خط‌كش استاد
حسن لطفي
حرف‌هاي استاد را دوسال و يكي، دو ماهي دير مي‌شنوم، بحثي است حاشيه‌اي كه انگار ته يكي از كلاس‌هايش در خرداد 97 داشته است. با لحن پدرانه و مهرباني از تاثير روحيه در زندگي آدمي مي‌گويد. باور دارد كه از ابتداي زندگي تا دانشگاه و تا انتهاي عمر آنچه انسان را سرپا نگه مي‌دارد، روحيه است. روحيه روحيه! حرف‌هايش كلي است و اگر بپرسيم چطور؟ حداقل در اين كلاس جوابي پيدا نمي‌كنيم. اما خوب مي‌دانم كه استاد شفيعي‌كدكني بي‌پشتوانه علمي و تجربي حرفي به زبان نمي‌آورد. اين را كلاس‌هاي پرشورش و آثار ادبي و تحقيقي‌اش ثابت كرده است. اين سخنراني هم ادامه همان حرف‌ها و نوشته‌هاي درست و بجاست. البته اين را هم خوب مي‌دانم كه استاد هم مثل تمام انسان‌هاي ديگر (با هر درجه علمي و در هر پست و مقامي) اشتباه هم مي‌كند، طبيعي است. اگر كسي گفت كه تمام حرف‌هاي من يا فلاني درست است بدانيد يا شارلاتان است يا گمراه! حسابدارها جمله درستي دارند كه مي‌گويد تنها حسابداري اشتباه نمي‌كند كه كار نمي‌كند. مي‌توان از اين جمله به جمله كلي‌تري رسيد: تنها انساني اشتباه نمي‌كند كه نفس نمي‌كشد. مهم اين است كه اين اشتباه عمدي نباشد يا در پي منافع فرد يا گروهي رخ ندهد. بگذريم و برگرديم به گفته‌هاي ضروري استاد شفيعي‌كدكني كه اين روزها كه همه چيز دست به دست هم داده است تا شرايط به سمتي برود كه روحيه براي مردم سرزمين‌مان بيش از پيش احساس شود. البته خوب مي‌دانم كه حفظ روحيه در چنين زمانه‌اي كه مشكلات اقتصادي دوش به دوش هراس از بيماري و بي‌تدبيري يا دست بسته بودن مسوولان عرصه را بر مردم (خصوصا اقشار آسيب‌پذير كه متاسفانه تعداشان كم هم نيست) تنگ كرده، روحيه‌دار ماندن كمي سخت است. سخت است اما غير ممكن نيست. اگر غيرممكن بود استاد در كلاسش از آن نمي‌گفت و سرنوشت آدمي خيلي پيش از اينها در نقطه‌اي به انتها مي‌رسيد. در نقطه‌اي كه سختي‌ها گذشتگان ما را به زانو در مي‌آورد و فاتحه روحيه را مي‌خواند. خوشبختانه چنين نشده و چنين هم نخواهد شد. آدم‌هاي با روحيه دنيا را نجات خواهند داد. فقط خدا كند در بين كساني كه در كشور ما در مسند تصميم‌گيري‌اند از اين آدم‌ها پيدا شود. كساني كه منافع جمع هم براي‌شان مهم باشد و به عبور سالم مردم به سلامت از گرداب كرونا، مشكلات اقتصادي، ابهام و سردرگمي و... فكر و عمل كنند. شك ندارم كوچك‌ترين اقدام مثبت آنها باعث تقويت روحيه مردم مي‌شود. تقويت روحيه‌اي كه براي بقا نيازمند آنيم.