روزنامه نيويورك‌تايمز

هجدهم سپتامبر 1851 اولين شماره رسمي روزنامه نيويورك‌تايمز منتشر شد. آن زمان نامش نيويورك ديلي تايمز بود اما چند سال بعد براي كوتاه كردن اسم روزنامه، ديلي را حذف كردند. نيويورك‌تايمز در فهرست 20 روزنامه پرفروش دنيا جاي مي‌گيرد و در خود امريكا، بعد از يواس‌اي تودي و وال‌استريت ژورنال، سومين روزنامه پرفروش است و از اين حيث بالاتر از رقبايي مثل نيويورك‌پست و لس‌آنجلس‌تايمز و واشنگتن‌پست قرار دارد. طبق يكي از پژوهش‌هاي دانشگاه كلمبيا، نيويورك‌تايمز از نظر دقت در انتشار خبرها و سطح كيفي يادداشت‌ها و گزارش‌هايش، بهترين روزنامه امريكايي است. پايه‌گذاران اين روزنامه از همان روزهاي نخست به ميانه‌روي و پرهيز از افراط و تفريط معتقد بودند، زيرا از نظرشان «در جامعه چيزي كاملا درست يا كاملا غلط نيست» و هر مساله و رويداد، تركيبي متفاوت از درستي و نادرستي است. نيويورك‌تايمز در دوره جنگ داخلي امريكا (1861 تا 1865) روزهاي يكشنبه هم منتشر مي‌شد تا از اخبار درگيري‌ها و تغيير شرايط دو جبهه عقب نماند. همان سال‌ها به دفتر مركزي آن هم حمله شد و كار به تيراندازي و خونريزي كشيد. اوايل دهه 1870 با افشاي مسائل پشت پرده ويليام توئيد (رهبر دموكرات‌هاي نيويورك) اعتبار بيشتري كسب كرد و به رسانه‌اي موثر و جريان‌ساز تبديل شد. مي‌گويند توئيد به مديران نيويورك‌تايمز 5 ميليون دلار رشوه پيشنهاد كرده تا آنان از افشاي آنچه يافته‌اند دست بكشند. در دهه 1880 بود كه نيويورك تايمز از جمهوري‌خواهان فاصله گرفت و كمي مستقل‌تر عمل كرد. اما هواداران مردمي حزب جمهوري‌خواه كه بدنه خوانندگان اين روزنامه را شكل مي‌دادند اين تغيير رويه را نپسنديدند و با روزنامه قهر كردند. فروش به ‌شدت افت كرد و به يك‌سوم كاهش يافت. جبران اين خسارت چند سال طول كشيد. از اوايل دهه 1890 به هدف پوشش اخبار مهم كشورهاي ديگر خبرنگاراني به گوشه و كنار جهان فرستادند و به استفاده از تلگراف براي دريافت سريع‌تر خبرها روي آوردند. جدول مشهور اين روزنامه هم از سال 1942 هرروزه شد. از اوايل دهه 1980 (و شايد هم كمي پيش از آن) با پيش‌بيني تغيير و تحولاتي كه صنعت روزنامه‌نگاري خواه‌ناخواه از آن تاثير مي‌گرفت، فناوري‌هاي ديجيتال را به خدمت گرفتند، هرچند آن اوايل از يك شركت واسطه چنين خدماتي را دريافت مي‌كردند. تا سال 1996 كه سايت اِن‌واي‌تايمز دات‌كام، مستقيم زيرنظر روزنامه راه‌اندازي شد. مشهور است كه نيويورك‌تايمز براي دوره‌اي طولاني روزنامه‌اي كاملا مردانه بود و حتي از جين گرانت، اولين خبرنگار زني كه در آن كار مي‌كرد تعهد گرفته بودند كه جنسيت خودش را ابراز نكند و پاي نوشته‌هايش نام ديگري بگذارد. در كارنامه نيويورك‌تايمز چند خطاي بزرگ هم وجود دارد. مثلا  پيش از حمله امريكا به عراق (سال 2003) در پروپاگانداي بوش و جنگ‌طلبان مشاركت كردند و سطح روزنامه را در حد روابط عمومي پنتاگون پايين آوردند. بعد كه شرايط عادي شد و هواداران جنگ در امريكا بي‌اعتبار شدند، نيويورك‌تايمز هم رسما براي خطايي كه در آن دوره مرتكب شده از خوانندگانش عذرخواهي كرد. در جنجال پرونده هسته‌اي ايران هم به جاي بررسي اصولي مساله و ارايه تحليل‌هاي واقع‌گرايانه، صداي رسمي دولت امريكا شدند و همچنين در مناقشه اسراييل و فلسطين، به جاي پايبندي به اصول حرفه‌اي، معمولا غيرمنصفانه از صهيونيست‌ها جانبداري مي‌كنند. نيويورك‌تايمز كه تا امروز و بيشتر از هر روزنامه ديگري، 130 جايزه پوليتزر را برده هنوز هم روزنامه بسيار معتبري است.