زنجيره انتقال قطع نشده
در بخش دولتي نيز مسوولان محدودسازي كردند؛ مانند تعطيلي مدارس، دانشگاه‌ها، مشاغل و... در نتيجه آمار مبتلايان به شكل عجيبي كاهش پيدا كرد.
قبل از شيوع كرونا هر سال نوروز مراكز بهداشتي درماني ما با حداقل پرسنل خود كار مي‌كردند اما امسال با وجود همزماني اپيدمي كرونا و تعطيلات نوروز از ذخيره‌هاي كادر درماني هم استفاده كرديم تا اين بيماري را به حداقل برسانيم. در حال حاضر اعتقاد مردم به جدي بودن كرونا كم شده است، مردم از كرونا نمي‌ترسند، به پروتكل‌هاي بهداشتي درماني توجهي ندارند، فاصله‌گذاري‌هاي اجتماعي به صفر رسيده و از طرفي ديگر مسوولان با اينكه مي‌دانند آمار مبتلايان روزبه‌روز درحال افزايش است، نماز جمعه برقرار مي‌كنند، تالارها و سينماها را بازگشايي مي‌كنند و درباره باز شدن مدارس هم صحبت‌هايي شده است. در تمام دنيا اولين و آخرين جايي كه درباره باز و بسته بودنش تصميم مي‌گيرند، مدارس است. مگر زمان جنگ مدارس و دانشگاه‌ها بسته بود، اتفاقي افتاد؟ حالا هم مانند آن روزها تا زماني كه اين بيماري هست در مدارس را باز نكنند. با اينكه ديروز جمعه بود و روز تعطيل، بنده در بين مريض‌هاي كرونايي غرق شدم. كادر درماني خسته شده اما ايثارگرانه هميشه در صحنه هستند هر چند آنها هم يك ظرفيت و توان مشخصي دارند و بعد از تمام شدن اين ظرفيت ممكن است به عقب گام بردارند. خلاصه كه همه بايد دست به دست هم دهيم تا دوباره حماسه بسازيم. دولت عقب‌نشيني كند و تمام اماكني را كه تا امروز اجازه بازگشايي‌شان را داده بود، ببندد. بازگشايي مدارس و كلاس‌ها لغو شود؛ چه مشكلي ايجاد مي‌شود اگر فرزندانمان يك سال به مدرسه و دانشگاه نروند؟ آيا سلامتي آنها مهم‌تر نيست؟ چه ايرادي دارد اگر كلاس نقاشي، باشگاه ورزشي و... نروند؟ و از طرف ديگر مردم هم بايد همكاري كنند؛ اصول بهداشتي را رعايت كنند، به مسافرت نروند و تا حد ممكن از منزل خارج نشوند و در كل تمام كارها را انجام دهند كه به قطع شدن زنجير انتقال ويروس كمك مي‌كند.