه بدني زياد شده است. ما حدود ۱۱۰ هزار مدرسه و ۹۵۰ هزار كلاس درس در كشور داريم. ممكن است موارد اندكي در برخي مدارس همكاران ما نتوانند هيجانات خود را كنترل كنند، ما به سرعت عكس‌العمل نشان مي‌دهيم و اميد است به صفر برسد.» اين پاسخ وزير آموزش و پرورش به خبرنگاراني بود كه روز گذشته و در حاشيه آيين افتتاحيه كشوري ششمين دوره المپيادهاي ورزشي درون‌مدرسه‌اي از محسن حاجي ميرزايي خواستند تا درباره چند مورد برخورد شديد فيزيكي با دانش‌آموزان توضيح دهد. آخرين مورد مربوط مي‌شود به تصاويري كه از پشت شلاق‌خورده يك دانش‌آموز شهرستان كارون استان خوزستان منتشر شد. وزير آموزش و پرورش در جمع خبرنگاران گفت كه خودش هم از طريق شبكه‌هاي اجتماعي در جريان تنبيه دانش‌آموز كاروني قرار گرفته و دستور بررسي داده است: «من هم در شبكه‌ها ديدم و به مدير كل استان تاكيد كردم كه موضوع را بررسي كند. در اين گونه موارد معلم خاطي به هيات تخلفات معرفي مي‌شود و ممكن است براي مدتي يا هميشه اجازه تدريس پيدا نكند. مجازات‌هاي مختلفي پيش‌بيني شده است. درخواست مي‌كنم قدردان زحمات معلمان باشيم كه درس عشق و فداكاري مي‌آموزند و منزلت آنها به علت برخي خطاهاي همكاران تحت‌الشعاع قرار نگيرد.» حدود دو هفته پيش بود كه حاجي ميرزايي پس از خبرساز شدن موضوع صدمه به گوش يك دانش‌آموز يزدي در صفحه توييتر خود نوشت: «همراه با همه معلمان عزيز كه رسولان عشق و خويشتنداري هستند از اتفاقاتي همچون حادثه تلخ تنبيه بدني احساس شرمساري دارم. دستور بركناري فرد خاطي و معرفي به هيات تخلفات را دادم. اين‌گونه وقايع تحمل نخواهد شد. همان زمان اين گفته وزير در ميان معلمان مورد نقد قرار گرفت؛ جمعي از او خواستند به خشونت‌هاي عليه معلمان نيز واكنش نشان دهد و گروهي هم اشاره كردند كه با توجه به وضعيت كلاس‌هاي درس و وضعيت معيشت، آموزش و پرورش بايد براي حفظ سلامت روان فرهنگيان تلاش كند. روز گذشته هم‌زمان با صحبت‌هاي وزير آموزش و پرورش كه گفته بود رسانه‌ها نبايد بگويند ميزان تنبيه بدني در مدارس افزايش پيدا كرده است، مهدي نويد ادهم، دبيركل شوراي عالي آموزش و پرورش در مورد خشونت‌هاي موجود در مدارس توضيح داد كه اين رفتارها به نسبت ساير اقشار جامعه بسيار كمتر است اما چون در محيط مدرسه رخ مي‌دهد به هيچ عنوان مورد تاييد نيست. نويد ادهم به ايلنا گفت: «اين خشونت‌ها نسبت به خشونت‌هاي ساير اقشار جامعه كمتر است و بعضا در ساير اقشار جامعه ما شاهد ميزان خشونت بيشتري هستيم، اما نبايد حتي ميزان اندك تنبيه بدني هم در مدارس وجود داشته باشد. اخبار در اين زمينه اندك است، اما چون رفتار به هيچ‌وجه پسنديده نبوده و اصلا مورد تاييد نيست، قطعا با اين‌گونه موارد برخورد خواهيم كرد. بارها همه وزرا و مسوولان در آموزش و پرورش اعلام كردند كه تنبيه بدني به هيچ‌وجه مجاز نيست و انواع آن به هر شكلي كه باشد، نبايد هرگز اتفاق بيفتد. هربار نيز معلم متخلفي در اين زمينه بوده با او برخورد شده است. طي ساليان اخير ميزان تنبيه بدني در مدارس كاهش داشته، اما اكنون حتي يك مورد هم براي ما زياد است.»
ارايه گزارش كمبود معلم به دولت
وزير آموزش و پرورش روز گذشته و درست پس از صحبت كردن در مورد تنبيه بدني دانش‌آموزان در مدارس به موضوع كمبود معلم در مدرسه‌ها اشاره كرد و گفت از زماني كه به اين سمت انتخاب شده است، موضوع كمبود معلم هم مطرح بوده كه با «تاخير بازنشستگي برخي معلمان و به‌كارگيري از آنها» و «استفاده از نيروهاي حق‌التدريس و مربيان پيش‌دبستاني» اين كمبود معلم جبران شده است. او البته گفت تلاش بر اين است كه از سال آينده با شيوه‌هاي مناسب‌تري اين كمبود جبران شود: «گزارشي از اين وضعيت به هيات دولت دادم و گروهي متشكل از سازمان امور اداري و استخدامي، سازمان برنامه و آموزش و پرورش ماموريت پيدا كردند تا ارزيابي دقيقي از نيروي مورد نياز داشته باشيم و كيفيت و توزيع آن را بررسي كنند و با توجه به روند فزاينده معلم، براي تامين معلم برنامه‌ريزي شود.»
با اين وجود وقتي صحبت از نيروي مورد نياز براي تربيت‌بدني و ورزش شد، وزير رسما اعلام كرد كه موضوع جذب نيرو در اين بخش فعلا شدني نيست: «برنامه ويژه‌اي براي افزايش معلم تربيت‌بدني نداريم و سعي داريم با وضعيت موجود و آموزش معلمان شرايط بهتري را فراهم كنيم.» فراهم كردن شرايط بهتر با وضعيت موجود در واقع مي‌تواند به‌معناي به كار گرفتن معلمان حاضر در كلاس‌ها به عنوان مربي ورزش دانش‌آموزان باشد. اين موضوعي است كه كمي پيش‌تر در گزارش «اعتماد» از وضعيت معلمان خريد خدمتي به آن اشاره شده بود. در اين گزارش كه با تيتر «شغل: معلم، مسافركش، كارگر» به چاپ رسيد، يكي از معلمان زن مشغول به خدمت در اين طرح به «اعتماد» گفت كه با همان حقوق 1 ميليون و 100 هزار توماني، علاوه بر تدريس در مقطع دبستان به عنوان معلم ورزش بچه‌ها هم به كار گرفته شده است. او در مورد كم كردن تعداد نيروهاي تدريس در طرح خريد خدمات توضيح داد: «امسال در همين مركز استان يزد معاونت‌ها را كم كردند، معلم ورزش نداريم. خودمان بايد بچه‌ها را ورزش دهيم. 36 نفر دانش‌آموز در كلاس اول هست، تازه دارند حروف را ياد مي‌گيرند و حداقل قبلا وقتي مي‌رفتند زنگ ورزش ما مشق‌هاي‌شان را مي‌ديديم الان بايد خودمان برويم و بچه‌ها را ورزش بدهيم چون معلم ورزش اول تا سوم حذف شده. يك پولي به عنوان قرارداد حجمي به موسس مي‌دهند و مثلا دو تا مدرسه حالا مي‌خواهي 50 نيرو بگير يا 10 نيرو. خب او هم مي‌گويد اگر ورزش نيرو نگيرم و معاون‌ها را كم كنم و كلاس‌ها را دو تا يكي مي‌كنم خب حقوق كمتري مي‌دهم و پولش را مي‌گذارم توي جيبم. حتي ريالي هم بابت ساعت ورزش نمي‌دهند.» موضوع كمبود نيرو در آموزش و پرورش و تنبيه بدني دانش‌آموزان را شايد نتوان بدون وجود پژوهش‌هاي دقيق به هم ارتباط داد اما به كار گرفتن نيروهاي موجود براي حوزه‌هاي غيرمرتبط به كار آنها و به درازا كشاندن زمان خدمت معلمان پس از گذر آنها از سن بازنشستگي را مي‌توان نشانه‌هايي براي افزايش فشار بر وضعيت كاري معلم‌ها دانست. اين همان موضوعي بود كه در نقدهاي وارد به وزير و آموزش و پرورش مورد توجه معلمان قرار گرفته بود.