خلاقيت‌هاي دوندگان در روزهاي خانه‌نشيني
دوي ماراتن در قرنطينه
كريستين هاوسر
مترجم: سامان سعادت
خودقرنطينگي مي‌تواند فرصتي براي استفاده بيشتر از يك روز بي‌تحرك باشد. فرصتي براي يادگيري يك زبان جديد يا بافندگي يا مطالعه از ميان كتاب‌هايي كه قبلا خريده‌ايد و فرصتي براي خواندن‌شان نداشته‌ايد. هر كس در اين زمينه مي‌تواند خلاقيت‌هاي خودش را به خرج دهد تا اين ايام را پشت سر بگذارد. با اين حال شما نيز مي‌توانيد تخت خود را رها كنيد و به دسته دوندگاني بپيونديد كه تلاش مي‌كنند با چالش محصور بودن سازگار شوند. وضعيت امروز دونده‌ها را وادار به نوآوري كرده است. خواه آنها كه از سر سرگرمي و براي سلامتي بدن مي‌دويدند يا ورزشكاران حرفه‌اي كه مدتي است از مسابقات و تمرينات دور افتاده‌اند، اما سعي در حفظ فرم بدني خود و مسافتي كه هر روز مي‌دويدند، دارند. اتاق‌هاي نشيمن، پشت بام‌ها، بالكن‌ها، تردميل‌ها و راه‌پله‌هاي عمودي هر يك مي‌تواند براي اين ورزشكاران يك چالش باشد. جيمز كمپل ورزشكار بازنشسته انگليسي ديد كه حياط خلوت پشت خانه‌اش چمن‌كاري شده بي‌استفاده افتاده است، در همين حال سوالي براي او پيش آمد؛ «احمقانه‌ترين كاري كه مي‌توانم انجام دهم تا كمي هيجان براي خود ايجاد كنم، چيست؟» آن لحظه كمپل به خودش يادآوري كرد كه «من يك ماراتن را در باغ خود اجرا خواهم كرد.»
و به همين ترتيب او نوارهاي مجزايي را كنار هم گذاشت تا چرخه‌اي از دور را نشان دهد. وي نوشيدني‌ها و ميان‌وعده‌هايي را روي ميزها قرار داد. او همچنين تجهيزاتي را فراهم كرد تا بتواند مهماني‌اش را به صورت آنلاين براي ديگران به نمايش بگذارد. درست بعد از ساعت 9 صبح روز اول آوريل آقاي كمپل 32 ساله استارت زد. او در حلقه‌ها شروع به گردش كرد. بعضي اوقات به عقب مي‌رفت و در الگوي طراحي شده قرار مي‌گرفت. همسايگانش او را از حصار تماشا مي‌كردند و هواداران آنلاين مشوقش بودند. يك دستگاه GPS پيشرفت او را ارزيابي مي‌كرد. او گفت: «من فقط ادامه مي‌دادم.» پنج ساعت و پنج دقيقه بعد او 26.2 مايل دويده بود.
آقاي كمپل گفت: «من قبل از اين هيچ وقت دونده حرفه‌اي نبودم. اما در يك سالن به ورزش و تناسب اندامم مي‌پرداختم. همچنين من دويدن را هميشه در خيابان پشت خانه‌ام انجام مي‌دادم.» قوانين فاصله‌گذاري اجتماعي ناشي از شيوع ويروس كرونا باعث شده است كه بسياري از دوندگان در خانه ماندگار شوند و مايل‌هاي دويدن‌شان را روي تردميل يا دوچرخه ثابت به ثبت برسانند. برخي دوندگان كه خارج از منزل مي‌دويدند، دوچرخه‌هاي ثابت يا تجهيزات كوهنوردي يا تردميل خريده‌اند تا بتوانند تحرك خود را در زماني كه نمي‌توانند جايي بروند، حفظ كنند.
تامي وايت يك مربي دووميداني مستقر در واشنگتن دي‌سي گفت كه او كلاس‌هاي بدنسازي آنلاين براي ورزشكاران برگزار مي‌كند. وي گفت: «روش‌هاي زيادي براي بالا بردن ضربان قلب شما وجود دارد. در حال حاضر برخي دوندگان از دويدن به عنوان راهي براي كاهش استرس استفاده مي‌كنند. شما مي‌توانيد دور يك بالكن يا روي راه‌پله يا حياط كوچك دويدن را انجام دهيد.»
ترس از آلوده شدن و نياز به دوري و حفظ فاصله اجتماعي و همچنين قوانين جديد آداب و معاشرت نگراني‌هايي در مورد اينكه دوندگان بايد فاصله خود را با ديگران نگه دارند به وجود آورده. برخي دوندگان از لباسي به نام بوف استفاده مي‌كنند. يك لباس همه‌كاره و محبوب در ورزش كه بيني و دهان را مي‌پوشاند. برخي ديگر از ماسك و دستكش استفاده مي‌كنند و در مورد اينكه بايد براي رفع خشكي گلو يا بيرون انداختن آب دهان در طول مدت دويدن چه كار كنند، برنامه‌ريزي مي‌كنند. البته برخي هم براي اينكه نشان دهند از كرونا ترسي ندارند كنار مردم و در كوچه و خيابان مي‌دوند و ورزش مي‌كنند.
مايكل وارديان 45 ساله يك دونده اولترا ماراتن حرفه‌اي كه در آرلينگتون واشنگتن زندگي مي‌كند، گفت كه ديگر در برنامه گروهي شركت نمي‌كند و براي تمرين كردن خود يك مربي شخصي را ملاقات مي‌كند. وي گفت: «همه چيز كاملا تغيير كرده است.» مسيرهاي تمرين اين دونده در جاده كاملا دگرگون شده است. او مي‌گويد: «تمام مسيرهاي مخفي و خلوت من براي تمرين ديگر براي مردم لو رفته و آدم‌هاي زيادي به آنجا مي‌آيند. حالا ديگر مكان‌هايي كه براي تنهايي تمرين كردن به آنجاها مي‌رفتم، مساعد نيست.»
راب تيدول 49 ساله از واشنگتن و خانواده‌اش نيز مجددا مسيرهاي تمريني خود را مورد ارزيابي قرار دادند. آنها كه هميشه از مسيرهايي بياباني يا جنگلي و كوهستاني استفاده مي‌كردند حالا آن مكان‌ها را رها كرده‌اند و به محله نزديك خود چسبيده‌اند. البته همان محله نزديك هم حالا تبديل به محيطي دور افتاده شده است. راب گفت: «مردم در پارك‌ها تجمع مي‌كنند و آنجا بسته مي‌شود. آخرين باري كه از محله خود به يك پارك رفتم با ازدحام مردم روبه‌رو شدم.»
اما براي آنا كارلسون 34 ساله كه يك دونده مسافت طولاني است همه چيز برعكس رخ داده است. از آنجا كه بازديدكنندگان روستاي Abisco در كشور سوئد در نزديكي قطب شمال بسيار كاهش پيدا كرده، در نتيجه مكان تمرين اين دونده كاملا خالي و رها شده است. خانم كارلسون گفت كه در اين زمان از سال معمولا علاقه ندارد در نزديكي اين منطقه باشد، اما با لغو مسابقات ماراتن وي ديگر نيازي به رفتن به جنوب براي تمرين معمول بهاري خود نداشته است. در عوض او در حال انجام تمرين در مسيرهاي كوهستاني و لغزنده است كه توسط موتورهاي برفي كوبيده شده است. گاهي هم به سطوح درياچه يخ‌زده Totnetrask سر مي‌زند و آنجا مي‌دود. آنا گفت: «بسياري از گردشگران در اين موقع سال به درياچه سر مي‌زنند، اما امسال در حال حاضر اينجا بسيار خلوت است.»
اما خانم كارلسون و ديگران هنوز راهي براي رقابت پيدا مي‌كنند، زيرا مسابقه‌هايي به صورت آنلاين برگزار مي‌شوند تا ورزشكاران بتوانند مسابقات بدون خطر را با مسابقات در خيابان‌هاي عمومي جايگزين كنند. جايي كه تماشاگران اطراف مسير حركت به دونده‌ها فشار مي‌آورند و آنها مي‌دوند.
خانم كارلسون يكي از بيش از 2413 نفر در جهان است كه در يك مسابقه مجازي كه محلش حياط خلوت خودش بود، شركت كرد. همه افراد حاضر نيز از جغرافياهاي مختلف در اين رقابت حاضر بودند. ورزشكاران از اتاق‌هاي خود، راه‌پله‌ها، بالكن‌ها و تردميل‌ها براي شركت در چنين چالشي بهره برده‌اند. در دوبي يك مرد روسي به مدت 20 ساعت در اتاق نشيمن خود دويد. مت شپارد كانادايي نيز كه مي‌خواست از سرمازدگي فرار كند، بخشي از مسابقه را در يك كافي‌شاپ در والويو آلبرتا كه به دليل همه‌گيري ويروس بسته شده است، انجام داد. گرگ آرمسترانگ اهل لبنان مجبور شد براي دويدن از تردميل خودش كمك بگيرد. هدف اين مسابقه اين بود كه 4.17 مايل در هر ساعت دويده شود و در طول روز به 262 مايل برسد و در نهايت كسي كه در آخر ايستاده باشد، برنده است. اين را استفاني گليس ترتيب‌دهنده مسابقه گفت.
ساعت 9 بامداد روز 4 آپريل آقاي وارديان اهل ويرجينيا وارد حلقه ماراتن خانگي خود شد و همسايه‌هايي كه در اطرافش بودند از دور برايش هورا مي‌كشيدند و تشويقش مي‌كردند. در تاريخ 6 آوريل وارديان بعد از اينكه دونده چكي به نام رادك برونر روي تردميل افتاد و ديگر نتوانست ادامه دهد به عنوان نفر پيروز شناخته شد. اين ورزشكار در يك پيام ويديويي در توييتر گفت: «در پايان اين براي من و يك ورزشكار ديگر باورنكردني بود. رادك بيشتر از چيزي كه تصور مي‌كردم مرا به جلو هل داد.»
جايزه اين مسابقه يك رل دستمال توالت به رنگ طلايي بود كه از جنبه فان ماجرا به برنده داده شد.